Μη με πας απ' την παραλία. Τ'ακούς? Απ' αλλού να με πας!

Η παραλία της θεσσαλονίκης φαντάζει, σε εσάς που δε μένετε εδώ σαν ένας ρομαντικός περιπατούλης. Και ναι αμα πας κατά τις 10 το βράδυ μέρα Δευτέρα κατα προτίμηση μπορεί και να είναι. Το Σάββατο όμως το μεσημέρι είναι σκέτη κατάρα! Αν θες να με απειλήσεις να με τιμωρήσεις να με εκδικηθείς τελοσπάντων βάλε με να σουλατσάρω μπροστά στα καφέ αυτά της παραλίας με ήλιο δυνατό!

Το είχα ζήσει πρόσφατα που ήρθε ο κολλητός απο Κύπρο και ήθελε να δει την πόλη. 25η Μαρτίου ήτανε και η πόλη κόντεβε να γύρει και να πέσει, που ώρες ώρες της το εύχομαι, μες τον Θερμαικό.
Χτές Σάββατο πήγαμε για καφεδάκι κάπου ήσυχα με τ'αγόρι μου. Πάνω απο Τσιμισκή τέτοια μέρα κατα προτίμηση. Είπαμε τον γυρισμό προς το σπίτι (βασικά εκείνος είπε) να τον πάμε απο παραλία. Τι το θέλαμε? Αυτοί οι άνθρωποι πίνανε καφέ παντού! Κρεμόντουσαν απ'τα καφέ σαν τσαμπιά στα παρτέρια στα παρκαρισμένα μηχανάκια τους ακουμπισμένοι στο όρθιο σε κολώνες..φρίκη! Μουσική σε ένας Θεός ξέρει πόσα ντεσιμπέλ να μην ακούς τον άλλο να μιλάει, μάλλον έτσι πρέπει να πηγαίνουμε για καφέ με φίλους που δεν έχουμε τπτ να πούμε!
Γύρω απ'τον Πύργο τον και καλά λευκό πεσμένοι παντού σε γρασίδια, παγκάκια, πενταήμερες ολόκληρες να σκούζουν!
Άσε και το στυλιστικό! Καλά στα γυμναστήρια της πόλης τους λένε απο πριν πόση ζέστη θα κάνει για να χτυπιούνται περισσότερο? Το τι μπράτσο είδαν τα μάτια μας δε λέγεται!! Αφού μετά κατέληξα να φάω 3 snickers με ενοχές! Που εγώ στη σοκολάτα δε καταλαβαίνω ούτε Μεγάλη Παρασκεύη αμα είναι.
Τελικά η παραλία της Θεσσαλονίκης είναι ωραία με ομίχλη ρε παιδί μου! Να μη βλέπεις που τελειώνει η θάλασσα και που αρχίζει ο ουρανός. Να είναι και όλοι αυτοί κλεισμένοι στα καφέ της Ικτίνου να χαρείς και 'συ τη βόλτα σου με ένα κομμάτι carrot cake απ' τα βλαμμένα τα starbucks να το φχαριστηθείς!