31.3.09

Μέρες Μαρτίου

ένας μήνας που φεύγει πριν καν καταλάβω πως άρχισε
έφερε την άνοιξη
μια ώρα παραπάνω φως
μια ηρεμία, έστω λίγη, στο στομάχι μου
την ελπίδα να κοιτάς ψηλά και να χαμογελάς
και τη γνώση πως τα πράγματα δε θα είναι εύκολα

ο Μάρτιος με ανακατέβει. (η μήπως είναι ανακατεύει?)
δεν είναι χειμώνας πια, κι όμως κρυώνεις και φοράς το κασκόλ σου
δεν είναι ούτε ακριβώς άνοιξη
αλλά όλο και βλέπεις τα δέντρα κάτω απ΄ το παράθυρό σου να πρασινίζουν

είναι μια εποχή που περιμένεις κάτι να αλλάξει
τολμάς για πρώτη φορά να ονειρευτείς το καλοκαίρι
κι΄ ας είσαι κάτω απ΄ την κουβέρτα σου
ελπίζεις να μπορέσεις να δεις φέτος τη θάλασσα
και πίνεις τους πρώτους σου καφέδες στον ήλιο της Ναυαρίνου

μετά έρχεσαι στο σπίτι
και κουλουριάζεσαι μπροστά στη σόμπα σου

περιμένεις πως κάτι θα αλλάξει
γιατί έτσι κι'΄αλλιώς όλα γύρω σου το κάνουν
και θες αυτό να μπει μέσα σου και να σε παρασύρει

οι βιτρίνες φοράνε άλλα χρώματα
τα σκούρα γυαλιά σου βρίσκουν τη μούρη σου μετά απο καιρό
και ώρες ώρες νιώθεις πως θες να βάλεις μουσική δυνατά
και να χορεύεις στο σαλόνι σου.

αν και ξέρεις πως τα πράγματα δε θα είναι εύκολα.

ο Μάρτιος τελικά είναι αυτές οι μικρές εκρήξεις
γύρω σου και εντός σου
γιατί, η άνοιξη πάντα έρχεται.
με ή χωρίς εσένα.

2 comments:

Aντώνης said...

Ζηλεύω το Μάρτη σου :)

apparos said...

ζωντανεύουν όλα ξανά!
καλό μήνα!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...