28.1.08

Lego turns 50



Ασυναρτησίες (9)

μέρες ζωντανές
με πείσμα
και με χρώματα

αστεία και γέλια και παιχνίδια παιδικά

μέρες εμβόλιμες
σαν καλοκαίρι
με ήλιο
και γεμάτη τη ψυχή σου

μέρες που προσπερνάς την ανάγκη
που ξεχνάς τι έπρεπε
και απλά είσαι

και αυτό τώρα πια δεν είναι λίγο



γυαλιά ηλίου
και ζεστή σοκολάτα
αγκαλίες τα βράδυα

και μια ανάμνηση
που όλο κλαίει

επέτειος διπλή
και μια χαρά κρυφή
μαζί με μια λύπη

να 'χεις να θυμάσαι
γιατί αν ξεχνάς, ξεχάστηκες και συ

να μπορείς να ανοίγεις την καρδιά σου
όπως ανοίγεις τα πατζούρια σου

λεωφορεία και στάσεις
οχήματα με αριθμούς
και η χαρά της νέας σου δύναμης

εξερεύνηση
και δισταγμός

και ένας λόγος ακόμη
για να είσαι

μέρες διπλές
και μέρες με γιορτές



στα ασημένια παπούτσια μου χορεύω
με δίχως μουσική

μόνο αυτή
που παίζει το μυαλό μου

το τρελλό ονειρό μου
και ένα μολύβι στο χέρι

να μουτζουρώνω χαρτιά
και να παίζω με κούκλες

να κάνω οτι μπορώ για να γελάς.


μέρες απαλές
και μέρες γρήγορες

μέρες που είσαι περήφανος
και δεν είσαι ο μόνος

πιόνια
και ζάρια
και ταμπλό

και ένα γέλιο τεράστιο

να ΄χουμε ακόμη καιρό

θέλω κι' άλλο

22.1.08

Το Πρώτο Θέ.

δεν πιστεύω να γίνουμε ΘΕΜΑ.

16.1.08

this is cyprus calling

ναι είναι και πάλι αυτή η εποχή!
αυτό είναι το τραγούδι της Κύπρου για τη Eurovision 2008

τώρα αν πω απολαύστε θα πω ψέματα..
κρίνετε και μόνοι σας!

9.1.08

if only i could take the train!



Το να κατάγεσαι απο ένα νησί σίγουρα έχει πολλά θετικά.
Ένα όμως απο τα αρνητικά είναι πως δεν έχεις αλλο δρόμο πέρα απο τον αεροπορικό!
Οδικώς ξέχνα το, κάπου θα τελειώσει ο δρόμος και ακόμη και αν είσαι και με φορτηγό 10 μέτρα ύψος κάπου θα σε σκεπάσει η θάλλασα και θα τα λες με τις γοργόνες!
Τρένα δεν έχει παιδιά το νησί! Η μεγαλύτερηη απόσταση με το αμάξι είναι 2 ώρες, τι να το κάνεις το τρένο?
Καραβάκι δεν έχει ρε παιδιά! Δεν είμαι και απο Κρήτη!

Οπότε είτε το θες είτε όχι (ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ) μαθαίνεις απο μικρός να αγαπάς τα αεροπάνα!
Καταπολεμάς τις φοβίες σου. Κατευνάζεις τις κρίσεις πανικού σου. Βρίσκεις τους αεροσυνοδούς κούκλους (as if) και γενικά κάνεις την καρδιά σου πέτρα και πετάς.

Εγώ (και η βαλίτσα μου ) φτάσαμε στο αεροδρόμιο στις 16:30.
Πετούσαμε (εγώ και η βαλίτσα μου) στις 18:00 για θεσσαλονίκη.
Η ουρά στο check-in έφτανε (για άλλη μια φορά) μέχρι την είσοδο του αεροδρομίου.
Περιμέναμε, άλλοι υπομονετικά και άλλοι όχι (ναι για μένα λέω) στην ουρά πίσω απο ένα και μόνο γκισέ για μια ώρα.
Έφτασα στην χαριτωμένη κοπέλα και ενώ το μόνο που ήθελα να πω ήτανε "να σου καεί το βίντεο μωρή" ζήτησα μια θέση στο παράθυρο.
Φυσικά και δεν είχανε και έτσι αρκέστηκα για μια οποιαδήποτε θεσούλα να κάτσω τον κώλο μου να πάμε σπίτια μας βρε αδερφέ!
Γύρω μου μικρά νεογνά φοιτητάρια με 2-3 βαλίτσες το καθένα!
Βλέπετε η μαμά φροντίζει να γεμίσει τις βαλίτσες τους με ντολμαδάκια, γεμιστά, νωπά κοτόπουλα , κανελόνια και γενικά οτι τραβάει η ψυχή του κανακάρη!

Εγώ κλασσικά κουβαλάω τα ταπεινά ρουχαλάκια μου σε μια βάλίτσα στο επιτρεπτό όριο κιλών.

Απογειωθήκαμε. Ταξιδέψαμε. Φτάσαμε.
Εμείς.
Οι βαλίτσες μας?
Μπαααα...
Φαίνεται πως η βαλίτσα μου γνώρισε καμιά άλλη κούκλα βαλίτσα και αποφάσισαν να παρατείνουν παρεούλα τις διακοπές τους.
Μπορεί να μην ήτανε σε mood να πετάξει και να είπε "εγώ θα μείνω εδώ".
Ίσως πάλι να ήθελε να πάει μόνη της ένα ταξιδάκι αφού όπως μας ενημέρωσαν οι βαλίτσες θα πάνε Αθήνα και μετά με τρένο θα ανέβουν Θεσσαλονίκη.
Δε μου το λέγανε να πεταχτώ και εγώ μαζί?

Περιμέναμε λοιπόν στο αεροδρόμιο να κοιτάμε τον υμάντα να γυρνάει και να γυρνάει μέχρι που φτάσαμε σε κατάσταση υπνωτισμού για μια ώρα περίπου μέχρι κάποιος να θυμηθεί να έρθει και να μας πει πως οι αποσκευές μας δεν επιβιβάστηκαν ποτέ.

Έπειτα απο τη δήλωση στα απολεσθέντα (λες και την έχασα εγώ τη βαλίτσα μου) κατευθηνθήκαμε στα γραφεία της εταιρίας για να βρούμε τον υπάλληλο να κρύβεται με κατεβασμένα τα ρολά και κλειδωμένη την πόρτα.

'Οταν αποφασισε να μας ανόξει του ρίξαμε ένα βρισίδι να ξεθυμάνουμε (ναι το ξέρω πως δε φταίει αυτός) και αφού μετά απο 20 λεπτά αποφάσισε να πει τη μαγική λεξούλα (έλα που δε τη ξέρεις) τον αφήσαμε τον άνθρωπο στην ησυχία του.

Η ντουλάπα μου με κοιτάει άδεια. Η βαλίτσα μου νιώθει home sick και το έχει μετανιώσει (είμαι σίγουρος). Οι υπέυθυνοι των Κυπριακών αερογραμμών δήλωσαν σήμερα στα 3 τηλέφωνα που τους έκανα πως δεν είναι εκεί κάποιος υπέυθυνος για να μιλήσω!!

ΥΓ: η λέξη υπεύθυνος είναι υποκειμενική έννοια. Είσαι υπεύθυνος όταν παίρνεις παχηλό μισθό αλλά όχι όταν πάει κάτι στραβά..Τότε ο "υπεύθυνος" απουσιάζει!!

ΥΓ2: και πέρυσι δε μου φέραν τη βαλίτσα μου (πάλι ίδιες μέρες)

ΥΓ3: να θυμηθώ να ρωτήσω τον Χριστό εκείνο το κόλπο που περπατάς στο νερό.Να έχω άλλη μια επιλογή βρε παιδί μου!

8.1.08

7+1


πήρα τη σκυτάλη απο τον φίλο 'Αλεξ για να γράψω για τα 7+1 πράγματα που με "σημάδεψαν" την χρονιά που μας πέρασε. Είναι το πρώτο μπλοκο-παιγνίδι στο οποίο μπαίνω στη διαδικασία να "παίξω" και δε ξέρω αν θα βγουν 7+1...χμμ. lets try!
  1. Είμαι ερωτευμένος 3 χρόνια τώρα. Το μεγαλύτερο διάστημα που έχω υπάρξει σε σχέση είναι αυτό, και νιώθω πανέμορφα που το κρατάμε ζωντανό παρόλες τις δυσκολίες.Η σχέση μου με αυτόν τον άνθρωπο είναι κάτι που με έχει σίγουρα σημαδέψει και θα με σημαδεύει πιστεύω για πάντα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
  2. Για ακόμη μια φορά (δεύτερη) απέτυχα να γίνω δεκτός σε ένα μεταπτυχιακό που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Με καθηγητές και ανθρώπους που πιστεύω πραγματικά και με ένα τρόπο δουλειάς και μια κοσμοθεωρία γύρω απο το αντικείμενο που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.Η τρίτη προσπάθεια είναι για την ώρα αβέβαιη.
  3. Σταμάτησα για πρώτη φορά μετά απο 4 χρόνια την εβδομαδιαία ψυχοθεραπεία. Όχι γιατί νιώθω οτι "θεραπεύτηκα" αλλά γιατί πιστεύω πως τελικά δεν υπάρχει ατομική θεραπεία, έστω και αν αυτή γίνεται ομαδικά. Είμαστε ολοι μέρος μιας κοινωνίας που είτε το θέλουμε είτε όχι νοσεί περισσότερο απο τους "ασθενείς" της. Υπήρξαν εντάσεις και προβλήματα και τελικά μάλλον έχασα την πίστη μου. Πιστεύω πως κανένα κοινωνικό πρόβλημα δε μπορεί να "δουλευτεί" ατομικά ή έστω σε μικρές ομάδες και πως τελικά όλα έχουν να κάνουν με το σύνολο. Οτι δηλαδή τα προβλήματα δεν είναι ψυχικά αλλά ψυχο-κοινωνικά (αλλά τώρα μάλλον πάμε σε άλλα θέματα)
  4. Παρόλα αυτά συνεχίζω την εκπαίδευσή μου στην ψυχοθεραπεία ελπίζοντας πως ο τρόπος, το προσωπικό στίγμα του "θεραπευτή" και η αληθινή σχέση που δημιουργείς με τον άλλο είναι αυτό που τελικά έχει αποτέλεσμα και οχι οι μέθοδοι και οι τεχνικές. Με άλλα λόγια μια ανθρώπινη και ίση όσο γίνεται σχέση. Οπότε μάλλον υπάρχει κάπου κάποιος τρόπος (και ίσως δεν έχασα τελείως την πίστη μου)
  5. Η εθελοντική εργασία σε διάφορους χώρους φέτος πραγματικά με σημάδεψε. Απίστευτες ιστορίες, μοναδικοί άνθρωποι, και ίσως κηνύγησα για πρώτη φορά αυτό που λέμε πραγματικότητα. (και δεν ήρθε να με βρει ως συνήθως) Κυρίως παιδιά και σχέσεις αγάπης που πολλές φορές με έφεραν χάλια στο σπίτι μα πάντα γεμάτο.
  6. Γνώρισα ανθρώπους. Επέτρεψα στον εαυτό μου να δεχτεί καινούργιους φίλους χωρίς να νιώθω ότι εξαπατώ τους παλιούς. Αφέθηκα στον να τους αγαπήσω και να αγαπηθώ και αυτό μάλλον με συγκίνησε πολύ φέτος.
  7. Άρχισα αυτό εδώ το blog. Άρχισα πάλι να γράφω μετά απο 2 ολόκληρα χρόνια που δεν είχα γράψει σχεδόν τίποτα! Έβαλα πολλές φορές τη ψυχή μου στην οθόνη χωρίς να ξέρω αν θα ακουστεί κάπου ή το πως θα ακουστεί. Τελικά όμως έφτασε κάπου. Ίσως σε λίγους μα εγώ νιώθω γεμάτος απο αυτό και θέλω σίγουρα να το συνεχίσω!
  8. ουφ δε γινόταν να ήταν 7? Ήμουνα καλύτερα φέτος. Οχι τέλεια μα σίγουρα καλύτερα. Οι φίλοι που με ξέρουν χρόνια μου το λένε και αυτο με κάνει χαρούμενο.Σίγουρα υπάρχουν και άλλα. Μικρά ή μεγάλα δεν έχει σημασία, μα νιώθω τελικά τον εαυτό μου να αλλάζει και να εξελίσεται. Αν και είμαι στο ίδιο μέρος κινούμαι (αυτό τώρα το συνειδητοποιώ)

Καλά πήγε τελικά έ? και φοβόμουν τους απολογισμούς και τις λίστες! Ευχαριστώ Άλεξ που με έβαλες στη διαδικασία! Μου έκανε καλό τελικά
Πάσα δε κάνω. Αλλά όλοι όσοι το διαβάσετε προσπαθήστε να βρείτε τα 7+1 πράγματα που σας σημάδεψαν τη χρονιά που πέρασε ! Είναι θεραπευτικό! :P

ΥΓ: καλή επιστροφή σε όλους μας.

3.1.08

37.2 kbps

ταξιδεύω αργά στο δίκτυο
και δε μπορώ καν να χαθώ

στις μέρες που μείναν
στο νησί
και μετά επιστροφή

σκόρπιες ιδέες
και σκέψεις
και πονοκέφαλος

ψάχνω τα ζώδια του 08
να 'ναι για καλό

σκόρπιες μέρες
και εφιάλτες
και ξύπνημα στον ιδρώτα

και σπίτι ζεστό
και γεμάτο
και δεν είσαι μόνος

3 του χρόνου ξημερώνει
5 ακόμα μέρες εδώ
και έπειτα ταξίδι βιαστικό
και πάλι πίσω

πόσο μου λείπει να είμαι ολόκληρος
να σ΄ έχω εδώ μαζί μου μωρό μου

χτες βράδυ ονειρέυτηκα
τη χρονομηχανή μου
και ήταν τόσο ωραία!

και ήμουνα πάντα και παντού
όπως λένε πως είναι ο Θεός
αν υπάρχει
και αν υπάρχω και εγώ

γράφω γρήγορα τις σκόρπιες μου λέξεις
να μη ξεχνάω
να μη ξεχάσω

προσπαθώ να θυμηθώ το 2007
και δε μπορώ
να κάνω υποσχέσεις για το 2008
και δε μπορώ

τελικά ο χρόνος ρέει
και είναι ο ένας μέσα στον άλλο

"θάψε τις κούκλες σου και όλα τα πλαστικά όπλα, μαχαίρια πιστόλια κάθε είδους κόλπα"

θέλω να χορέψουμε αγκαλιά ή αγγαλιά
φιλιά στη νέα χρονιά!

"ίσως βρούμε ένα σπίτι για να μείνουμε, ένα τόπο να ζήσουμε και να πεθάνουμε"

ταξίδια αστρικά
να τρέχω στον αέρα
να χα τη δύναμη να πετάω
να ρθω μέχρι εκεί
να σου δώσω έστω ένα φιλί
και πάλι πίσω



κοιτάω το κρεβάτι μου
και με κοιτά και αυτό
και αύριο το πρωί ίσως έχω βρει τον τρόπο

ταξίδι στον συνεχόμενο χρόνο
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...