31.8.07

31.08.07

τελευταία ημερολογιακή μέρα του καλοκαιριού
ο καύσωνας επιμένει
και θα επιμένει μέχρι να τελειώσει και ο Σεπτέμβριος
ώσπου μια μέρα
το κοντομάνικό μου δε θα με ζεσταίνει πια
και έτσι ξαφνικά
χωρίς ενδιάμεσα και προηδοποιήσεις
θα βρω το χοντρό μου μπουφάν

χάσαμε τα ενδιάμεσα.
καλοκαίρι-χειμώνας-καλοκαίρι-χειμώνας
2 είναι τώρα οι εποχές
να μην έχουν και τα παιδιά στο σχολείο να μαθαίνουν περισσότερες
έπειτα γίνανε 2 και οι μέρες
Δευτέρες και Κυριακές μας μείνανε
όλο να αρχίζουν όλα και όλο να τελειώνουν
σε ένα κύκλο δίχως τέλος

πρώτη του μήνα αύριο
καλός να ναι ο χειμώνας
να αγκαλιαζόμαστε αγάπη μου ζεστή
να σου φτιάχνω καφέ
και να πλένομαι με τσάι

καλός να ναι μαζί μας ο μήνας αυτός
ο 'Αυγουστος μας ξεγέλασε
ούτε σταφύλι ούτε γιορτή
μόνο στη στάχτη να λίωνουμε κεριά
σαν προσευχή
σαν να υπάρχει ακόμη ελπίδα

λες να υπάρχει ακόμη ελπίδα?

το δέρμα μου επανέρχεται στο λευκό του χρώμα
και το σώμα μου ξεχνάει τις θαλασσινές αιωρήσεις του
μόνο που εύχομαι κάποια βράδυα με βροχή
να μπορώ να επαναφέρω την αίσθηση στη μνήμη

μαζεύω τα κομμάτια μου
τα σκορπισμένα στα ταξίδια μου
και τα κλείνω στο κουτί με τις φωτογραφίες

εύχομαι καλό ταξίδι στις επιστροφές σας
στα χειμερινά σας θέρετρα
και κρατάω τα μηνύματά σας στο κινητό
ως του χρόνου
να κάνουν κύκλο και αυτά
μέσα στη τζέπη μου
ταξιδιάρικα μηνύματα
λέξεις και προτάσεις όλο υποσχέσεις και προσμονή

και έτσι όπως με χαιρετάει ο γενέθλιος μήνας μου
είναι κάποιες στιγμές
μικρές
τόσες δα
που πλημμυρίζω ευτυχία
και ύστερα θυμάμαι πως είναι νωρίς
και υποκύπτω στη θλίψη μου

την ασφάλεια του γνώριμου

λες να υπάρχει ακόμη ελπίδα?
έτσι και αλλιώς λένε πως πεθαίνει τελευταία
την πουτάνα
και μας θα μας θάψει.

ΣΤΑΥΡΩΣΤΕ ΤΗΝ (κάποιος οποιοσδήποτε)



γοτ δε φακ!!
αι αμ γκοινγκ του λουζ ιτ αντιλ δι ελεκτιονς αρ οβερ.

Σταυρώστε την κάποιος σας παρακαλώ!

(καλά στο επικρατείας δεν είναι αυτή?τι να την σταυρώσουνε λέει?)

29.8.07

Ντόρα σύνελθε!



και να ακούς σήμερα τη κυρία Ντόρα
να λέει πως οι φωτιές μπορεί να έχουν
προκληθεί απο τους ίδιους που έκαψαν τον άγνωστο στρατιώτη
και τα μαγαζιά στην Αθήνα
απο αυτούς που έχουν έδρα στα εξάρχεια..

γιατί θέλουν κάποιοι κύριοι να ρίξουν τα βλέματα αλλού
να στραφεί ο κόσμος πάλι στους γνωστούς άγνωστους (my ass)
που είναι τελικά ένας αστικός μύθος όπως ο Αη Βασίλης
και ο έντιμος πολιτικός

δεν ντρέπονται καθόλου να ανοίγουν τα σπουδαγμένα
στόματά τους και να λένε οτι τους κατέβει?

αλλά θα μου πεις μακάρι να έλεγαν οτι τους κατέβει
τα λένε τόσο καλοσχεδιασμένα και τόσο προσεγμένα
που ξέρουν που και πως θα χτυπίσουν
τι τρομοκρατία είναι αυτή?

μάλλον παίρνει το Ντοράκι παραδείγματα απο τον οικογενειακό φίλο Μπούς
το κράτος είναι ο πιο μεγάλος τρομοκράτης
και σήμερα το Ντοράκι νίκησε ακόμη και τον Βύρων!!

εδώ το Dora the explorer ψάχνει τους άγνωστους στο δάσος!
(όταν τους δεί πως θα ξέρει οτι είναι αυτοί?μην είν'τα δέντρα? μην είναι τα πουλιά?)

26.8.07

ψάχνοντας την αμερική στον χάρτη

δες το..πραγματικά. θα γελάσει το χειλάκι σου.

και το...miss carolina χτενίζεται!


επίθεση


τα δέντρα μας βαρέθηκαν
αυτοαναφλέγονταί και αυτοκτονούν

τα ελάφια ζώνονται εκρηκτικά
και θυσιάζονται

τα σπουργίτια γίνονται καμικάζι
κάνουν το σταυρό τους
και έπειτα μια βουτιά

οι γάτες της γειτονιάς με κοιτάνε παράξενα
συνωμοτούν με τα αδέσποτα σκυλιά
για νέες επιθέσεις

ετοιμάζουν συλλαλητίριο μαζί με τα αγριόχορτα
και τα 5 τελευταία δέντρα της πόλης

όλα μας συχάθηκαν πια

ακούω να ψιθυρίζουν
τα νέα τους σχέδια

επόμενος στόχος
η βουλή των υπευθύνων

με το καλό

πελαργίνα

όταν ήμουνα μικρός, πολύ μικρός
ο αδερφός μου πήγαινε σχολείο και εγώ οχι ακόμη

έφερνε συχνά στο σπίτι ποιηματάκια και τραγουδάκια που έπρεπε να μάθει
και συχνά τα μάθαινα και γω απ' τις πολλές φορές που τα άκουγα.

είναι ένα που δε θα ξεχάσω ποτέ.
ένα για μια οικογένεια πελαργών
που ήρθε αντιμέτωπη με μια φωτιά

και τα μικρά δε μπορούσαν να πετάξουν
και μερικά έμειναν πίσω στη φωλιά
και τότε η μαμά πελαργίνα
πήγε και τα σκέπασε με τις φτερούγες της
και τα αγκάλιασε
και χάθηκαν μαζί.

είναι ένα απο εκείνα τα παιδικά ποιηματάκια
που δεν είναι τόσο παιδικό
με είχε στιγματίσει απίστευτα
γιατί οταν είσαι τριών και ακούς μια τέτοια ιστορία
η σχέση σου με τη μαμά σου γίνεται πιο δυνατή

και είναι μια ιστορία που νομίζεις πως δε θα γίνει ποτέ αλήθεια
και εύχεσαι να μη γίνει ποτέ αλήθεια
και να μείνει απλά ένα παραμύθι

και μετά έρχεται η φωτιά
και σου δείχνει πως η μαμά
είναι ίδια η πελαργίνα
και πως οι παιδικοί φόβοι
καμιά φορά δεν είναι τόσο παιδικοί



και τώρα πια εύχεσαι να μην γίνει ποτέ ξανά αλήθεια.

23.8.07

8


καλό ταξίδι
καλή επιστροφή

να μη ξεχάσεις τα κλειδιά σου
το εισητήριο το πήρες?

κατεβάζω το λαπ-τοπ σου
πάρε τη βαλίτσα

να μου τηλεφωνήσεις μόλις φτάσεις
να πας και σουπερ-μαρκετ αύριο
να έχεις απ' όλα στο σπίτι

μη φοβάσαι
όλα θα πάνε καλά

8 χρόνια πριν ξεκινούσαμε
τώρα πια θα έχεις συνηθίσει

μπορεί να ρθούμε και 'μεις
οτι χρειαστείς να μας το πεις

να προσέχεις
πάρε με τηλέφωνο
να προσέχεις
μόλις φτάσεις στο αεροδρόμιο πάρε με
να προσέχεις


να ρθεις νωρίς
να στολίσεις το δέντρο

σε 3-4 μήνες θα τα πούμε απο κοντά
τι είναι 3-4 μήνες

3-4 χρόνια
7 χρόνια

8

άλλα 2-3 και θα επιστρέψεις με το καλό

θα επιστρέψεις έτσι δεν είναι?

7+1=8

22.8.07

10 μέρες μετά


και έτσι σε λίγο πάλι επιστρέφω.
σαν να ταξίδευα απο πάντα.
μα ποτέ δεν έχω φτάσει.

ρούχα έτοιμα πλυμένα να χωθούν στη βαλίτσα
δυό τρείς αναμνήσεις και φεύγω πάλι

σαν να μην έζησα εδώ ποτέ
σαν να μην έφυγα ποτέ
δεν έχω πια τον τόπο να τον λέω σπίτι

παντού θα είμαι μισός
και το κομμάτι που θα λείπει θα πέφτει σε νάρκη
μέχρι και πάλι να αλλάξω σκηνικό
και να χάσω το άλλο μισό μου

σαν ποτέ να μην είμαι πια όλος
ολόκληρος και πλήρης
γιατί εσύ αγάπη μου δε χωράς εδώ
και οταν είμαι στην αγκαλιά σου
δε θέλω να χωράω αλλού

σκορπάω τα κομμάτια μου
και προσπαθώ να τα μαζέψω
σαν αλλάζουν οι εποχές και ο χρόνος μεγαλώνει

η μέρα ήδη μικραίνει και το σπιτάκι μου έιναι σκοτεινό
φωτεινό στις αλήθειες του
και στα σ'αγαπώ του
με τον όρο να ΄ναι τα πατζούρια κλειστά


σκορπάει ο χρόνος
και χάνονται οι μέρες
πότε πέρασαν 10 ολόκληρες?

συμβόλαια αεροπορικά
να 'ναι στην ώρα τους

τα πρέπει των μετακινήσεών μας.
τυχερά τα πουλιά και οι γάτες

και αν μια μέρα θυμάμαι
θα ΄ναι γιατί το είπα στην οθόνη μου
κρυφά
μπροστά σας
πίσω απο σας

μέσα στα δωμάτιά σας φωνάζω
στα μάτια σας τα πληκτρολογημένα σύμβολα
λένε τις λέξεις

και έτσι πάντα μάλλον θα ταξιδεύω
και ίσως τελικα να είμαι ολόκληρος μέσα μου μια μέρα

για την ώρα
για τη μέρα
για το χρόνο

αφήνω το γιό σου εδώ μαμά
και παίρνω μαζί μου το δικό μου κομμάτι.

μέχρι τα δυό να γίνουν ένα
δικός του και δικός σου.



να 'ναι μόνο για καλό.

19.8.07

αρνητικά


οι παλιές φωτογραφίες που βρήκα στο δωμάτιό μου
δεν μιλούν για απουσίες
μιλάνε με γιορτές και φιλιά στο μάγουλο απο τον παππού μου.

στις παλιές φωτογραφίες
οι θείοι μου είναι όλοι εκεί
καπνίζουν φτηνά τσιγάρα και γελάνε

στις παλιές φωτογραφίες δεν είχες ακόμη γεννηθεί
εδώ είμαι με τη μαμά σου στο γάμο της
τουλάχιστον 14 χρόνια πριν
τώρα έχεις κινητό και μιλάμε στο msn

στις παλιές φωτογραφίες η γιαγιά μου περπατάει χωρίς να τη κρατάς
ανεβαίνει τις σκάλες και ψήνει καφέ για όλους

στις παλιές φωτογραφίες
είσαι και συ
και μου γελάς
και εγώ είμαι μόλις ενός
και είμαι στην αγκαλιά σου
χωρίς να ξέρω που είμαι
είμαι καλά
και νιώθω ζεστά
είμαι σίγουρος
χωρίς να το θυμάμαι
χωρίς ποτέ να έχω μπορέσει να θυμηθώ

στις παλιές φωτογραφίες η θεία μου δε μένει μόνη
και κάθε καλοκαίρι πάμε μαζί διακοπές
και έχει πλάκα
ακούμε Κηλαηδόνη απο κασέτα στ'αμάξι
και έχουμε τα παράθυρα ανοιχτά ως κάτω

στις παλιές φωτογραφίες οι μεγάλοι φοράνε χρώματα
και μιλάνε δίχως να καταλαβαίνω
δίχως να με νοιάζει
εγώ μιλάω στα LEGO μου και έχουμε να πούμε πολλά

στις παλιές φωτογραφίες το "μετά" είναι μεγαλύτερο
και χωράει όλων τις ιστορίες

στις παλιές φωτογραφίες θέλω μόνο νερό και παιχνίδι
στη θάλασσα να κάνω κάστρα
και τα βράδυα να παίζουμε wonder-boy
εσύ πάντα με νικούσες
και μετά το παγωτό ήθελα να κοιμηθώ γιατί το άλλο πρωί θα είχε πάλι ήλιο!






στις παλιές φωτογραφίες με κρατούσες απ'το χέρι
τώρα σε κρατάω εγώ

16.8.07

46.6 kbps

μετά απο ένα αεροπορικό ταξίδι.
χωρίς θέση στο παράθυρο.
να ακούω το "πετάω" απο το "πεθαίνοντας στην Αθήνα"
του Κραουνάκη.
και να μη μπορώ να το τραγουδήσω φωναχτά

μετά απο 3 μήνες επέστρεψα και πάλι
στο παιδικό μου δωμάτιο
για 10 μονο παραστάσεις.

μετά απο 7 χρόνια που δε μένω πια εδώ.
που οι επισκέψεις μου γίνονται όλο και πιο σύντομες.

που τα βράδυα στον ύπνο μου τρομάζω
και ψάχνω να σε βρώ στη δική σου μεριά.
και τα πρωινά ποτέ δε θυμάμαι που είναι τα γαμημένα τα καλαμάκια.
και όλο πρέπει να ρωτάω.

δε μ'αρέσει να ρωτάω στο σπίτι μου.

μα μου λείπει.
και είναι ωραία οταν έρχομαι.
όταν μου πλένουν τα ρούχα (και τα σιδερώνουν κιόλας)
και βάζεις το ποτήρι στο νεροχύτη και μετά εμφανίζεται μαγικά στο ντουλάπι
και δε πρέπει να πας σουπερ-μαρκετ
και δε πρέπει να σκεφτείς αν πλήρωσες τη ΔΕΗ
και δε λες "ωχ γαμω το τώρα πείνασα ποιος μαγειρεύει ας πάρω μια πίτσα"

και δε φοβάσαι μόνος στο σπίτι
και δεν είσαι μόνος στο σπίτι

και έχει ανθρώπους να μιλήσεις το πρωί
(άσχετο με το εαν θέλεις να ακούσεις αυτά που έχουν να πουν)

και έχεις μόνο 46.6 kbps
και πρέπει να κάνεις ησυχία τα βράδυα και τα μεσημέρια
και σε ρωτάνε πότε τελειώνεις τις σπουδές
και πότε επιστρέφεις για τα καλά
και αν έχεις κοπέλα
και πως την λένε
και γιατί δεν έχεις κοπέλα

και σ'αγαπάνε
και σε σκέφτονται
και σε ρωτάνε τι πεθύμησες να φας
και πως ήρθες και γέμισε το σπίτι

και σε λίγο θα φύγεις
και θα χεις ένα κόμπο ίσα με τη γροθιά σου στο αεροδρόμιο
και θα στήσεις ένα καυγά γιατί έχει ουρά και δεν έχεις που να ξεσπάσεις
και θες να βάλεις τα κλάματα
μα ποτέ δεν το κάνεις
και ποτέ δεν κλαίς τελικά

και σου λένε καλό ταξίδι
και τα μάτια τους λένε "γύρνα σύντομα να γεμίσεις το σπίτι"
και είσαι πια 27 χρονών μαλάκας
και ακόμη δυσκολεύεσαι με αυτά
και δε ξέρεις αν ποτέ θα φύγουν
και δεν ξέρεις αν φεύγουν ποτέ

και τώρα δε θες να γράψεις άλλο.
γιατί έχεις ένα κόμπο ίσα με τη γροθιά σου
και ακούς transformations του Κ.βήτα
και θες πάλι ένα τσιγάρο

και λες καληνύχτα.
αύριο πάλι

12.8.07

έρχονται εκλογές (τρομάζω)

ναι είναι αλήθεια πως έρχονται εκλογές.

ναι έιναι αλήθεια θα μας σπάσουν τα νεύρα

ναι είναι αλήθεια το ΛΑΟΣ ανακοίνωσε τους υποψηφίους του.

http://www.laos.gr/

ναι είναι αλήθεια η Έφη Σαρρή είναι μια εξ'αυτών

ΕΦΗ ΣΑΡΡΗ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΣΤΗ Β'ΑΘΗΝΩΝ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟΣ


φοβάμαι...

λέτε η Κανέλλη να το έμαθε ή ακόμα?
(εδώ θα μου πείτε είδε τον Γκλέτσο στο κόμμα και δε τρόμαξε)

επίσης να αναφέρω πως ο κύριος Αποστολάτος Βαίτσης είναι υποψήφιος στην Α΄Πειρεώς
(ναι και αυτός με το ΛΑΟΣ)

ΥΓ:θέλω τη Σαρρή υπουργό παιδείας!! (Μαριέττα φυλάξου)

10.8.07

11-8-80

Όχι δε πρόκειται για πληροφορίες καταλόγου
για αυτές τις απανοτές διαφημίσεις που μας τα έχουν πρήξει.
και κουδουνίζει στο κεφάλι μας ο κεφάτος αριθμος..

αυτή είναι η γενέθλια ημερομηνία μου!
ναι σωστά διάβασες αγαπητέ μου.

έχω τη "τιμη" να ακούω κάθε μέρα και σε πολλές επαναλήψεις
την ημερομηνία γέννησής μου να σας (μας) προσκαλεί να καλέσουμε και να μας σπάει τα νεύρα.

έλεος κύριοι..βρείτε άλλο αριθμό.
σε αυτόν έκανα κατάληψη 27 χρόνια τώρα.

(χριστέ μου κλέινω τα 27)

ΥΓ:να καλώ στο 11-8-88 για να νιώθω 8 χρόνια μικρότερος

ΥΓ2:να βρω τις κυρίες και τους κυρίους που γεννήθηκαν στις 11/8/21 και στις 11/8/50 για να διεκδικίσουμε όλοι μαζί τα κέρδη απο τις διαφημίσεις

ΥΓ3:να μάθω και να συνηθίσω επιτέλους οτι είμαι 27 και να μη λέω πια πως είμαι 25 κάθε φορα που κάποιος ρωτάει την ηλικία μου (πάντα νιώθω 2 χρόνια μικρότερος απ'όσο είμαι)

ΥΓ4:να θυμηθώ να πάρω τηλέφωνο τον ψυχοθεραπευτή μου.

8.8.07

'Ωρες κοινής ησυχίας



όμορφο τραγουδάκι.
το ακούω επαναληπτικά

η Θεσσαλονίκη λίγο λίγο επιβραδύνει..μοιάζει λες και σε λίγο θα πατήσει pause

Μέρες άσκοπες..αλήτικες μέρες.

(ναι το ξέρω πως έχω διάβασμά μα δε μπορώ)

σε λίγες μέρες έχω γενέθλια μα που να τους βρείς όλους αυτούς τέτοιο καιρό..
εγώ το μωρό μου και λίγοι ακόμη.
και είμαι καλά..

κάνω άσκοπα τσιγάρα και κοιτώ άσκοπα τη τηλεόραση. (στο αθόρυβο)
νωχελικές μέρες..

κοιτώ το ταβάνι και βλέπω τη ζωή μου
στα πριν και τα μετά της

τώρα όλα είναι ρευστά και κολλημένα ταυτόχρονα..
όμορφα και τρομακτικά μαζί..

μέρες ανίας..κοινής ησυχίας

6.8.07

εδώ πάλι

Επιστροφή στην πόλη μετά απο 10 περίπου μέρες στο Πήλιο.
Στο υπέροχο πανέμορφο θαυμάσιο ήσυχο Πήλιο!!!Ναι πέρασα πολύ καλά
Τελικά δεν έστησα τη σκηνή μου.Μείναμε σε ένα υπέροχο θαυμάσιο πετρόκτιστο παραδοσιακό σπίτι με αυλή ΑΥΛΗ ΑΥΛΗ!!!Πρώτη μου φορά στο Πήλιο και νομίζω είμαι ερωτευμένος!
Δεν έχουν έρθει εδώ οι βάρβαροι!Δεν έχει 4 beach bar σε κάθε παραλία να παίζει το καθένα διαφορετική μουσική!Δεν έχει καθόλου μουσική!Δεν έχει beach bar (καλά είχε μόνο ένα σε μια απο τις παραλίες που πήγαμε αλλά ήταν πολύ καλόγουστο και ήξερε πως η παραλία δεν είναι χώρος για μπίτια στο φούλ)
Παραλίες απίστευτες.Ελαιώνες να καταλήγουν στη θάλασσα.Να κάνουμε μπάνιο πλαι σε ένα βοσκό με τα κατσίκια του.Να έχουν πάει εκεί δυστιχώς και κάτι μαλάκες που άφησαν παντού τα σκουπίδια τους!!(έλεος ρε παιδιά!)

Επέστρεψα λοιπόν με μια άρνηση για τα πάντα.
Για το διάβασμα.
Για να καθαρίσω το σπίτι.
Να πάρω τους φίλους μου τηλέφωνο.

Σαν να φοβάμαι πως όσο πιο πολύ μιλήσω για τις διακοπές μου τόσο πιο πολλή μαγεία θα χαθεί.Θα φύγει απο μέσα μου.Θα εξαυλωθεί μέσα απο τα λόγια μου.

Κρατάω τις πιο γλυκιές μου μνήμες κρυφές και ελπίζω έτσι να με ζεσταίνουν το χειμώνα που έρχεται.
Ο καιρός εδώ είναι ήδη φθινοπωρινός και δεν ήμουνα καθόλου έτοιμος για αυτό το preview.

Τώρα θέλω πάλι να φύγω.
να πάω πάλι διακοπές.
δεν είναι που είμαι άπληστος.
είναι που φοβάμαι το χειμώνα.

Σε λίγες μέρες φεύγω λοιπόν και πάλι
Πάω για 10 μέρες στο πατρικό μου.
Να δω οικογένεια και φίλους.(όσους φίλους είναι εκεί τον Αύγουστο)
Δεν είναι βέβαια διακοπές.
Δεν έιναι καν ταξίδι.
Είναι απλά άλλη μια επιστροφή.

(φωτογραφίες απο το Πήλιο to follow in a few days)

καλά ταξίδια σε όλους σας.
καλές διακοπές στους ταξιδιώτες.
μα πάνω απ'όλα καλή επιστροφή.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...