ώρες ώρες το σπίτι μου μου φαίνεται απίστευτα οικείο
και αυτό με τρομάζει
και αυτό με τρομάζει
λες και ζω εδώ απο πάντα
είναι άλλες στιγμές που δε ξέρω που είμαι
απο που ξεκίνησα
και πότε τα αγόρασα αυτά τα μανταλάκια
τρέχω
και όσο και αν κάθομαι με τις ώρες στον καναπέ
εξακολουθώ να τρέχω
στις σκέψεις στις ματιές
στις καταστροφικές συνήθειες.
είναι κάποια πρωινά
που μου φαίνεται απόλυτα φυσικό
το να ξυπνάω εδώ
και είναι και άλλα
που όσο και αν στίβω το κεφάλι μου
δε μπορώ να βρω εκείνη τη στιγμή
που τα άλλαξε όλα
η έστω εκείνη τη στιγμή
που τα άφησε όλα ίδια
πηγαίνω στη κουζίνα
και πίσω στο σαλόνι
με ένα μπουκάλι νερό
και δε θυμάμαι πότε το θέλησα
και πότε αγόρασα όλα αυτά τα βιβλία
που ποτέ τελικά δε διάβασα
και αν όλα τρέχουν τόσο γρήγορα
που δε προλαβαίνουμε να καταλάβουμε
τι ήταν αυτό που πέρασε απο μπροστά μας
πως θα καταλάβουμε μια πραγματική επιθυμία όταν τη δούμε?
και πως θα τη ξεχωρίσουμε απο μια πλασματική?
4 comments:
"και αν όλα τρέχουν τόσο γρήγορα
που δε προλαβαίνουμε να καταλάβουμε
τι ήταν αυτό που πέρασε απο μπροστά μας
πως θα καταλάβουμε μια πραγματική επιθυμία όταν τη δούμε?
και πως θα τη ξεχωρίσουμε απο μια πλασματική?"
Παίρνοντας τον χρόνο μας, λέω εγώ. Αρνούμενοι, κάποτε, να τρέξουμε μαζί με όλα τα άλλα. Για να ακούσουμε το ένστικτο, που συνήθως (ειδικά εμείς οι άντρες) το αγνοούμε ή το σνομπάρουμε. Αυτό είναι εκεί και μας δείχνει τον δρόμο.
Καλημέρα!
Καταπληκτικά αυτά που περιγράφεις σε τόσες λίγες γραμμές. Με εκφράζουν πολύ γιατί το παιχνίδι χρόνου-τόπου-μνήμης με απασχολεί πολύ τελευταία.
"...πως θα καταλάβουμε μια πραγματική επιθυμία όταν τη δούμε?
και πως θα τη ξεχωρίσουμε απο μια πλασματική?"
Δεν ξέρεις πόσες φορές δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω τη πραγματική επιθυμία από την πλασματική όπως την περιγράφεις.
Πιστεύω ότι σπάνια μπορούμε να ξέρουμε αν μία επιθυμία είναι πραγματική. Κι αν είναι πραγματική συνήθως είναι πραγματική μόνο για λίγα δευτερόλεπτα. Είναι ήδη αργά όταν με το πέρασμα του χρόνου (από δευτερόλεπτα ως χρόνια) συνειδητοποιήσουμε ότι η επιθυμία ήταν όντως επιθυμία αληθινή.
Βλέπεις, όλα συμβαίνουν σε λάθος χρόνο-χώρο και εμείς έχουμε αυτό το τόσο δύσκολο έργο: να μειώσουμε όσο το δυνατό γίνεται αυτόν τον ετεροχρονισμό.
Στο μυαλο ειναι ο στοχος
Μερικες φορες το πετυχαίνουν
αλλες παλι οχι.
Βρες το δικο σου χρονο
και σταματα τον
Αν στη σιωπη και το κενο
βρεθεις
θα ταξινομήσεις τις προτεραιότητες
μη τρομαξεις
αν
τοτε μονο καταλαβεις
οτι το πλεον απαραιτητο
ειναι το πιο απλο
μια αγκαλια!
καλη βδομαδα
@alex: δυστιχώς έχω πολύ καιρό να ακούσω το ένστινκτό μου..παίρνω το χρόνο μου να σκεφτώ αλλά ποτέ δεν καταλήγω..
@dynx: τι γίνεται όμως με πιο μεγάλες επιθυμίες και πιο μεγάλα ερωτήματα?
πότε μπορείς να είσαι σίγουρος?
@etalon:όντως μόνο μέσα απο τον δικό μας χρόνο και μέσα απο τη σιωπή μπορούμε να βρούμε τις αλήθειες μας.είναι απλά δύσκολες εκείνες οι στιγμές που οι απαντήσεις πρέπει να δωθουν άμεσα και συ δεν έχεις τι να πεις..
Post a Comment