15.11.07

ασυναρτησίες (6)

το μέσα μου σπρώχνει για να βγεί
είναι ένα μικρό παιδί
που θέλει να δει το φως

όταν πια έχει νυχτώσει

το βλέπω τώρα
κάθε βράδυ στον ύπνο μου
σκαρφαλώνει στα μάγουλά μου
με δαγκώνει δυνατά
και με γεμίζει σάλια

με ρωτάει πότε θα το δω
και λέω ποτέ

έπειτα θυμώνει
καλεί ενισχύσεις
και με λατρεύουν όλα μαζί

ξυπνάω ιδρωμένος
λες και κολύμπησα πάλι στη μήτρα

μενω ώρα κάτω απ'τη κουβέρτα μου
και εύχομαι να σε βρω
όταν ξεσκεπάσω το σώμα μου



φτιάχνω δυο καφέδες
τον ένα τον βάζω σε μπιμπερό
και δοκιμάζω τη θερμοκρασία στο χέρι μου

τον πίνεις μονορούφι
και παίζεις με τον αναπτήρα μου

εγώ έχω ήδη καπνίσει 5 τσιγάρα
και τα μάτια μου με καίνε

μαζεύεις τα παιγνίδια σου
φτιάχνεις βαλίτσες
και λες αύριο πάλι

πηδάς απ'το μπαλκόνι
και πετάς







2 comments:

etalon said...

...και τωρα που το μεσα σου πεταξε τι κανεις?
Μηπως θα επρεπε να μη εισαι τοσο περιποιητικός μαζι του?
Μήπως να σταματαγες το κανάκεμα και να το εριχνες στα δυσκολα μαζι σου?
Μηπως λέω...

...και παλι ποιος ειμαι εγω
που συμβουλη θα δωσει
που το μεσα μου το ντανταυω με κολπα ναρκισιστικα τοσα χρόνια.

Τερας εγινε...

phoinix said...

@etalon: δίκιο έχεις.Μάλλον με νταντεύω πολύ.Δε ξέρω άλλο τρόπο.
Αλλά και πάλι αν εγώ δε με φροντίσω και με μαλώνω συνέχεια σε τι θα βοηθήσει...ουφ αλήθεια δε ξέρω.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...