κάθε Σεπτέμβρη

θα βλέπω τις βιτρίνες με τα σχολικά
και θα ξέρω πως το σοκ του σχολείου δεν έχει φύγει απο πάνω μου ακόμα

ίσως γιατί δε μου έχουν τελειώσει οι σχολικές χρονιές
τις ζω ακόμα

φοιτητής στα 30 μου
με μέλλον την ανεργία μου

Τελευταία, ελπίζω, σχολική χρονιά.

Δε θα άντεχα άλλο.
Να πρέπει να δίνω εργασίες να διαβαζω (λέμε τώρα)

Να βλέπω τις βιτρίνες με τα σχολικά και να θέλω να τις σπάσω.

Και κάθε Σεπτέμβρη, δε ξέρω γιατί, με αμφισβητώ.
Περνάω μια κρίση.
Μια κατάσταση πολύ εσωτερική που με κάνει να μένω μόνος και να κοιμάμαι με τις ώρες.
Μπορεί να'ναι απλά βαρεμάρα και ο ψυχολόγος μέσα μου να ψοφάει για ερμηνείες.

Οπότε εφόσον πήγα νηπιαγωγείο στα 4 και τώρα είμαι 30 κλείνω περίπου 26 χρόνια σχολείο.
Αν σου πω οτι δεν έμαθα και πολλά?
Μάλλον έμαθα περισσότερα στο νηπιαγωγείο παρά στο μεταπτυχιακό.
Το να ανακαλύπτεις πως λειτουργούν οι κούνιες χωρίς κάποιος να σε σπρώχνει δεν είναι μικρή υπόθεση. Έχει ξεκάθαρα να κάνει με νόμους της φυσικής με δυνάμεις, ταλαντώσεις και άλλες μαλακίες που σε κάνουν, όταν ελέγχεις σωστά τα πόδια σου, να φτάνεις πολύ ψηλά.

Τώρα ποιος ελέγχει τα πόδια του?
Μερικές φορές με εγκαταλείπουν να τα βγάλω πέρα μόνος μου.
Λες και θέλουν να αποδείξουν τη δύναμή τους απέναντι στο υπόλοιπό μου σώμα


ΥΓ: ζητείται εργασία για ενηλικίωση ενηλίκου.