25.6.08

20.ΟΟΟ ΛΕΥΓΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Μωρό μου βρήκα που θα πάμε διακοπές του χρόνου!

Το καλοκαίρι του 2009 η μαγεία (και η κλειστοφοβία) θα χτυπίσουν κόκκινο!
Ένα ξενοδοχείο βυθισμένο στη θάλασσα!
Να δεις που θα το δούμε και σε θρίλερ σύντομα!

Τα X-files ο Ιούλιος Βέρν και το Star wars συναντιούνται στα νησιά Φίτζι!







κάνε μια κράτηση τώρα! click

23.6.08

Ένας χρόνος- Θεματολογία γιοκ

Περίπου ένας χρόνος πέρασε απο τη δημιουργία αυτού του blog.
Θεματολογία δεν υπήρχε και δεν υπάρχει και αυτό είναι ίσως ένα θέμα!

Μάλλον θα ήταν καλύτερο αν κρατούσε ένα συγκεκριμένο ύφος και δεν πηδούσα απο τις "Ασυναρτησίες" στα "Lego" και μετά στην γκρίνια για τις συνθήκες της κοινωνίας του σήμερα. Απο τις "Μέρες" στα "Ακούω" και στα "Κοίτα"¨με ένα ρεπερτόριο που καλύπτει απο Κραουνάκη και Γαλάνη μέχρι την Καλομοίρα στην gay κουλτούρα της Εurovision.

Με θέματα καθημερινότητας μέχρι τα ανθρώπινα δικαιώματα και απο την θλίψη στη χαρά και πάλι πίσω.Αυτό το blog έγινε άλλωτε μελαγχολικό και άλλωτε χαζοχαρούμενο και ανάλαφρο με αποτέλεσμα μάλλον να μη ξέρει ο επισκέπτης τι πρόκειται να συναντήσει.

Είναι όμως το καλό marketing στα blog αυτοσκοπός ή είναι το blog ένα μέσο για την προσωπική μας έκφραση, και όποιος μας αντέξει;
Τελικά αυτή η σελίδα αντανακλά το ποιος είμαι γιατί έτσι και εγώ πετάγομαι απο θέμα σε θέμα και όπως όλοι έτσι και εγώ δεν είμαι μονοδιάστατος.

Χαίρομαι πολύ τελικά που ξεκίνησα αυτή την προσωπική μεν δημόσια δε καταγραφή των ημερών μου και έχω σκοπό να συνεχίσω έτσι..χωρίς θεματολογία!!

Σας αφιερώνω λοιπόν μια super 80's ασχετίλα της λατρεμένης μας Πωλίνας!!

20.6.08

World Naked Bike Ride


Για πρώτη φορά στην Ελλάδα το παγκόσμιο κίνημα των γυμνών ποδηλατοδρόμων!
Για περισσότερες πληροφορίες www.worldnakedbikeride.gr και στο www.worldnakedbikeride.org






ΥΓ: Κύριε Ψωμιάδη κάτι παιδιά θα πάνε μια βόλτα με τα ποδήλατά τους. Θέλετε να πάτε και εσείς με το καπέλο του Ζορό σας?

16.6.08

10 toys that made you gay



Εσύ με τί έπαιζες μικρός;

13.6.08

Παπάκι.

Γιατί αυτές οι τόσο απλές λέξεις κρύβουν τόσο πόνο;
Γιατί όταν ακούς το " έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα πα πα" του Άσιμου εσύ ταξιδεύεις σε μέρη μέσα σου που δεν ήξερες καν πως υπήρχαν;
Πως γίνεται να χωράει τόσα πολλά ένα τραγούδι.



Πραγματικά θα ήθελα να ξέρω τι σκεφτόταν ο Άσιμος όταν το έγραφε.
Που μιλούσε μέσα του και τι ήθελε να μας πει.

'Οποιος και αν ήταν πάντως ο πραγματικός λόγος αυτού του τραγουδιού, τώρα πια ίως να μην έχει σημασία αφού όλοι έχουμε ένα παπάκι να μας κάνει πα πα πα..
όποιο και αν είναι αυτό.

9.6.08

Ασυναρτησίες (14)

έχω δυο πόδια δυνατά,
που με πάνε βόλτες.
Οχι πολύ μακρυά.
Μέχρι εκεί που θα βρω δυο φίλους,
και πάλι πίσω στο σπίτι.

Στους δρόμους της πόλης,
με τα πεζοδρόμια να τρέχουν κάτω απ' τις πατούσες μου.
Στα λευκά μου παπούτσια,
τα πιο ταξιδεμένα,
χαράζω τις διαδρομές μου
και τις κούφιες μέρες μου.

Ένα τσιγάρο παραπάνω
δε θα με κάνει να πονάω λιγότερο
μα είναι πάντα στο χέρι μου
κολλημένο
σαν να 'ταν εκεί απο πάντα.

Στους ανθρώπους που είναι όλοι μαζί σ'ένα κελί,
και κάνουν βόλτες μόνο στο προαύλιο
μια φορά στις τρείς μέρες και αν,
σκύβω το κεφάλι και ντρέπομαι.
Τι πολυτέλεια που είναι τα 60 τετραγωνικά μου!
Να απλώνομαι, να κυλιέμαι και να χορεύω.
Κι όταν θέλω να χάνομαι μέσα τους για δυο τρεις μέρες.
Μα μόνο για τόσες.
Γιατί τόσες θέλω.
Και θα ήταν τρελό αν δεν μπορούσα να "θέλω".

Μένω ταπεινός
και αγαπώ τα χέρια μου τα πόδια μου
και όλα τα "σωστά" μου μέλη.
Τα καμαρώνω στον καθρέφτη,
τα μαυρίζω στον ήλιο
και αμα θέλω τα κουνάω σαν τρελός.
Έτσι, για το γαμώ το.

Και είμαι τόσο τυχερός,
που μπορώ να σε κρατώ
και να σε κηνυγώ ακόμα
και να πέζουμε κρυφτό.

Μπορώ και μετράω κατα το πως πρέπει.
Έναν έναν τους αριθμούς στη σειρά.
Και ξέρω να ονομάζω τις μέρες,
και να περνάω το φανάρι απέναντι
και μέχρι το νησί μου.

Και είμαι τόσο τυχερός,
που αύριο "θα δω τι θα κάνω"
και "θα δείξει".

Στις μέρες που ο ήλιος
γίνεται πιο δυνατός,
λύνω τα λευκά παπούτσια μου
και περπατώ ξυπόλητος στο σπίτι

Γιατί είναι ένα άλλο καλοκαίρι
ασυνάρτητο μα φρέσκο.
Που δεν ξέρω ποια θάλασσα θα δω
και που θα σε αντικρύσω
μα "θα δέιξει"

κι' είναι πιο πολύ απο πριν.


5.6.08

Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Τις τελευταίες μέρες με έχει πιάσει μια υπαρξιακή κρίση όσο αφορά τα επαγγελματικά μου.
Το μωρό μου λέει πως τέτοιες ανάλογες κρίσεις με πιάνουν όταν έχω να κάνω εργασίες ή δουλειές και δεν έχει και άδικο.Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα είναι μάλλον πιο σοβαρά γιατί έπειτα απο τις σκέψεις και τις αναλύσεις καταλήγω με πονοκέφαλο και κακή διάθεση και αυτό δεν περιορίζεται μόνο σε μένα αλλά μεταδίδεται και στους γύρω μου.

Αποφοίτησα απο τη σχολή το 2006 έπειτα απέτυχα δύο φορές να μπω στο μεταπτυχιακό που θέλω και έτσι εδώ και δύο χρόνια κάνω ένα ιδιωτικό μεταπτυχιακό σε ένα τομέα που δεν είμαι σίγουρος αν με ενδιαφέρει. Με αυτά και με 'κείνα έχω φτάσει στα 28 και ακόμη δεν έχω μπει στην παραγωγική διαδικασία.

Ίσως το λάθος να έγινε απο την αρχή όταν μπήκα σε αυτή τη σχολή και διάλεξα αυτό τον τομέα. Αλλά τότε τι να έκανες. Έδινες τις εξετάσεις σου και αφού περνούσες σε μια σχολή ήσουνα τόσο χαρούμενος που φυσικά την ακολουθούσες. Πέρασα μάλιστα και στην δεύτερή μου επιλογή και αφού το έκρινα ως επιτυχία δεν το αμφισβήτησα.

Να πω την αλήθεια δεν το μετανειώνω γιατί αυτή η σχολή με έχει μεγαλώσει με έχει αλλάξει και με έχει προχωρήσει πολύ. Δεν μου δίνει όμως τα εφόδια για να εργαστώ με τρόπο σύμφωνο με την ηθική μου. Έχω πολλές ενστάσεις στο πως ασκείται το επάγγελμα και πως λειτουργεί και σίγουρα δεν θέλω να γίνω κομμάτι αυτού του συστήματος.

Μένει όμως το κομμάτι της εργασίας και της επιβίωσης. Γιατί μακάρι να μπορούσαμε να ζήσουμε με τις ιδέες μας και μόνο. Χρειάζεται να προσφέρουμε κάτι κάπου και κάποιος να μας δώσει χρήματα γι'αυτό. Δε μπορώ τώρα να αλλάξω και το οικονομικό σύστημα του πλανήτη! Ίσως κάποια άλλη στιγμή..

Τις τελευταίες μέρες αγοράζω κάθε πρωί με τα τσιγάρα μου και ένα Αγγελιοφόρο. Αν θέλω να εργαστώ πρέπει να πάω ως αποθηκάριος, ως πωλητής ή ως κοπέλα γιατί τέτοιες ζητούνται παντού!! Για τον τομέα μου ή έστω για κάτι που να πλησιάζει έστω και λίγο όυτε λόγος.


Ηθικά ζητήματα, ζητήματα ανεργίας και αν συνεχίσουν έτσι τα πράγματα, ζητήματα επιβίωσης, δεν λένε να βγουν απ' το κεφάλι μου. Έχω σπουδάσει, έχω μεγαλώσει, έχω κάνει αρκετά πράγματα εθελοντικά στον τομέα μου και τώρα θέλω μια δουλίτσα. Το είπα τις προάλλες σε μια φίλη μου με ύφος λες και ανακάλυψα μόλις την Αμερική και αυτή γυρνάει με το πλέον φυσικό ύφος του στυλ "τι μας λες και συ αγόρι μου" και μου λέει " έ και; ξέρεις εσύ κανέναν που να είναι εντάξει με αυτά;"

Ω ναι το ξέρω! Παίζει πολύ ανεργία εκει έξω και ειδικά εδώ στη Θεσσαλονίκη. Σπάνια βρίσκει ο κόσμος δουλειά στον τομέα του και όλοι έχουνε κάνει γκαρσόνια. Ξέρω όμως και πολλούς φίλους μου τους οποίους το επάγγελμα δεν φέρει ηθικά διλλήματα και κάνουνε μια χαρά την δουλειά τους τα παιδιά.

ΥΓ: στη θεσσαλονίκη υπάρχει σουβλαντζίδικο με το όνομα "Σουβλάκι με πτυχίο" και έμβλημα τον Αινστάιν!



3.6.08

Σήμερα γάμος έγινε!


Σήμερα στις 7:10 το πρωί έγιναν στην Τήλο οι πρώτοι gay πολιτικοί γάμοι στην Ελλάδα.
Συγχαρητήρια στον κύριο Τάσο Αλιφέρη, δήμαρχο της Τήλου για την αποφασιστικότητα και την αντίστασή του στους συντηριτικούς κύκλους που προσπάθησαν με απειλές και εκφοβισμό να αποτρέψουν το γεγονός.
Μένει τώρα να δούμε την συνέχεια και να στηρίξουμε όσο μπορούμε αυτή την κίνηση αλλά και άλλες που θα ακολουθήσουν. Επιτέλους κάτι κινείται!

Και την επόμενη φορά που θα πάω σε γάμο και θα μου πουν και στα δικά σου δε θα ξυνίσω τα μούτρα μου μα θα πω ευχαριστώ!

ακούστε εδώ την είδηση όπως μεταδόθηκε σήμερα το πρωί απο τον Σκάι

ΥΓ: Σε λίγα χρόνια βέβαια θα μιλάμε και εμείς για τον καταπιεστικό μικροαστικό θεσμό του γάμου. Τώρα όμως διεκδικούμε τα δικαιώματά μας οπότε αυτή η συζήτηση θα πρέπει να περιμένει.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...