27.6.11

Ασυναρτησίες (26)

πέρυσι το ξέχασα μάλλον/είχα άλλες σκοτούρες/φέτος ήρθε και με βάρεσε/με τίτλο αυτοκίνητο ακίνητο/τη φορολογία στο 10% του πούτσου σου/τα ηλεκτρονικά αλλάζουν/γρήγορα πιο γρήγορα πιο γρήγορα/καλά είσαι/φτάσατε/οχι ακόμα/φέτος το θυμάμαι/τώρα το θυμάμαι/30 και ένα σε ένα και μισό/οι μέρες οι μέρες/οι μέρες/νύχτες όχι/δουλειά και σπίτι/και ένα καναπέ βαράγκη στο 3/παρακαλώ και γρήγορα/ένα σπίτι με τζάμια διπλά/πόρτα ασφαλείας/φυσικό αέριο/ζητείται/γιατί έτσι/ένσημα/ικα/και καλά φτάσατε/εδώ ήμασταν απο παλιά/πριν ήξερα τα πάντα ρε μαλάκα/τώρα δε ξέρω τη τύφλα μου/ούτε τα μεσημεριανάδικα απόξω δε ξέρω/τόση κατάντια/ούτε τη δουλειά/τον μπεν τεν/οχι τεν τεν/ορούς/αναπηρικά αμαξίδια/βόλτα στο διάδρομο/μαμά νερό/μαμά δε φτάνω/μαμά νερό/μπαμπάς εγώ/ποιανού παιδιού/του ωάριου του δανεικού σου/χα χα χα/σκατά/όσο μεγαλώνω/ακόμα και όταν έχεζα τη πάνα μου/όλα σου λέω τα ήξερα/καλά/πίστευε οτι θες/καπου θα βγάζει/τράβα/να χεις να μετανιώνεις/κρίμα.

23.6.11

stardust

"Από πολύ μικρός έχεις συνείδηση ότι μεγαλώνοντας πρέπει να γίνεις Κάποιος – αναγνωρίσιμος, ξεχωριστός, μοναδικός. Στο δρόμο βρίσκεις το πού, με τι, πώς και με ποιους, και βαδίζεις προς το πεπρωμένο που έχεις ορίσει για τον εαυτό σου. Δεν είσαι από αυτούς που ανεβαίνουν σε ένα καράβι με άγνωστο προορισμό, αν και όσο μεγαλώνεις συνειδητοποιείς ότι ο προορισμός μπορεί να αλλάξει με έναν καινούργιο που σου κάθεται καλύτερα. Ωστόσο μερικές φορές αγχώνεσαι από αμφιβολίες αν βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο, ή αισθάνεσαι ότι ο δρόμος είναι μοναχικός χωρίς φίλους και υποστήριξη ή τα αισθήματα που θα ήθελες. Αντί να διαφωνείς και να συγκρούεσαι με τους ανθρώπους που σε αγαπάνε, ή να πεισμώνεις επειδή τα πράγματα δεν πηγαίνουν σύμφωνα με το manual που έχεις κατά νου, είναι καλύτερα να παραδέχεσαι κάποιες εποχές, όπως τώρα, ότι δεν ξέρεις ούτε πού πηγαίνεις ούτε με ποιους θέλεις να συνεχίσεις. Δεν πειράζει. Δώσε στον εαυτό σου την πολυτέλεια να μην αποφασίσει τίποτα σημαντικό. Αύριο."

Διαβάζω το ζώδιό μου όπως πάντα απο την athens voice.
Όποιος και αν είσαι εσύ που τα γράφεις σταμάτα να παρακολουθείς τη ζωή μου απο τόσο κοντά! Αμα συνεχίσεις θα πάω να κάνω αίτηση για περιοριστικά μέτρα.
Ευχαριστώ!

16.6.11

15.6.11

11.6.11

its just another end

Μετακόμισα σε αυτό το σπίτι πριν απο σχεδόν 3 χρόνια.Όταν έδινα εξετάσεις για τρίτη φορά για εισαγωγή στο μεταπτυχιακό. 3 φίλοι μείναμε μαζί σε αυτή την οικοδομή. Ο πρώτος έφυγε πριν ένα χρόνο περίπου. Να μείνει με τη κοπέλα του, να αραβωνιαστεί να κάνει κουτσούβελα. Τώρα πάει και το διαμέρισμα στον τρίτο. Το αδειάζουμε και αυτό σιγά σιγά. Και έτσι έμεινα εγώ.

11 άτομα μπήκαμε στο μεταπτυχιακό εκείνη τη χρονιά. Τώρα δε ξέρω που είναι οι μισοί. Οι υπόλοιποι τη σιχάθηκαν τη Θεσσαλονίκη. Τα μαζεύουνε. Σιγά σιγά αδειάζει η πόλη.

11 χρόνια μένω στο κέντρο αυτής της πόλης. Υπήρχαν περίοδοι που οτι ώρα ήθελα έβγαινα στους δρόμους και κάποιον θα έβρισκα κάπου. Κάποιον θα χαιρετούσα στο δρόμο.

Μείναμε λίγοι λοιπόν τώρα πια. Η πόλη έγινε πέρασμα. Ο καθένας αλλού. Γιατί εδώ δεν έχει δουλειές. Γιατί αυτή η πόλη τώρα πια δεν είναι αυτό που ήτανε.

Εγώ μένω εδώ. Ξέμεινα? Δε ξέρω. Έχω εδώ το αγόρι μου. Έχω τώρα πια μια δουλειά ίσα ίσα να πληρώνω το νοίκι και κάνα λογαριασμό και απο κει και πέρα λαμβάνω ακόμη το οικογενειακό επίδομα γνωστό και ως " στείλε μάνα στείλε".

Η μάνα μου με έχει πρήξει να κατέβω στο νησί. "Τι κάνεις εκει πέρα? Με αυτό το μισθό, σε αυτή τη χώρα, σε αυτή την κατάσταση." Και τι να πω? Ότι ξέμεινα? Ότι γουστάρω? Ότι το αγόρι μου μένει εδώ οπότε πάμε πακέτο τώρα πια? Ότι μου αρέσει η Θεσσαλονίκη? Πιο ψέμα ακριβώς είναι πιο σωστό?

Θέλω ένα σπίτι δικό μου. Δικό μας. Να μπω μέσα με τον άντρα μου και να μας κάνουν λίστα γάμου στα public στα kartell και στην Παρουσίαση.

Κόλλησα. Που πάνε απο δω και πέρα? Μετακομίζω έτσι γιατί άδειασε η οικοδομή? Τα μαζεύω με το αγόρι μου να κάνουμε και μεις την τύχη μας στη Κρήτη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι? Εξόριστοι? Πάω πίσω στο νησί για μια καλύτερη δουλειά και πιο καλά λεφτά και ένα στεγαστικό δάνειο και ένα αμάξι και καφέδες στο costa coffee? Και το αγόρι μου? Αυτός στο νησί δε γουστάρει. Και να γούσταρε δηλαδή, τι να πω? "Μάνα ο γαμπρός σου?"

Κόλλησα.
Μπορείτε να σταματήσετε να τρέχετε για λίγο? Μια ανάσα να πάρω.
Ευχαριστώ.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...