29.5.08

Live your myth in Tilos!

Απο Βικιπαίδεια.

Η Τήλος είναι ένα από τα Δωδεκάνησα, το έβδομο σε φθίνουσα κατάταξη έκτασης. Η έκτασή της είναι 62,825 τ.χλμ και ο πληθυσμός κατά την τελευταία απογραφή (2001) ανήρχετο σε 533 κατοίκους. Στο νησί υπάρχουν τρεις οικισμοί: το Μεγάλο Χωριό με 233 κατοίκους, τα Λιβάδια με 278 και ο Άγιος Αντώνιος με 22.

Ιστορικά αναφέρεται από τον Όμηρο, διαθέτει δε πολλά αρχαιολογικά μνημεία. Έγινε γνωστή όταν το 1970 ο καθηγητής παλαιοντολογίας Νικόλαος Συμεωνίδης ανακάλυψε στο σπήλαιο Χαρκαδιό, στην περιοχή της Μυσσαριάς, νεκροταφείο ελεφάντων νάνων οι οποίοι βρέθηκαν απομονωμένοι στο νησί μετά την καταβύθιση της Αιγηϊδος, της οποίας οι κορυφές συνθέτουν τα σημερινά αρχιπελάγη μας. Στη νήσο εδρεύει μικρό παλαιοντολογικό μουσείο όπου εκτίθενται κάποια από αυτά τα ευρήματα.

Η Τήλος διαθέτει άφθονο νερό και καλλιεργούνται εσπεριδοειδή, λαχανικά, αμύγδαλα, σιτηρά. Επίσης εκτρέφονται κατσίκια και βοοειδή. Ανεπτυγμένη είναι και η μελισσοκομία με το γνωστό τηλιακό θυμαρίσιο μέλι, όπως και η αλιεία καθ' όλο το έτος. Γνωστό είναι το πανηγύρι του πολιούχου Αγ. Παντελεήμονος στις 27 Ιουλίου όπου συναθροίζονται πολλοί Τήλιοι από την Αμερική και Αυστραλία στο πανέμορφο μοναστήρι που ευρίσκεται στην ΒΔ πλευρά της νήσου, σε μια εύφορη κοιλάδα με πλατάνια και άφθονο νερό.

Σήμερα η τουριστική υποδομή συγκεντρώνεται στις περιοχές Λιβάδια, Μεγάλο Χωριό (πρωτεύουσα), Έριστο (η ωραιοτέρα παραλία), Αγ.Αντώνιο.

Η ακτοπλοϊκή επικοινωνία είναι δυνατή από Ρόδο και από Πειραιά.

http://www.tilos.gr

Μου έστειλε ένα μήνυμα το πρωί ο φίλος Άλεξ που με ενημέρωνε για την είδηση.
Απο εκείνη την ώρα έχω ακούσει παπάδες, ναυτικούς, κατοίκους, μέλη του δημοτικού συμβουλίου, ξανθιές παρουσιάστριες και κλώνους Τατιάνας.
Το γουστάρω το νταβαντούρι αλλά τα νεύρα μου δεν αντέχουν και πολύ.
Είναι ένα πρώτο επίπεδο που πρέπει να σπάσει για να βγεί το κατακάθι της σιωπής και να προχωρήσουμε.
Απο τη μια τους χαίρομαι όλους αυτούς που βγαίνουν στα κανάλια και έχουν το θάρρος να το κάνουν αυτό.
Απο την άλλη έχουνε γίνει και λίγο γραφικοί αλλά αυτό μάλλον είναι ένα αντίτιμο που πρέπει να πληρωθεί.
Η όλη όμως αναπαραγωγή του ζητήματος σε μεσημεριανές ζώνες με ανεγκέφαλες μάνες παρουσιάστριες είναι τουλάχιστον προσβλητικό.
Αυτό που πάνε να δώσουνε λόγο και να πάρουν την άδεια απο το δελτίο του star και τα κους-κούδια μου είναι δυσνόητο.
Ανέλαβε δηλαδή η τηλεόραση τα κοινωνικά ζητήματα της χώρας;
Θα μου πείς τώρα το κατάλαβες, αυτό γίνεται χρόνια.

Το πλέον αισχρό που είδα μέχρι τώρα σήμερα είναι μια πανελίστρια του πολύ μπλα-μπλα να λέει ότι δεν θέλει τα παιδιά της να συναναστρέφονται αυτούς τους ανθρώπους και πως αν το παιδί της "έχει αυτό το πράγμα" θα το αντιμετωπίσει ως ασθένεια!
Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία αλλά πιστεύει στ'αλήθεια πως η εκπομπή στην οποία συμμετέχει είναι ότι πιο κατάλληλο για τα παιδιά της;

Μερικοί άνθρωποι πραγματικά δεν έχουν ιδέα ποιοι είναι.

Τώρα βγήκε ο Γεωργίου και είπε τον Πυριόχο Αγγελικούλα μετά που είπε και τον Βαλιανάτο Γρηγορία, και αυτός αποχώρησε.
Αυτή είναι η τηλεόρασή μας και η εκπομπή της μάνας πανελίστριας!
Τρία ζήτω!!!

23.5.08

Eurovision Mania

Είδαμε λοιπόν τους 2 ημιτελικούς. Στον πρώτο είχα κάτι φίλες μου εδώ που το αντιμετώπισαν σαν το μαρτύριο της σταγόνας, άντε πότε θα τελειώσει και σε ποιο τραγούδι είμαστε; Οπότε τον δεύτερο τον είδα απλά με το μωρό μου. Είχα και τον πόνο μου με την Κύπρο που έχουμε να περάσουμε σε τελικό 3 χρόνια τώρα. Αλλά άμα δεν πέρασε πέρυσι το "comme ci comme ca" δεν περίμενα τίποτις.

Μου άρεσαν πολύ και οι 2 ενάρξεις των ημιτελικών. Πολύ καλή δουλειά με χιούμορ και παράδοση. Λάτρεψα τις μπλέ κυρίες



και τις λευκές κυρίες



και τον κύριο κένταυρο



Στον πρώτο ημιτελικό λάτρεψα το Ισραήλ και πιστεύω οτι μπορεί να κερδίσει. Δεν το ψήφισα όμως για ιδεολογικούς-Παλαιστινιακούς λόγους (και μετά σου λένε πως δεν υπάρχει πολιτική στην eurovision)




Ψήφισα όμως το Βέλγιο που είχε πολύ πλάκα αλλά δυστιχώς δεν πέρασε.



Επίσης ψήφισα την Βοσνία που πρέπει να θυμηθώ να την παίξω και σε στοίχημα για την πρωτιά. Εδώ άφησα πέρα την πολιτική και έκανα μια επαναπροσέγγιση.



Πολύ χάρηκα που δεν πέρασε η Ιρλανδία.Πραγματικά έλεος!



Όπως και η Μολδαβία που τους το κρατάω Μανιάτικο που περάσανε πέρυσι και δεν πέρασε η Ευριδίκη.



Τα 2 χρόνια που πέρασαν απο την Eurovision της Αθήνας κατέστρεψαν το προσωπάκι του Dima Bilan. Είνα αυτό τώρα φρεσκαδούρα; Πρέπει να ξεκουραστεί το παιδί. Επίσης πρέπει να κλείσει και το πουκαμισάκι γιατί δεν γίνεται να τρώω εγώ πίτσες και να βλέπω τον διαγωνισμό και αυτό να είναι έτσι.



Το Καλομιράκι μια χαρά αλλά αυτά τα φώτα πίσω που ζήτησε η Ελληνική αποστολή, και δεν φταίει αποκλειστικά ο σκηνοθέτης εκεί αλλά και ο Καπετανίδης, ήταν χάλια.




Στον δεύτερο ημιτελικό παίξανε φοβερά καλύτερα τραγούδια σε σχέση με τον πρώτο.

Βέβαια δεν κατάλαβα γιατί αυτό το πλαστικό πράγμα απο την Σουηδία πέρασε. Ήταν τόσο 90s and not in a good way..Αν μας διαβάζει κανείς Σουηδός (μορφωμένος που να ξέρει Ελληνικά) πάρτε την πίσω στην χώρα σας και αφήστε μας τα Ikea.



Επίσης το πειρατικό του κάπτεν Τζίμ που είναι φορτωμένο με χασίς δεν κατάλαβα γιατί πέρασε. Είναι μερικά πράγματα στη Eurovision που δεν θα καταλάβω ποτέ τελικά.



Το παππού με το γραμμόφωνο καλό ήτανε αλλά λίγο χαοτική η σκηνοθεσία. Σιγά όμως που δε θα περνούσε η Κροατία με τόση κατακερματισμένη Γιουγκοσλαβία γύρω γύρω.



Για την Κύπρο τι να σας πω; αναμενόμενο αποτέλεσμα. Κρίμα γαμώ το έχω χρόνια να ουρλιάξω σε ψηφοφορία για την Κύπρο. Ευτυχώς που πέρασε το Καλομοιράκι και θα έχουμε να αγωνιούμε για κάτι το Σάββατο.



Η Ουκρανία έσκησε αλλά ο σκηνοθέτης θα μπορούσε να το δείξει πολύ καλύτερα. Λέτε να επιστρέψουμε στην χώρα της Ρουσλάνας;



Για την Πορτογαλία χάρηκα που πέρασε. Είναι κάτι διαφορετικό αν και λίγο τρομακτικό όταν τσιρίζει.



Αυτές οι πρώτες εντυπώσεις λοιπόν.
Ποιός θα μου 'το λεγε πως μια μέρα θα είχα τόσο καημό για το παρτσακλό, όπως το λέει και μια φίλη μου.
Καλή τύχη στο Καλομοιράκι.

9.5.08

Ασυναρτησίες (13)

Το μυαλό μου είναι άδειο τώρα.

Αυτή την άσπρη σελίδα την αγαπώ
και όμως την λερώνω.

Θα προτιμούσα να την έβαφα μπλε.
Κάτι μ'έχει πιάσει με το μπλέ τελευταία.

Να άπλωνα πάνω της τις μπογιές μου
Δαχτυλομπογιές

ή ακόμη καλύτερα εκείνες τις "μη τοξικές"
που μπορείς και να τις φας.

Να πνιγείς στο χρώμα.

Αστείο δεν ακούγεται;

Θέλω να ξαπλώσω ολόκληρος στην μπλε μπογιά.
Γυμνός.
Να κοιμηθώ.
Όχι πολύ.
Πέντε λεπτά μόνο.

Αν το πέντε ήταν χρώμα σίγουρα θα ήτανε μπλέ.
Εκείνο το ωραίο.
Το βαθύ.

Να βουτάς τα χέρια σου.
Να αφήνεις αποτυπώματα στους τοίχους.

"ΗΜΟΥΝ ΕΔΩ"

Έπειτα να φτιάχνεις θάλασσες.
Ήρεμες και σκοτεινές.

Αυτές που δεν πατώνεις.
Και βλέπεις κάτω μόνο μαύρο.

Μόνο που τώρα δε φοβάσαι.


Κι' αφού τελειώσεις μ'αυτές
να βουτήξεις τα πινέλα σου στο καθαρό νερό.
Μέχρι που το μπλέ θα γίνει διάφανο.

και να φτιάξεις ουρανούς

καλοκαιρινούς

απ' αυτούς που δεν έχουν σύννεφο για μέρες.

και μπορείς να δεις πραγματικά μακριά.

μέχρι μου χάνεται το βλέμα σου στο κενό.

και καθαρίζει το μυαλό σου.

Στις μέρες που τα τσιγάρα σου φυσάνε μπλε καπνό.
και όλα γύρω είναι ήσυχα.
σαν είναι πάντα πριν σταματήσουν να είναι.

Κοιτάς τον μπλέ σου τοίχο.
Και σε νανουρίζει γλυκά.


2.5.08

στα 79

Στα 79 όταν θα' μαι γιαγιά τραγουδούσε η Βίσση στα 80s. Πόσο μακρινό ακουγότανε τότε.

Η γιαγιά έφτασε τα 94. Την ρωτάω τι χρονιά έχουμε και μου λέει 1994. Θυμάται πως γεννήθηκε το 14 αλλά δε μπορεί να κάνει την πρόσθεση. Η μαμά μου έφτασε τα 60 και οι αδερφές της είναι μεγαλύτερες. Ο ξάδερφός μου που είναι μεγαλύτερος κατά 3 μήνες έκλεισε τα 28 και έρχεται η σειρά μου. Του λέω πως νιώθω 25 και αυτός λέει πως νιώθει 15 και γελάει δυνατά. Η ξαδέρφη μου που όταν ήταν έφηβη στα 80s μου έβαζε να ακούω Maddona στο ρόζ της δωμάτιο έκλεισε τα 38 και έχει δύο κόρες.

Οι φίλοι μου έχουν κανονικές δουλειές. Απ'αυτές που πας με το κουστούμι ή το ταγιέρ και κάνουν οικονομικά marketing και διαφήμηση. Έχουν καλούς μισθούς, αγοράζουν σπίτια ή χτίζουν πάνω απο αυτό της μαμάς και μένουν εκεί με το ταίρι τους. Συναντιούνται στα καφέ στο διάλειμμα και συζητάνε για την πτώση της οικονομίας και αν οι μετοχές πάνε καλά. Ξέρουν απ' έξω τους καφέδες στα starbucks και στα gloria-jeans και κάνουν υπερωρίες.

Εγώ ακόμη δεν ξέρω να οδηγώ και δεν ξέρω αν θέλω και να μάθω. Αγοράζω αρκετά lego και παίζω με τα τουβλάκια μου! Τραβάω τις σπουδές μου απ' τα μαλλιά και δεν έχω δουλέψει και ποτέ. Είμαι μάλλον ένας χαραμοφάης ή απλά πολύ τεμπέλης. Η τελευταία αγγελία που μου τράβηξε το ενδιαφέρον τόσο ώστε να τηλεφωνήσω ήτανε μια που ζητούσε κλόουν για παιδικά πάρτυ! Δεν ξέρω αν απλά σέρνω τον χρόνο ή αν αυτός κινείται τόσο αργά μέσα μου.

Πρέπει πάντως να τρέξω. Οι ρόλοι σιγά σιγά αντιστρέφονται και θα πρέπει να είμαι ο "μεγάλος" του σπιτιού. Αν οι δικοί μου χρειαστούν βοήθεια, οικονομική ιατρική ή απλά έστω φροντίδα θα πρέπει να είμαι δίπλα τους. Για την ώρα με κρατάνε ακόμη απ'το χέρι
και αν και ξέρω να περπατάω καλά φοβάμαι μήπως χάσω την ισσοροπία μου. Απλά απορώ πότε πέρασε έτσι ο καιρός.

Μου φαίνεται τόσο πρόσφατο που η ξαδέρφη μου αγόρασε τον τελευταίο δίσκο (όχι cd δίσκο) της Βίσση και λιώναμε στο πικ-απ τον "τελευταίο χορό" και το "εμείς". Ψάχνω και κατεβάζω Ρακιτζή και Πωλίνα και πάω πίσω στα super-80s! Εκεί που ήμουνα 8-9 χρονών και ο Κηλαηδόνης ήταν στα φόρτε του. Είχε βγεί και λίγα χρόνια πριν το "κυκλοφορώ και οπλοφορώ" και ακούγαμε συνέχεια τον "'Αδωνη". Τα μεσημέρια έβλεπα Σταμάτη Γαρδέλη στο βίντεο με ένα μπολ σταφύλι και το "Αυτός αυτή και τα μυστήρια" φανατικά.

Τώρα βλέπω "Grey's Anatomy" και "Lost" που κατεβάζω απο το net. Η κόρη της ξαδέρφης μου ακούει Madonna με τις φίλες της στο ροζ της δωμάτιο και η Πρωτοψάλτη τραγουδάει μαλακίες. Εξακολουθώ να προτιμώ το "La isla bonita" και την Eurovision μιας άλλης εποχής και ώρες ώρες γίνομαι τόσο γραφικός με το παρελθόν μου σχεδόν θα ψήφιζα ΚΚΕ!

Σε 3 μήνες θα κλείσω τα 28 και όπως λέει και το μωρό μου τριανταρίζω. Είναι λίγο σοκαριστικό για ΄μένα ειδικά αφού τα στρουμφάκια δε σταμάτησαν ποτέ να προβάλονται και ενώ η μάνα μου μου έλεγε συνέχεια πως θα ψηλώσω άμα μεγαλώσω δεν ξεπέρασα ποτέ το 1.70. Αφού λοιπόν είμαι ακόμη τόσο κοντός πως γίνεται να έχω μεγαλώσει; Πως γίνεται η μάνα μου να βγαίνει στην σύνταξη και εγώ ακόμη να μη φτάνω τα πάνω πάνω ντουλάπια;

Σκέφτομαι να γεμίσω μικρά κίτρινα εκνευριστικά post-it το σπίτι που να γράφουν την χρονολογία και την ηλικία μου. Ίσως κάνω το ίδιο και στο σπίτι της γιαγιάς μου! Που ξέρεις μπορεί να μας επαναφέρουν και τους δύο στο 2008!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...