27.10.09

to paris or not to paris?

Υποτίθεται πως την Τετάρτη το πρωί φεύγω για Παρίσι.
Λέω υποτίθεται γιατί μέχρι και την τελευταία στιγμή
δε ξέρω αν θα είμαι σ'αυτό το αεροπλάνο.

Η αλήθεια είναι οτι έχω μια δυσκολία με τις μετακινήσεις.
Πάντα είχα. Απο μικρός. Οι άλλοι χαίρονταν που πηγαίναμε εκδρομή και εγώ μέτραγα με αγωνία το πότε θα τελειώσει αυτό το βάσανο.

Ακόμη και τώρα 10 χρόνια μετά, που κάνω περίπου 6 πτήσεις το χρόνο απο και προς το νησί μου είναι δύσκολο. Τη προηγούμενη μέρα θα είμαι άρρωστος. Θα παρακαλάω να εφευρεθεί ο διακτινισμός και η τηλεμεταφορά μέχρι και το τελευταίο λεπτό πριν μπω στο αεροπλάνο αλλά τελικά ποτέ δε γίνεται και έτσι δένομαι σφιχτά στο κάθισμά μου βάζω μουσικές στ'ακουστικά μου και προσπαθώ "να έχω ένα ευχάριστο ταξίδι"

Δεν είναι οτι φοβάμαι τ'αεροπλάνα. Καλά δεν τα αγαπώ κιόλας αλλά δεν είναι αυτό.
Είναι αυτό που κάθε φορά αφήνω πίσω και το άγνωστο που κάθε φορά θα βρω ακόμη και αν επιστρέφω στο πατρικό μου.

Είναι συνολικά η μετακίνηση, οι μέρες εκτός της βάσης μου, μακρυά απ'το σπίτι μου τη ρουτίνα μου. Αν περίμενε κανείς απο μένα να ανακαλυφθεί μια μέρα η Αμερική ακόμη θα πιστεύαμε ότι η γη είναι επίπεδη.

Στα ταξίδια συνήθως δεν είμαι καλή παρέα. Γκρινιάζω. Φοβάμαι. Δυσκολεύομαι. Οπότε και τα αποφεύγω. Αυτή τη φορά έκλεισα τα εισιτήρια εδώ και 2 μήνες. Πολύ φτηνά. Μια χαρά. Καλή παρέα έχω. Όμορφα είναι εκεί που παω δεν είναι οτι με στέλνουνε και ανταποκριτή στο Ιράκ. Αλλά εγώ πάλι δυσκολεύομαι.

Δε βγάινω εύκολα απ'το σπίτι. Πάντα κουβαλάω μαζί μου μια τεράστια βαλίτσα, με τα "απαραίτητα", κάνω τη προσευχή μου και περνάω το κατώφλι μου.

Είναι άλλοι που πεθαίνουν για ταξίδια. Τους ρωτάς "τι θες να κάνεις στη ζωή σου"? και σου λένε με θράσος: μα να ταξιδέψω σ'όλο τον κόσμο φυσικά. Για κάτσε ρε φίλε, δηλαδή το έχεις τόσο εύκολο? Εμένα γιατί μου φαίνεται βουνό? Εγώ γιατί δε μπορώ?

Είναι που λέτε την Τετάρτη το πρωί να φύγω. Θεσσαλονίκη Αθήνα- Αθήνα Παρίσι για 5 βράδυα, και πάλι πίσω. Ακόμα δε ξέρω. Έχω ψιλοβρεί τι θα πάρω μαζί μου. Ετοιμάζομαι σιγά σιγά, μα μέχρι και το τελευταίο λεπτό δε ξέρω αν θα μπορέσω να ανέβω σ'έκείνο το αεροπλάνο.



ΥΓ: ουφ!

8 comments:

nikos said...

To Paris και πάλι to Paris. Σε καταλαβαίνω. Πόσο περισσότερο που το πρόβλημα μού προέκυψε τα τελευταία χρόνια. Κανονικά πεθαίνω για ταξίδια. Έχω ταξιδέψει με αεροπλάνο πολλές φορές (6 χρόνια εξωτερικό ήταν αυτά) και μέχρι πριν 2-3 χρόνια δεν είχα κανένα πρόβλημα. Αλλά τελευταία δεν ξέρω τι συμβαίνει, ο φόβος γεννήθηκε μέσα μου. ΟΜΩΣ... Εφόσον πρόκειται για Παρίσι κι αφού η παρέα είναι καλή... ε, τότε, κάθε φόβος ξεπερνιέται. Μάζεψε όλα σου τα κουράγια και είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε πολύ καλά. Καλό ταξίδι, καλά να περάσεις

the boy with the arab strap said...

δεν μπορω να πιστεψω οτι εχεις τετοιο διλλημα

ProFyLaKtiKo said...

ελπίζω αυτή τη στιγμή να προσγειώνεσαι (ή έστω να πετάς για παρίσι).

είναι πανέμορφη και ερωτικότατη πόλη και εξάλλου το να πετάς με αεροπλάνο είναι τέλειο και δείγμα πολιτισμού βεβαίως βεβαίως

gay super hero said...

'Αντε εύχομαι να είσαι ήδη εκεί και να περνάς τέλεια!

Ken said...

Την ψυχή μου έβγαλες μέχρι ν' ανέβεις στο γαμίδι το αεροπλάνο!

Au revoir!

Ιθάκη-man said...

Αν πήγες καλά έκανες! ΟΚ δεν καταλαβαίνω γιατί σου είναι δύσκολο, τόσο πολύ όσο λές; Είναι δυνατόν; Εντάξει να μην σου αρέσει να ταξιδεύεις μόνος αλλά να μην σου αρέσει να ταξιδεύεις γενικότερα; Είναι περίεργο! Γκρινιάζεις, φοβάσαι και δυσκολεύεσαι για ένα ταξίδι;

tsarlatann said...

Τί μου πήρες?!?!?!

mahler76 said...

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii mi tihwn kai den piges Paris THA PETHANW LEME!!!!!!!!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...