Is this art?

"Το 2007 ο Guillermo Vargas Habacuc, ένας αποκαλούμενος 'καλλιτέχνης' πήρε έναν αδέσποτο σκύλο από το δρόμο,
τον μετέφερε σε μια γκαλλερί όπου τον έδεσε στον τοίχο. Τον άφησε εκεί έτσι ώστε να πεθάνει από δίψα και από πείνα.
Για τις επόμενες μέρες, οι επισκέπτες της γκαλλερί γίνονταν μάρτυρες αυτής της παρωδίας 'τέχνης' χωρίς να αντιδράσει κανείς.
Εν τέλει το δύστυχο ζώο πέθανε υποφέροντας, διψώντας και πεινώντας.
Δυστυχώς το θέμα δεν τελειώνει εδώ. Η περιώνυμη Central American Biennial of Art αποφάσισε
ότι αυτή η κτηνωδία είναι όντως 'τέχνη', και έτσι ο 'καλλιτέχνης' Guillermo Vargas Habacuc
προσκλήθηκε να επαναλάβει το 'έργο' του στην Biennial το 2008. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ!

Σας παρακαλούμε να λάβετε μέρος στην συλλογή υπογραφών
εδώ: http://www.petitiononline.com/13031953/
και να απαιτήσουμε την μη βράβευση/συμμετοχή/αποδοχή του εν λόγω ανθρώπου."

Αυτό έλαβα πρόσφατα στο mail μου όπως και πολλοί απο εσάς φαντάζομαι.
'Εψαξα για υλικό και βρήκα φωτογραφίες της έκθεσης. Υπάρχει και βιντεάκι αλλά δεν υπάρχει λόγος να το ανεβάσω.





Είναι λοιπόν αυτό τέχνη;
Σίγουρα ένας απο τους σκοπούς της σύγχροης τέχνης είναι να προκαλεί το κατεστημένο αλλά και την κοινωνία.
Μέχρι ποιο σημείο όμως;
Μήπως αυτό είναι πρόκληση απλά για την πρόκληση;

Εμένα η βασική μου απορία είναι γιατί δεν αντέδρασε κανείς όταν το είδε αυτό στην γκαλερί και όλοι ασχολούνται με αυτό τώρα.
Πας σε μια έκθεση, βλέπεις ένα σκυλί να υποφέρει, γιατί δεν το λύνεις; γιατί δεν κάνεις κάτι;
Μήπως τελικά αυτό ήθελε να δείξει ο τύπος;
Την αδιαφορία;
Κάθε μέρα βλέπουμε όλοι πολλά αδέσποτα πεινασμένα και άρρωστα στους δρόμους και όμως πολλοί απο εμάς δεν κάνουμε κάτι για αυτό;
Έχει διαφορά αν αυτό είναι σε φυσικό περιβάλον ή σε μια έκθεση;
Και αν τελικά κάποιος αντιδρούσε στην γκαλερί θα μας θύμιζε όλους τους γραφικούς που αντιδρούν σς εκθέσεις στην Ελλάδα;

Πραγματικά δεν έχω και πολλές απαντήσεις.
Απλά πολλές απορίες.

Ο όρος "τέχνη" κάπου έχει ξεφύγει.
Για μένα είναι υπεύθυνοι και όσοι πήγαν σε αυτή την έκθεση.
Απο 'κει και πέρα πραγματικά με σοκάρει.

Ίσως πάλι είμαι υποκριτής αφού έχω μάθει πια να μην "σοκάρομαι" με τα αδέσποτα στους δρόμους.