12ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Κάθε χρόνο στο αντιρατσιστικό περνάω τέλεια! Βλέπω φίλους που είχα να δω καιρό, τα λέμε τρώγοντας Αφγανικό Ρύζι και τυρόπιτα απο τη Γεωργία αγοράζουμε καφέ απο τον σπόρο ακούμε μουσικές ξαπλωμένοι στα γρασίδια και το πιο σημάντικό, δε νιώθουμε μόνοι στις ιδέες τις σκέψεις και τις στάσεις μας.

Μήπως όμως τελικά το αντιρατσιστικό φεστιβάλ έχει γίνει μόνο αυτό? Βρισκόμαστε μεταξύ μας, τα λέμε μεταξύ μας και τα ακούμε πάλι εμείς. Πόσοι αλήθεια ξενοφοβικοί ομοφοβικοί ρατσιστές ακροδεξιοί μας ακούνε εκεί έξω?

Ο μετανάστης μιλάει με τον πρόσφυγα και ο πρόσφυγας με τον ομοφυλόφιλο και αυτός με τη σειρά του με τις κακοποιημένες γυναίκες και στους άστεγους τους ψυχικά πάσχοντες τους απεξαρτημένους και τα άτομα με αναπηρίες. Ένας κύκλος ανθρώπων που τα λέει έτσι και αλλιώς κάθε χρόνο και τα ακούει κάθε χρόνο.

Υπάρχει όμως κανείς άλλος εκεί έξω που να ακούει όλους εμάς και να παίρνει κάτι απο όλο αυτό που γίνεται?

Πραγματικά δε ξέρω αλλά εγώ στο αντιρατσιστικό συνεχίζω να περνάω τέλεια!


ΥΓ: Το φεστιβάλ φέτος θα συνεχίστεί εκτάκτως μέχρι και τη Δευτέρα αφού λόγω καιρού δε μπόρεσε να πραγματοποιηθεί ότι ήταν προγραμματισμένο την Παρασκευή.

Barbie is in Trouble

Πρώτο μπάνιο

storm

Μέρες Ιουνίου

στη TV παίζει το basic instinct, ποτέ δεν το έχω δει και καθόλου δε θέλω.
οπότε και γράφω.

οι γονείς είναι εδώ, να με δούνε, εμένα και το νέο μου σπίτι.
είναι λίγο αποπροσανατολισμένοι αλλά θα βρούνε κατα που πέφτει η καμάρα και όλα θα ισιώσουν.

νιώθω άβολα μαζί τους στο σπίτι.
λες και φιλοξενώ δυο ξένους. να μην ενοχλήσω να μη κάνω φασαρία να βάζω ακουστικά και να βλέπω Brothers n' Sisters στο λαπιτόπι μου.

κάνει ζέστη. δεν έχω βουτήξει ακόμα. ούτε πέρυσι το καλοκαίρι με είδε η θάλασσα. την πεθύμησα.

τα οικογενειακά ζητήματα μετά το θάνατο του θείου μου συνεχίζουν και εντίνονται.
πάντως ήσυχα δεν τα λες. είμαι ένα στάδιο πριν πάρω το αεροπλανάκι ή τη βάρκα μου ή έστω τα μπρατσάκια μου και κατέβω στο νησί και γίνουμε κώλος (ναι υπάρχουν ακόμη περιθώρια)

η πρακτική στο μεταπτυχιακό τρέχει. εγώ κάθομαι. κοιλίτσα και στομάχι όχι καλά. οπότε σπίτι και ξεκούραση. και κάποιες εξετάσεις που έχω να κάνω την Τρίτη.
σου έχω πει πόσο μισώ τους γιατρούς ε?
δε λέω καλοί άνθρωποι και χρυσοί αλλά αμα σε κοιτάνε και κάνουνε "χμμμ" δεν παλεύονται.

κάνει καλοκαίρι.
καημό το έχω το κάμπινκ φέτος. θα με πας μωράκι ε? (και εσείς γαιδούρια θα πάμε ε?)

κάνει πάλι καλοκαίρι ρε γαμώ το. περνάει τελικά ο καιρός αμα τρέχεις.
σε 2 μήνες πάει χρόνος απο τότε που έφυγε ο θείος.
ακόμα δεν το πιστεύω. τον βλέπω σχεδόν κάθε βράδυ στον ύπνο μου και λέμε διάφορα
γελάει με τ΄αστεία μου και με καμαρώνει. μετά ξημερώνει και πάντα φεύγει.

μερικές φορές κοιμάμαι μόνο και μόνο για να τον δω.

ακόμα παίζει αυτή η μαλακία στην τηλεόραση. που να πήγε το γαμίδι το τηλεκοντρόλ?

ποδήλατα στην πολη να σφίξουνε οι κώλοι

2η Διεθνής Γυμνή Ποδηλατοδρομία Θεσσαλονίκη