Σήμερα πέσαν οι υπογραφές και πήρα νέο κλειδάκι. Μετακομίζω. 8 χρόνια έμεινα στο πρώτο μου σπίτι εδώ στη Θεσσαλονίκη. Ήταν στον ημιώροφο, με ένα ανύπαρκτο σχετικά μπαλκονάκι. Πολύ το αγάπησα όμως. Μέχρι που πριν 4 χρόνια μετακόμισα εδώ που είμαι σήμερα. Σε μια οικοδομή γεμάτη φίλους και όνειρα. Το σπίτι της δεύτερης ευκαιρίας. Του μεταπτυχιακού και της αρχής στη δουλειά. Τώρα, αν όλα πάνε καλά, παραδίδω πτυχιακή τον Ιούνιο και κλείνει το κεφάλαιο. Νέο σπίτι απο το Φεβρουάριο. Πέρυσι τέτοιο καιρό ξεκινούσα στη δουλειά. Τώρα φοβάμαι πως ο κακός λύκος θα έρθει και θα τα ρίξει όλα κάτω. Γιατί αν δεν έχεις τίποτα χτισμένο χέστηκες. Ενώ τώρα έχω πράματα στο συρτάρι να χάσω. Δεν είμαι άνθρωπος της περιπέτειας. Θέλω τη σταθερή δουλειά, το σταθερό σπίτι, τη σταθερή σχέση. Χτίζουμε και ελπίζουμε. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Απλά μετά ίσως έχουμε περισσότερα πράγματα να πενθήσουμε. Μα πρώτα είχαμε τη χαρά να τα ζήσουμε.
Κάπου εκεί στην άκρη άκρη του κουταλιού. Μια μπλε κουκίδα στο βάθος. Βλέπω τη θάλασσα.
4 comments:
καλορίζικο το νέο σπίτι. Σου εύχομαι να γεμίσει με υπέροχες αναμνήσεις και να στεγάσει τα ποιό όμορφα σου όνειρα.
@mahler76 ευχαριστώ πολύ ρε συ! μακάρι! :)
Δεν ξεκινάμε ποτέ να χτίσουμε σκεφτόμενοι ότι ίσως μια μέρα πενθήσουμε. Γιατί κάπως έτσι αυξάνουμε και τα mg! :))
Με το καλό η μετακόμιση. Πίστεψέ το και να δεις που όλα θα πάνε καλά. Φιλιά μικρέ και μη χάνεσαι.
Θα βλέπεις λίγο περισσότερο φως και ουρανό (και μια πρέζα θάλασσα)... κι αν θέλεις να βλέπεις κίνηση, να βγαίνεις και λίγο έξω.
Το 2012 είναι πολύ δίσεκτο για να μένεις μόνο στο σπίτι, όσο όμορφο κι αν είναι αυτό.
Post a Comment