16.8.08

άτιτλο

Πέρασαν μέρες πολλές και πολύ δύσκολες.
Δε ξέρω καν πως να προσεγγίσω αυτό το θέμα.

όλο γράφω κι'όλο σβήνω.

3 μέρες μετά το τελευταίο μου post και μια βδομάδα ακριβώς αφού είχα επιστρέψει στο νησί έχασα το θείο μου.

Ξαφνικά ένα βράδυ, μας πήραν απο το νοσοκομείο να πάμε.

Μετά απο κει δε θυμάμαι και πολλά.. μα θυμάμαι μερικές λεπτομέρειες απίστευτες που μου κόλλησαν στο μυαλό.

Το πως πήρα τηλέφωνο τη ξαδέρφη μου να της το πω.
Το πως σε μια ώρα μαζεύτηκε όλη η οικογένεια.

Κουβάλησα φέρετρο για πρώτη φορά, και ήτανε τιμή μου.
Πήγα πρώτη φορά σε ταφή, πάντα το απέφευγα μέχρι τώρα.

Έχω να σας πω πολλα για αυτές τις μέρες και για αυτό τον άνθρωπο.
Για το ποιος ήτανε.
Για το ποιος ήτανε για μένα.
Για τη σημασία του.

Για τη μυρωδιά του.
Τις συνήθειές του.
Τις αγάπες του.

Τώρα απλά μετά απο 20 περίπου μέρες σπάω τον πάγο.

Σας ψιθυρίζω κάτι και αφήνω το φύλλο να κυλίσει στο νερό.

Δεν έχω ακόμη το κουράγιο να γράψω άλλο για αυτό.

Αύριο επιστρέφω Θεσσαλονίκη.
Να δω τον καλό μου.
Να δω το σπίτι μου.
Να δω τη φάτσα μου σε ένα άλλο καθρέφτη.

Να κοιτάω το κενό με τον χρόνο μου.

Δε θέλω να πω κάτι άλλο τώρα.
Θα τα πούμε σύντομα.

Να είστε όλοι καλά.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...