16.8.08

άτιτλο

Πέρασαν μέρες πολλές και πολύ δύσκολες.
Δε ξέρω καν πως να προσεγγίσω αυτό το θέμα.

όλο γράφω κι'όλο σβήνω.

3 μέρες μετά το τελευταίο μου post και μια βδομάδα ακριβώς αφού είχα επιστρέψει στο νησί έχασα το θείο μου.

Ξαφνικά ένα βράδυ, μας πήραν απο το νοσοκομείο να πάμε.

Μετά απο κει δε θυμάμαι και πολλά.. μα θυμάμαι μερικές λεπτομέρειες απίστευτες που μου κόλλησαν στο μυαλό.

Το πως πήρα τηλέφωνο τη ξαδέρφη μου να της το πω.
Το πως σε μια ώρα μαζεύτηκε όλη η οικογένεια.

Κουβάλησα φέρετρο για πρώτη φορά, και ήτανε τιμή μου.
Πήγα πρώτη φορά σε ταφή, πάντα το απέφευγα μέχρι τώρα.

Έχω να σας πω πολλα για αυτές τις μέρες και για αυτό τον άνθρωπο.
Για το ποιος ήτανε.
Για το ποιος ήτανε για μένα.
Για τη σημασία του.

Για τη μυρωδιά του.
Τις συνήθειές του.
Τις αγάπες του.

Τώρα απλά μετά απο 20 περίπου μέρες σπάω τον πάγο.

Σας ψιθυρίζω κάτι και αφήνω το φύλλο να κυλίσει στο νερό.

Δεν έχω ακόμη το κουράγιο να γράψω άλλο για αυτό.

Αύριο επιστρέφω Θεσσαλονίκη.
Να δω τον καλό μου.
Να δω το σπίτι μου.
Να δω τη φάτσα μου σε ένα άλλο καθρέφτη.

Να κοιτάω το κενό με τον χρόνο μου.

Δε θέλω να πω κάτι άλλο τώρα.
Θα τα πούμε σύντομα.

Να είστε όλοι καλά.

11 comments:

Aντώνης said...

όχι u-blog me, u-too εν προκειμένω... κι ένα χαμόγελο όλο δικό σου. Κάνε μου τη χάρη να κάνεις το ίδιο όταν κοιτάξεις στον καθρέφτη.

ΠΑΥΛΟΣ said...

Μια μεγάλη αγκαλιά και ένα γλυκό φιλί από μένα. Να σκέφτεσαι το πόσο τυχερός είσαι που γνώρισες αυτόν τον άνθρωπο.

ProFyLaKtiKo said...

κουράγιο. θα το ξεπεράσεις με τον καιρό. αλλά μπορεί να σου πάρει χρόνο και σίγουρα στην αρχή θα νιώθεις περίεργα...

θα σου δώσω και εγώ μια αγκαλιά και ένα φιλάκι :)

tsarlatann said...

...
(αισθάνομαι πως ότι και να πω θα είναι λάθος, μπορώ μόνο να ακούσω, πάρε με όταν θα είσαι έτοιμος)

George Tsitiridis said...

Τα πέρασα πρόσφατα με τον χαμό του πατέρα μου ... και σε καταλαβαίνω απόλυτα πίστεψε με.
Κουράγιο
να τον θυμάσε...

Hide In My Suitcase said...

Panta skeftomai, o,ti ki an symvei, oti den prepei na dinoume tosi simasia giati einai nomos tis fysis oti tha fainetai toso asimanto me ton kairo kai kamia fora skeftomai oti auto me kanei men poly dynato xaraktira, alla anarwtiemai mipws me aytes tis skepseis xanw to noima twn (kalwn kai kakwn) stigmwn tis zwis mou...

Alex A. said...

Εμείς τα είπαμε... αλλά αν ποτέ χρειαστείς να μιλήσεις ή ό,τι άλλο, είμαι εδώ. Καλό σου βράδυ από το μακρινό και βροχερό Δουβλίνο!

tovenito said...

διάβασα για νοσοκομεία, για θανάτους. παρόμοιες εμπειρίες, παρόμοιες σκέψεις λίγο καιρό πριν.
ο χρόνος γλυκαίνει ακόμη και τον θάνατο αγόρι. φιλί

Είδωλο said...

1η φορα σε ταφη?
Χμ ναι.

Παντα η 1η φορα ειναι και η πιο δυσκολη σε ολα.

BLUEPRINTS said...

είναι όντως πολύ δύσκολο, όλοι μετά από κάποια ηλικία τα περνάμε αυτά με αγαπημένα πρόσωπα, ο αναπόφευκτος κύκλος της ζωής βλέπεις, κράτα τις ωραίες αναμνήσεις μόνο

filosofiki said...

μην αλλαζεις καθρεπτες για ότι φοβάσαι.. τα χέρια που αδειάζουν από κάτι που αγαπάμε, γεμιζουν ξανά αν χαμογελάσουμε και σκεφτούμε ότι δεν ειμαστε μόνοι..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...