ασυναρτησίες (8)

χρόνος χαμένος
στον χρόνο που φεύγει

χρόνος που πέρασε
και χρόνος που θα έρθει

στις μέρες
οι σελίδες απ'τα ημερολόγια
σβήσανε όλες πια

μια μια
για να γυρίσεις σελίδα

προσυνενοημένη γιορτή
σε παγκόσμιο ραντεβού
παγκόσμια πρεμιέρα του νέου αριθμού

απ'την κάτω μεριά
σιγά σιγά
να απλωθεί το φως
και πάλι το σκοτάδι

λες και δεν είναι
η ίδια μέρα με χτες

γιατί ο χρόνος
αρχίζει και τελειώνει κάθε μέρα
και κάθε στιγμή

10 9 8 7 6 5 4 3 2 1
και πάλι
να μετρώ
στον νέο αριθμό

χρόνος που φεύγει
και στιγμές που μείνανε
για να πουν πως πέρασε στ'αλήθεια
αν πράγματι περνάει ο καιρός


θα βρω μια τσουλήθρα
και θα κυλίσω
στην πρώτη μαύρη τρύπα
δεξιά απ το φεγγάρι
για να ρθω και πάλι
στο τώρα
να ναι για πάντα ο καιρός
στην ίδια ώρα

και τα ρολόγια απλά ενθύμια


βουτάω στο κρεβάτι μου
και μπαίνω στη χρονομηχανή μου
και να μαι πάλι στην κοιλιά της
κι' ύστερα στο φως
όλο απ'την αρχή
να κάνω κύκλους
στα χρόνια μου

γυρνάει γρήγορα ο καιρός
και είναι αργές οι μέρες μου

μέχρι να νυχτώσει
και μετά ξανά

επαναλαμβάνω τους κύκλους μου
σαν τον πλανήτη αυτό
και δε ζαλίζομαι
παρα μόνο κουράζομαι
και έτσι παω πίσω το χρόνο

παω πίσω στον χρόνο
μα αυτός πάντα τρέχει ξοπίσω μου

10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

πάμε πάλι

100

σήμερα ξύπνησα στις 7:30
απίστευτο για τα δικά μου δεδομένα σε περίοδο τέτοια.
πήγα στο καθιστικό και δυστιχώς δεν άκουσα καλά νέα.

Μια πολύ καλή γυναίκα έφυγε σήμερα.
Μια γυναίκα που για μένα ήταν θεία μα τη φώναζα με το μικρό της,
που όταν ήμουνα μικρός κάναμε φοβερές πλάκες
και όλο τη ρωτούσα αν έχει τσίχλες στη τσάντα της
και μου έδινε
μαζί με φιλιά
και έχω γενικά καλές αναμνήσεις..

και είναι και αυτό το ξαφνικό ρε γαμώ το.
Χτες την είδα
Καθόταν στην ίδια καρέκλα όπως πάντα
μα δεν είχε όρεξη για αστεία.

και έτσι το βράδυ έφυγε.
στο σπίτι της και όχι σε κάνα νοσοκομείο
με γιατρούς και μηχανήματα.

καλό σου ταξίδι Κ

............................................

μα είναι ακόμη Χριστούγεννα
και ας είχε σήμερα 16 βαθμούς εδώ.
ο κόσμος περνάει καλά
και το γλεντάει (νομίζω)
δεν τους είδα μα αυτή την αίσθηση έχω
πως κάπου γίνεται κάτι καλό

και πέρασα και πολύ όμορφα σήμερα.
Πήγαμε με τη αδερφή μου και το μούλικο για ψώνια
και είχε φοβερή πλάκα
να βλέπεις τον μικρό να τρέχει
να προσπαθεί να χειριστεί αυτή τη νέα του δύναμη
και είναι τόσο γλυκός
και μυρίζουν τόσο όμορφα τα μωρά
(θα μου πάρεις ένα?)

............................................

και σήμερα κλείνουμε 35 μήνες αγάπη μου
και είμαι τόσο καψούρης με σένα
και είναι τόσο παράξενο να περνάμε γιορτές χωριστά

και όλο ζευγαράκια βλέπω αυτές τις μέρες
και ουφ σε θέλω εδώ μαζί μου!

μα πάλι είμαι τόσο χαρούμενος που σε έχω
που δε θα έπρεπε να παραπονιέμαι



............................................

Καλά Χριστούγεννα σε όλους σας.
Να είστε με ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν.

Γιατί ακόμη και αν έχεις υγεία αν δεν έχεις αγάπη δεν έχει νόημα.

Προς αναχώρηση

Είναι ο όγδοος χρόνος που μένω μόνος μου, μακριά απ'το πατρικό.
(αν προσθέσεις και το στρατιωτικό είναι περισσότερα)
Κάνω περίπου 6 πτήσεις τον χρόνο και δε συμπαθώ καθόλου τα αεροπλάνα.
(αν και τα αεροδρόμια μου αρέσουν πολύ)

Πλησιάζει λοιπόν άλλη μια πτήση για το νησί.
Συγκεκριμένα ην Παρασκευή στις 7:20 το πρωί πετάω.
και όπως πάντα τρέχω να προλάβω να δω φίλους να πάρω μερικά δώρα και να ετοιμάσω βαλίτσα.
Τόσος καιρός πάει και ακόμη δε συνήθισα την όλη διαδικασία.

Τα τελευταία 3 χρόνια έχει προστεθεί άλλη μια δυσκολία στην αναχώρηση.
Ο αποχαιρετισμός.

Πρέπει να πω γεια στο μωρό μου και να κάνω υπομονή 2 βδομάδες μέχρι να τον ξαναδώ.
Με δυσκολία στο αεροδρόμιο. Να κόβουμε αμίλητες βόλτες στις βιτρίνες με τα αφορολόγητα.
και όσο πιο πολύ καθυστερούμε το γεια τόσο πιο δύσκολο γίνεται.

Έπειτα το παίρνουμε απόφαση.
Με πάει μέχρι τον τελευταίο έλεγχο αποσκευών.
Ένα φιλί και μια αγκαλιά, να το παίζω δυνατός μη βάλω τα κλάματα.
Περνάω μετά πίσω απο τα παραβάν
και ρίχνω κλεφτές ματιές για όσο ακόμη μπορώ να τον δω.

2 βδομάδες μακριά.
Περνάνε αργά και άλλωτε γρήγορα.
Αργά για να τον ξαναδώ και γρήγορα που δεν προφταίνω να δω όσο θα ήθελα τους δικούς μου.

Οι μέρες πάντως περνάνε και παίζουμε ένα παρόμοιο παιγνίδι, αυτή τη φορά με τη μάνα μου, στο αεροδρόμιο του νησιού.

Τελικά απ' όπου και αν φεύγω κάτι αφήνω πίσω
και όπου και αν πάω με περιμένει κάποιος με αγάπη.

Το ξέρω πως ακούγεται γλυκό μα είναι πολύ δύσκολο.

Γιατί τελικά πουθενά δεν είμαι ολόκληρος.

ιζεντ λάιφ φάνη?

Ξέρεις κανένα καλό αναψυκτήριο?

Oh Christmas Tree

Εσύ στόλισες δεντράκι?

ασυναρτησίες (7)

Έπειτα πέρασαν οι μέρες.
και ξέχασα.

Δε φοράω πια κοντομάνικα.
και δε θυμάμαι ποιο παγωτό αγάπησα.

κουλουριάζομαι στο μικρό μου καναπέ.
ίσα ίσα να χωράω.

ακόμα καλύτερα να περισσεύω.

να'μαι πιο πολύς
πιο μεγάλος.

Έπειτα πέρασαν οι μήνες.
και ήρθαν πάλι οι ίδιες μέρες.

Στους κύκλους του χρόνου.

Τα παιδιά της γειτονιάς μεγάλωσαν
και μεγαλώνουν.

και δε θυμάμαι πως πέρασε ο καιρός.

Αμείλικτος χρόνος
παράξενος χρόνος.

Δεν άλλαξα την ώρα στο ρολόι μου.
και έτσι ακόμη δείχνει μια ώρα μπροστά.

Σκέφτομαι πως όταν βρεθώ στα δύσκολα,
τότε θα πάω εγώ πίσω το χρόνο.

Παιγνίδια και παιδικοί ήρωες
και ταξίδια στη φαντασία.

και ίσως πια να'χω στεγνώσει
και δεν αναλύω τις λέξεις μου

γιατί πια είναι όλες ίδιες.

και όλες οι ευχές μου μια.

holidays are coming

(Η)EMO

phoinix: Oι ΕΜΟ πίνουν ΗΕΜΟ?

Serius: Όχι βέβαια!

phoinix: Γιατί?

Serius: Γιατί το ΗΕΜΟ σε τρέφει και το πίνεις με κέφι!

Streets Of Philadelphia

Την αγαπάω αυτή τη ταινία.
Με απίστευτο πόνο και θλίψη και αισιοδοξία και χαρά και θυμό.

Θυμάμαι τα Χριστούγεννα του 2002.
Όταν ο ψυχοθεραπευτης μου πρότεινε να δω τη ταινία όσο πιο πολλές φορές μπορώ.
Είχα φοβία για το AIDS και έκανα θεραπεία για να μπορέσω να το ξεπεράσω.
Πολύ δύσκολες στιγμές.
Να ξυπνάω στη μέση της νύχτας και να ψάχνω στο σώμα μου για σημάδια του ιού.
Πολύ έντονα συναισθήματα, φόβοι.

Κρατούσα τότε ημερολόγιο για τους φόβους μου.
Διάβασα τα πάντα που μπορούσα να βρω για τον ιό
Άκουγα κάθε μέρα το "show must go on" των Queen

Είναι δύσκολο να ζεις με τον φόβο.
Να βλέπεις παντού το AIDS.

Εκείνα τα χριστούγεννα είδα τη ταινία
δύο απανοτές φορές.
με μελομακάρονα και στολισμένο δέντρο.
Ήθελε μεγαλη δύναμη να κοιτάξω τον φόβο μου.
μα το έκανα.

Έπειτα ήθελα και ακόμα το θέλω,
να δουλέψω με οροθετικούς.
Για όλο τον ρατσισμό, το στιγματισμό και τις μαλακίες που δέχονται.
Πέρασα 7 μήνες περίπου σε θεραπεία.
Τώρα μπορώ να μιλάω και να ακούω για το AIDS.
Μα ακομη δε μπορώ να φανταστώ τον πόνο και τις δυσκολίες που κρύβει.


Θυμάμαι τα Χριστούγεννα του 2000.
Όταν χρειάστηκε να κάνω το τέστ για τον ιό.
2 μέρες κλεισμένος στο δωμάτιό μου.
Χωρίς να μιλάω σε κανένα.
Ζωγράφιζα τις ενοχές μου.
Μετά μίλησα με τον γιατρό.
και ήταν ολα καλά.
και ένιωσα σαν κάποιος να με αγαπάει εκεί πάνω.

Σε όλους τους ανθρώπους που ζουν με τον ιό
θέλω να ευχηθώ καλή δύναμη.
όχι για το ιατρικό κομμάτι, γιατί αυτό πια αντιμετωπίζεταί σε μεγάλο βαθμό.
αλλά για το κουράγιο να ζουν κάθε μέρα με ένα στίγμα.

Η ζωή μου περιπλανήθηκε γύρω απ'το AIDS.
Σαν φόβος, και σαν τιμωρία.
και δεν έχετε ιδέα πόσο μου τη σπάει που γράφω αυτό το κείμενο σήμερα.

ΥΓ: Μαμά για σένα θα μιλήσω τη μέρα της μητέρας.

i remember summer

ταξίδι στο κέντρο της γης

Σώμα αταξίδευτο,
του νου μου περιπλανώμενο φορτίο
του ύπνου νερό που κύλησε
στης δόξας μου το αδύνατο
κουτσαίνω στης αγάπης τον αγώνα σου.

Μικραίνοντας τα άλματα που μπόρεσα,
όπως μεγάλωσα, δίχως πυξίδα.
Τον ορίζοντα, στο χάσιμο της μέρας
για προσκύνημα,
βρήκα
της ανατέλουσας σελήνης
το ματωμαίνο μάτι.

Φίλησα το δρόμο,
και σου ευχήθικα
στην απογείωση με τα φτερά σου,
τον πλανήτη που γύρισες και γνώρισες
και μου 'φερες να δω
τα μπράβο και τα αντίο σου.

Δεν πήγα.
Παρά μόνο σαν απειλή,
σου ορκίστηκα,
πως θα σε ταξίδευα.

Γυρίζοντας τις μέρες σου,
το ράδιο,
καλό ταξίδι ευχήθηκε
και η γάτα σου ξεκίνησε για απέναντι.

Σπίτι, κουζίνα και σαλόνι
δρόμοι τρείς.
Τα πόδια δε βαστάνε,
και ίσως το τέλος να'ναι
το ταξίδι μου.

Αλήθεια.
Φως είδα που μεγάλωσε
και σε έπνιξε
και μπόρεσε.
Δώσε μου χρόνο
και στην επόμενη ζωή θα σου απαντήσω
τα πως και τα ύστερα.

Ανέβαλα τις αναπνοές μου
και σε κάπνισα
πακέτο ολάκερο.
Μέχρι τη δύση
και άλλο ένα, μαζί σου, φιλί.


Το καλοτάξιδο αντίο, καλωσόρισα
με ληγμένο διαβατήριο
και ίσως έτσι
να σε πήγα πιο μακριά.
Μέχρι μέσα μου
και μέχρι την αγάπη σου.

Πιο πέρα δε ξέρω
και δε μπόρεσα.

Λειψά σ'αγαπώ
δεν ομολόγησα στο φως.

και με πίστεψε.

'Η στραβός είναι ο γιαλός...

και η νέα σχολική χρονιά άρχισε λοιπόν εδώ και 2-3 μήνες.
και οδεύουμε και προς τη λήξη του χρόνου
και τα πράγματα δε φαίνεται να πηγαίνουν καλύτερα

το κακό αποτέλεσμα που με άφησε εκτός μεταπτυχιακου
με έχει ρίξει αρκετά
αλλά και η καθημερινότητα δε φαίνεται να πηγαίνει καλύτερα

εδώ και μια βδομάδα περίπου είμαι αρρωστούλης
με λίγο πυρετό λίγο πονοκέφαλο και ένα ιό που κάνει πάρτυ στο σώμα μου

το σπίτι υπολειτουργεί
το σταθερό παρουσιάζει βλάβες
ο θερμοσύφωνας κλαίει (στάζει)

και ο τραπεζικός μου λογαριασμός μου κάνει αστειάκια.
Πήγα που λες χθες βράδυ να πάρω χρήματα απο το ΑΤΜ της γειτονιάς
και ενώ ήξερα οτι έχω 400 ευρώ στο λογαριασμό
το "έξυπνο" μηχάνημα ισχυριζόταν οτι έχω μόνο 3!!
(όχι 3 κατοστάρικα..3 ευρώ)
και δώστου βόλτες στη γειτονιά
να πηγαίνω απο μηχάνημα σε μηχάνημα
και ολα να δίνουν την ίδια λανθασμένη απάντηση!
Σήμερα το πρωί ως δια μαγείας
τα χρήματα έκαναν την εμφάνισή τους! (Τα-ταν!)
Ποιος είπε στους τραπεζικούς οτι έχω όρεξη για κρυφτούλι!
Κατα τ'άλλα οι μηχανές κάνουν τη ζωη μας πιο εύκολη! (my ass)

Κάτι καλό ρε παιδιά!
Κάτι να μας πάει καλά

(με ακούει κανείς εκεί πάνω?)

όχι τίποτ' άλλο, αλλά έρχονταί και Χριστούγεννα και τόση καταναγκαστική χαρά δε θα την αντέξω!!

Love story

BATMAN AND ROBIN

14

Κόπηκα

ασυναρτησίες (6)

το μέσα μου σπρώχνει για να βγεί
είναι ένα μικρό παιδί
που θέλει να δει το φως

όταν πια έχει νυχτώσει

το βλέπω τώρα
κάθε βράδυ στον ύπνο μου
σκαρφαλώνει στα μάγουλά μου
με δαγκώνει δυνατά
και με γεμίζει σάλια

με ρωτάει πότε θα το δω
και λέω ποτέ

έπειτα θυμώνει
καλεί ενισχύσεις
και με λατρεύουν όλα μαζί

ξυπνάω ιδρωμένος
λες και κολύμπησα πάλι στη μήτρα

μενω ώρα κάτω απ'τη κουβέρτα μου
και εύχομαι να σε βρω
όταν ξεσκεπάσω το σώμα μου



φτιάχνω δυο καφέδες
τον ένα τον βάζω σε μπιμπερό
και δοκιμάζω τη θερμοκρασία στο χέρι μου

τον πίνεις μονορούφι
και παίζεις με τον αναπτήρα μου

εγώ έχω ήδη καπνίσει 5 τσιγάρα
και τα μάτια μου με καίνε

μαζεύεις τα παιγνίδια σου
φτιάχνεις βαλίτσες
και λες αύριο πάλι

πηδάς απ'το μπαλκόνι
και πετάς

της μοίρας σου γραφτό

Τις τελευταίες μέρες δεν είμαι και στα καλύτερά μου.Γι' αυτό και δεν έχω και τίποτα να γράψω.Είμαι απλά σε αναμονή των αποτελεσμάτων του μεταπτυχιακού και αν και ξέρω πως δεν θα είναι θετικά δε μπορώ να κινηθώ αν δεν τα μάθω σίγουρα.
Το μόνο που γυρνάει συνέχεια στο κεφάλι μου είναι το θέμα του δίκαιου και της μοίρας και αν αυτά τα 2 θα μπορούσαν να συνυπάρχουν.Το αν όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο ή αν οι δικές μας κινήσεις και το τυχαίο "ελέγχουν" τα πράγματα.
Ομολογώ πως τον τελευταίο καιρό έχω γίνει αρκετά μοιρολατρικός και ίσως ακόμη και παθητικός απεναντι στα πράγματα.Καταριέμαι την μοίρα μου και προσεύχομαι στο σύμπαν για καλύτερες μέρες.Δυσκολεύομαι να καταλάβω πως όλα πάνε κομματάκι στραβά.Λίγο η υγεία λίγο τα επαγγελματικά-σπουδαστικά.Λίγο λίγο και το λίγο είναι πολύ.
'Οχι οτι δεν υπάρχουν και καλές μέρες ή και καλά κομμάτια αλλά μωρέ αν εσύ δεν είσαι καλά μέσα σου, αν εσύ δεν νιώθεις και τόσο πλήρης εσύ, μετά αυτό το βαρύ κλίμα που φέρεις βαραίνει και τα υπόλοιπα.

Υπάρχει λοιπόν δικαιοσύνη σε αυτά που μας συμβαίνουν?Προσωπικά θα έλεγα πως όχι.
Γιατί αν δεις πόσα μικρά παιδάκια είναι σοβαρά άρρωστα δεν υπάρχει καμία λογική σε αυτό και καμία δικαιοσύνη. Γιατί αν πεις πως επιτέλους σου αξίζει κάτι καλό τότε όλα όσα συμβαίνουν μπλέκονται σε ένα σύστημα αξιών. Σε ένα ισοζύγιο όπου δίνεις και παίρνεις.
Και αν σου δωθεί κάτι θετικό επειδή το αξίζεις τότε ίσως σου δωθεί και μια τιμωρία.

Λειτουργεί όμως έτσι το σύμπαν? Λειτουργεί έτσι αυτό που πολλοί λένε Θεό? Είχαν δίκιο οι αρχαίοι πρόγονοι που ήθελαν τους 12 Θεούς τιμωρούς αλλά και σωτήρες? Μήπως φταίει τελικά ότι δεν έκανα σπονδές στον Ερμή ή τον Δία?

Αν δεις λοιπόν ένα περίεργο τύπο να σφάζει αρνιά σε κάνα βωμό στη μέση της πλατείας, μην απορίσεις..Εγώ θα είμαι!


ΥΓ: θα θυσίαζα καμιά παρθένα αλλά που να τη βρεις!

ΥΓ2: αν ξέρεις να λες το χέρι, το πόδι ή τα ταρώ επικοινώνησε μαζί μου! σε χρειάζομαι!

My Humps

γιατί λατρεύω την Alanis Morissette
γιατί μπορεί να πάρει ένα τραγούδι
που εξυμνεί το τίποτα και να το ανατρέψει
με μια μελωδία που σου προκαλεί μια θλίψη
κάνει αυτό το κατα τα άλλα βλακώδες κομμάτι μοναδικό
φέρνει τα πάνω κάτω
και σε κάνει να δεις τον στίχο με μια ειρωνική καυστική ματιά.

i need a hero

ασυναρτησίες (5)

δεύτερος καφές
να ξυπνάω αργά
στις μέρες που απλά περιμένεις

και παγώνεις
στον ατέλειωτο μέσα σου
χρόνο

που στόχοι και μνήμες
γίναν ένα

και ένα λιγότερο
κάθε λεπτό

μέρες με βρισιές και πονοκέφαλο
που αν δε ρωτήσεις
έχεις χάσει τις μέρες

το κινητό μου διαφωνεί
με το ρολόι μου
στο χρόνο

και μια ώρα πιο λίγο φως τώρα
γιατί χειμώνιασε
γιατί χειμωνιάζει



τσιγάρα που δεν ήθελες να καπνίσεις
αλλά συνέχεια βρίσκονται στο στόμα σου
πέρα απο σένα και πανω απ' τη λογική
καμιά φορά φοβάσαι μη μασίσεις κατα λάθος το φίλτρο

τα γατιά της γειτονιάς σκαρφαλώνουν στα δέντρα
και με παρακολουθούν
κρατάνε σημειώσεις
και λένε στον Αη Βασίλη αν ήμουνα καλό παιδί

μα εγώ κόλλησα πάλι
και ψάχνω στιγμές
να γεμίσω τις μέρες μου

στο άδειασμα της μνήμης
πόσα χρόνια μένω εδώ?

και αν οι τοίχοι με θυμούνται
μετά που θα φύγω

και αν θα λένε τις ιστορίες μου
στον επόμενο επισκέπτη

εν-δυο ενα

Ήμουνα πολύ μικρός, γυρω στα 4 μάλλον. Ήτανε μεγάλη γιορτή! Η μαμά μου μου φορούσε τα καλά μου, πάντα πιο ζεστά απο όσο έπρεπε, και ίδρωνα πολύ.Με χτένιζε και με καμάρωνε και μου χαμογελούσε, οσο μπορούσε τότε να χαμογελά. Έπειτα ακουγόταν η κόρνα του θείου μου και έκανα σαν τρελό! 'Ετρεχα να κατέβω τις σκάλες και το χαμόγελό μου ήταν τόσο δυνατό που θαρρείς θα μου έσκιζε τα μάγουλα. Τότε ο θείος μου είχε εκείνο το μεγάλο μπλέ μερσεντές και μας χωρούσε όλους.
Στο δρόμο μετρούσα τα σημαιάκια και είχα και μαζί μου αυτό που είχα φτιάξει με τη δασκάλα μου.Τρομερά περήφανος για τη δημιουργία είχα πετύχει το σταυρό τέλεια και όμως επέμενα να μου αγοράσουνε ακόμη ένα σημαιάκι! Δυσκολευόμασταν πάντα στό παρκάρισμα, και με ζάλιζαν πολύ τα μπρος πίσω. Ο κόσμος πολύς. Μαζεμένοι στα πεζοδρόμια κρεμασμένοι στα μπαλκόνια και εγώ σκαρφαλωμένος στους ώμους του θείου μου να του πειράζω τ'αυτιά.
Πρώτα το πεζικό, μετά τα τανκς! Τι ωραία που ήτανε τα τανκς ίδια με τα παιχνίδια μου, έκαναν τόση φασαρία και τα ένιωθες να κυλάνε μέχρι το στομάχι σου.Στρατιωτάκια εν-δυο περήφανα και χαρούμενα ή έστω έτσι μου έμοιαζαν τότε, χτυπούσαν δυνατά το δρόμο με τα πόδια τους , και ένιωθες ασφάλεια. Έπειτα βλέπαμε τον ξάδερφό μου, δόκιμος τότε στο στρατό, βγάζαμε φωτογραφίες, χειροκροτούσαμε και τον φωνάζαμε. Πανέμορφες Κυριακές και αργίες στα μπλέ και τα χακί και εμέις μικροί ρεπόρτερ που μαζεύαμε υλικό για τις ζωγραφιές μας.
Πέρασαν 23 χρόνια απο τότε. Δεν παρέλασα ποτέ. Ούτε στο σχολείο, ούτε στον στρατό. Ποτέ δε θέλησα να παρελάσω. Θυμάμαι τις εθνικές εορτές στο σχολείο. Στο δημοτικό ενθουσιασμένος που θα έλεγα ποιηματάκια, και στο λύκειο αηδιασμένος απο όλη αυτή την "υπερηφάνεια". Κάτι μου έλεγε μέσα που ακόμη και πριν απο 10 χρόνια πως κάτι πήγαινε στραβά με αυτές τις γιορτές. Απορούσα γιατί στη επέτειο του Πολυτεχνείου κάναμε απλά μια ώρα γιορτή ενώ στις εθνικές επετείους αφιερώναμε ολόκληρη μέρα. Ποτέ δε πήρα απάντηση απο κανένα καθηγητή μου και όλες αυτές οι φαμφάρες μου σπάγανε τα νεύρα.
Κοιτάω τώρα τα παιδάκια που πάνε χαρούμενα στις παρελάσεις και μέχρι ένα σημείο μπορώ να τα καταλάβω.Βλέπω τους φαντάρους στις παρελάσεις και ξέρω πόσο πολύ τους κουράζει αυτό, πως μπορεί να είναι ενάντια με τα φρονήματά τους, πως πρέπει να έχουν κάνει πρόβες εδώ και βδομάδες και πως αυτά τα τανκς τα έχουνε γλείψει και γυαλίσει για να κουνήσουμε εμείς περήφανα σημαιάκια για το έθνος!
Στα σχολεία της γειτονιάς μου οι τοίχοι γέμισαν με συνθήματα "καμία συμμετοχή στις
παρελάσεις" και απορώ πιο θα είναι το κόστος για ένα έφηβο που αρνείται να πάρει μέρος σε αυτό το φασιστικό πανηγυράκι ή που τον αναγκάζουν να περπατήσει τη Τσιμισκή με τη στολή του.Ξέρω πως θα δούμε και πάλι τα "περήφανα νιάτα" με μίνι φουστίτσα και απορώ αν είναι απλά μια αντίδραση σε αυτή την ιστορία ή αν απλά θα τις τραβήξουν οι κάμερες και πρέπει να είναι στη τρίχα.Ξέρω πως θα δω και πάλι τον νομ(ο)νάρχη α μοιραζει σημαιάκια στα παιδάκια, τους μελοντικούς ψηφοφόρους , και απορώ αν ποτέ αυτή η χώρα θα είναι έτοιμη να δεχτεί. Να δεχτεί τους ομοφυλόφιλους, τους μετανάστες, τους αλλοδαπούς τους όποιους σιχαίνονται αυτές τις παραδόσεις.
Φοβάμαι πως θα μας πάρει καιρό, και δε ξέρω τι πρέπει να κάνει κανείς. Να κλειστεί στο σπίτι του μακρυά απο την όλη γιορτή ή να κατέβει σε διαδήλωση? Να φύγει απο αυτή τη χώρα ως αυτοεξόριστος ή να κάτσει εδώ να την παλέψει? Αλήθεια δε ξέρω.

Is your Betty ready?

βλέπεις το γατάκι σου να μαραζώνει?

βαρέθηκες να το βλεπεις στα ίδια χρώματα?
το γκρίζο στους κροτάφους ήταν γοητευτικό
αλλά πηρε τη κατηφόρα?
θέλεις μια αλλαγή
αλλά η κομμώτρια κοστίζει?
βάλε χρώμα στη ζωή σου!
Τώρα και σε εορταστικούς χρωματισμούς
για το Halloween!!

οι φίλες σας θα το ζηλέψουν!

get ready!!

10%

Το νέο τεύχος του 10% προσπαθεί να απαντήσει στο προαιώνιο ερώτημα.



http://www.10percent.gr/

τελικά γεννιόμαστε ή γινόμαστε? Το φέραμε μαζί μας ή το βρήκαμε στο δρόμο μας?
Κολυμπούσε μαζί μας στη μήτρα? Ήμασταν δηλαδή απο πάντα?
ή ένας συνδυασμός γονιδίων και περιβάλλοντος το βοήθεισε να "εκκολαφθεί"?
Σου άρεσε απο πάντα ο Γιωργάκης ή όταν σε έφτυσε η Ελενίτσα πηρες τον κακό το δρόμο?
Φταίει η μαμά που ήθελε κορίτσι ή ο μπαμπάς που ποτέ δε σε έμαθε μπάσκετ?
και τελικά σε ποιά ηλικία ένιωσες τη διαφορετικότητα?

Το πας το γράμμα?

πυροτεχνήματα

8 η ώρα χτες βράδυ
μένει περίπου μισή ώρα να τελειώσουμε τα γραπτά
και αρχίζουν έξω να σκάνε πυροτεχνήματα!
όχι ακόμα ρε παιδιά!
σε λίγο!

έβαλα τα γέλια!
ήτανε τόσο σουρεάλ όλο αυτό!
καθόμουνα και κοιτούσα τον ουρανό
μέσα απο τα τεράστια παράθυρα
τα χρώματα να εκρήγνυνται
και να κυλάνε

δυνατές εκρήξεις
που φτάνουν μέχρι το βάθος
σείεται η ψυχή μου
και εγώ γελάω!

έπειτα βαζω μια φωνή
"στα χαρακώματααα"

και ουρανός έγινε πάλι το βραδυνό του χρώμα!

μεταπτυχιακό-τελική ευθεία

ουφ! άγχος και ανησυχία! άγχος και νεύρα!τη Δευτέρα είναι οι εξετάσεις για το μεταπτυχιακό!2-3 μέρες δηλαδή μείνανε!Που αλλού σε αυτό το μάταιο πλανήτη
δίνεις εξετάσεις για να σε πάρουν για μεταπτυχιακά?σε ποια χώρα το είδατε αυτό?ε?εε?εεε
Ναι ναι το ξερω δεν είναι τώρα η ώρα για τέτοια!δε θα αλλάξουμε τη παιδεία στην Ελλάδα σήμερα...(αύριο μπορείς?) Για πόσο καιρό ακόμη θα δίνουμε εξετάσεις σε αυτή τη ζωή?Όλο απο τεστ μας περνάνε! Πάλι καλά που δε μας κοιτάνε και στα δόντια..Έχω πήξει στο σφράγισμα!

το γραφείο μου με φωνάζει..
(το άκουσες και εσύ ε?)

ασυναρτησίες (4)

είναι απο εκείνες τις μέρες

τις ενδιάμεσες μέρες

που τα όνειρά σου
σου μιλάνε στο πληθυντικό
λες και σε σέβονται τα μαλακισμένα
και κάνουν ησυχία
μη σε ξυπνησουν
καθως σκαλίζουν τις μνήμες σου
και τις κρυφές προφητείες
γελάνε με τα κόλπα σου
μα σε φωνάζουν "κύριε"

είναι απο εκείνες τις μέρες
τις μέρες του μετά

που τώρα οτι και να πεις
θα χαθεί για πάντα
και σιγά μην έχει σημασία

τίποτα και πουθενά

κλεισμένος στο σπίτι
στον υπαρκτό σου κόσμο
δυο στάσεις στη κουζίνα και έπειτα σκεπάζεσαι

το έξω υπάρχει ακόμα
σου τηλεφωνούν απο εκεί
και σου λένε τι σκατά καιρό κάνει
κάτι ξανθιές μουνίτσες
που ούτε να τις φτύσεις
και τις κοιτάς στα μάτια
γιατί χέστηκες για παρακάτω

και είναι απο εκείνες τις μέρες
τις άτολμες μέρες

που ενω ο χρόνος μέσα σου σταμάτησε
το σώμα σου κοιμάται και ξυπνάει προγραμματισμένα
στις ευχές
τις κατάρες
και τις βλαστιμίες σου

και όλο ζητάει

και εσύ πάντα εκεί υπηρέτης πιστός
και κύριος για τα παιδιά της γειτονιάς
που όλη μέρα παίζουν με τα δέντρα


(ύστερα ρίχνω πέντε αναβράζοντα δισκία στον κουβά και έπειτα στο χώμα)



είναι απο εκείνες τις μέρες
που δεν είναι απλές
και απλά δε γίνεται να σταματήσουν
όσες σπονδές παρακλήσεις και θυσίες και αν έκανες

το εδώ και το τώρα χάνεται
και εσύ παγιδευμένος στον ενδιάμεσο χρόνο σου
λύνεις σταυρόλεξα για τις αιτίες

στα περιορισμένα σου τετράγωνα ξεχνιέσαι
βάφεις τα μαύρα με άσπρη μπογιά
και απλώνεις τις λεξεις σου παντού

τα μετρημένα δε σου άρεσαν ποτέ

Φεγγάρια

Φεγγάρια σκοτεινά
θερίζουνε ξανά
τους έρωτες των δρόμων
Κι από κει
μια ώρα διαρκεί
ο βίος των εντόμων

Σ’ αγαπάω και βυθίζομαι
στη ρωγμή κι απελπίζομαι
Έπεται γιατί ντρέπεται
η κραυγή του θηρίου
Σ’ αγαπάω σαν οτιδήποτε
κόσμε μου έρημε κι αλύτρωτε
Τα τρωτά απορρίπτονται
στα υπόγεια του κτιρίου

Χαμένη κιβωτός
ο μέσα εαυτός
που δεν ολοκληρώνει
Κι από δω
αυτά μπορώ να δω
και τη ζωή σαν χιόνι

Μένουμε πάντα παιδιά!

ο νέος κατάλογος LEGO για το 2008 διέρευσε στο net!
Τι θα μου πάρεις?






έχει και Indiana-jones!

Βατίδου-Κούγιας

πάει η ήσυχη γαλήνια χριστιανική ζωή
το γνωστό ζευγάρι αλληλομηνύθηκε!
ποιος τα πιάνει τα κουτσομπολίστικα!
ποιος είδε τον Κούγια και δεν τον φοβήθηκε!

Λαζόπουλε αγάπη μου σου' φεξε πάλι!

Το γνωστό μοντέλο μήνυσε τον γνωστό δικηγόρο για ξυλοδαρμό!
Ο έντιμος δικηγόρος του ήθους και της ηθικής σηκώνει και χεράκι!

το' χα δει το έργο.
(ε αφού του φαινότανε να μην το πω?)

σας παραθέτω άρθρο απο ERT.gr

"Αλληλομηνύθηκαν στο αστυνομικό τμήμα Βουλιαγμένης το γνωστό ζευγάρι Εύη Βατίδου και Αλέξης Κούγιας. Το μοντέλο μήνυσε το σύζυγό της για ξυλοδαρμό επειδή γύρω στις μιάμιση τη νύχτα που επέστρεψε σπίτι της την ξυλοκόπησε μπροστά στα παιδιά τους. Στο αστυνομικό τμήμα υπέβαλαν μήνυση ο ένας εναντίον του άλλου. Στις επτά το πρωί η Βατίδου αναχώρησε από το Τμήμα και πήγε στο σπίτι της να αλλάξει προκειμένου να μεταβεί στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία αλλά δεν μπόρεσε να μπει μέσα γιατί την είχε κλείσει έξω ο σύζυγος της. Τότε επέστρεψε στο Τμήμα και υπέβαλε εκ νέου μήνυση εναντίον του Κούγια."

Διώξε τη λύπη παλικάρι

πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι

ασυναρτησίες (3)

και περιμένω.
όπως πάντα .
να δω το χέρι σου
που δεν έμαθα ποτέ τι σχήμα έχει

γιατί δε μπορεί το δικό σου το χέρι
να 'ναι σαν όλα τ' άλλα.


και περιμένω.
ακόμα.
όπως όλοι
να μου δώσεις αποδείξεις.

το σύμπαν οδηγός μου.
και ο Θεός μου

στις μέρες αυτές

τις άνοστες και φοβισμένες μέρες

πες μου αν ήξερες εσύ
το βέλος
στου στόχου την αρχή
να κάνει κύκλο
αν μπορεί


και περιμένω
μέχρι το φεγγάρι να γίνει πιο λίγο απο μισό

και ύστερα πάλι αρχή
στη δόξα του φωτός σου


και περιμένω
τις λέξεις μου να μπούνε σε σειρά
και να μου γράψουν τα μελλούμενα

γιατί ποτέ δεν έμαθα
να περιμένω το μετά

ordinary day

30mg

άδειες,
ανύπαρκτες
παράξενες μέρες

με το παρελθόν να τριγυρνάει στο σαλόνι μου
και ένα μέλλον που αρνείται να 'ρθει
δίχως να βλέπω καθαρά
περπατάω
όλο στα ίδια σημεία

και είναι τώρα η επανάληψη
αυτοκαταστροφή
στην εξουσία του σίγουρου
και του προδιαγεγραμμενου

με ένα σορό απο ίσως
και υποθέσεις
νουθεσίες και εντολές υπακοής

μηχανικές ανάσες
και μηχανές αναζήτησης
στο φόβο του χρόνου
που όλο μας τρέχει στο κηνυγητό του

να ρθουμε πρώτοι
σε μια γενιά που δε νίκησε ποτέ

και είναι όλα μισά
και σκόρπια τώρα
σαν και αυτές τις λέξεις
που δε μπορώ να δαμάσω

επιστρέφω
και είναι τώρα η επιστροφή κατάρα
και άδικη μοίρα
σ' έναν άνθρωπο που ποτέ δε πίστεψε σ' αυτά
μα όλο με αντικρούει η ζωή
με πιο δυνατά επιχειρήματα.



αυξάνω και μειώνω τη δοσολογία μου
μέχρι να βρω αυτήν
που θα΄ ναι πιο κατασταλτική για μένα
για να πουν πως κέρδισαν
άλλον ένα

στις στατιστικές τις εντολές και τις πουστιές τους

ιατρικό μοντέλο
και βιολογική θεώρηση

είμαι κάτι παραπάνω απ'τους νευρώνες
και τις αλυσιδωτές οργανικές αντιδράσεις μου

μόνο που θα κόστιζα λιγότερο
αν ήμουνα μόνο αυτό

και θα' ταν πιο εύκολο
πιστέψτε με
και για μένα

μα είναι κάτι πιο βαθύ
μέχρι εκεί
που δε μπαίνει το νυστέρι

αν και θα ταν πιο απλό
πιστέψτε με




κάνε κάτι
φοβάμαι πως σε λίγο θα αρχίσω να προσεύχομαι
και δεν είμαι΄ γω για τέτοια

προγραμματικές δηλώσεις

10 στόχοι για τη νέα σχολική χρονιά

• 1. έχω αφήσει πολύ το σώμα μου οπότε κάτι πρέπει να γίνει με αυτό. Ίσως ακόμη και γιόγκα φάση!Περισσότερο ψυχικό και ενεργιακό!
• 2. προσοχή στη διατροφή (?) καλά δε πήρα και όρκο!
• 3. να διαβάσω βιβλία που έχω πάρει και απλά σκονίζονται στη βιβλιοθήκη.
• 4. να ζωγραφίζω και να φωτογραφίζω πιο πολύ.
  
• 5. να συνεχίσω τις ήδη υπάρχουσες ασχολίες που με ευχαριστούν.
• 6. να αλλάξω σπίτι (λες?)
• 7. να ταξιδεύω στους αγαπημένους μου φίλους.
• 8. να γίνω λιγότερο άσκοπα καταναλωτικός.
  
• 9. αν δε περάσω στο μεταπτυχιακό να βρω τι σκατά θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω
  
• 10. να πιστέψω τα πιο πάνω

ΥΓ:φίλοι και φίλες. όπως κάθε κόμμα που σέβεται τον εαυτό του δε θα τηρήσω όλες τις προγραμματικές δηλώσεις.Να είστε χαρούμενοι αν γίνουν τα μισά.
Ξαναψηφίστε με και θα γίνουν και τα άλλα.
Το να διασπαστέι το κόμμα σε περίπτωση ήττας δεν το βλέπω γιατί αυτό θα ήταν σχιζοφρένεια!

σπιτικό

ώρες ώρες το σπίτι μου μου φαίνεται απίστευτα οικείο
και αυτό με τρομάζει

λες και ζω εδώ απο πάντα

είναι άλλες στιγμές που δε ξέρω που είμαι
απο που ξεκίνησα
και πότε τα αγόρασα αυτά τα μανταλάκια

τρέχω

και όσο και αν κάθομαι με τις ώρες στον καναπέ
εξακολουθώ να τρέχω
στις σκέψεις στις ματιές
στις καταστροφικές συνήθειες.

είναι κάποια πρωινά
που μου φαίνεται απόλυτα φυσικό
το να ξυπνάω εδώ
και είναι και άλλα
που όσο και αν στίβω το κεφάλι μου
δε μπορώ να βρω εκείνη τη στιγμή
που τα άλλαξε όλα

η έστω εκείνη τη στιγμή
που τα άφησε όλα ίδια

πηγαίνω στη κουζίνα
και πίσω στο σαλόνι
με ένα μπουκάλι νερό
και δε θυμάμαι πότε το θέλησα

και πότε αγόρασα όλα αυτά τα βιβλία
που ποτέ τελικά δε διάβασα

και αν όλα τρέχουν τόσο γρήγορα
που δε προλαβαίνουμε να καταλάβουμε
τι ήταν αυτό που πέρασε απο μπροστά μας
πως θα καταλάβουμε μια πραγματική επιθυμία όταν τη δούμε?
και πως θα τη ξεχωρίσουμε απο μια πλασματική?

ύστερα άρχισε να βρέχει

καλή αρχή

όλα τελειώνουν και όλα αρχίζουν
σε ένα αέναο κύκλο

ένας στροβιλιστός χορός
κυκλοτικός και περήφανος

με μαντήλια στον αέρα
κι άντε πάλι απ΄την αρχή

πόσες φορές αρχή και τέλος
να ανοίγουν και να κλείνουν οι δρόμοι

σαν παιχνίδι επιτραπέζιο
κρυψώνες μυστικές
λαβύρινθο και φιδάκι

να σηκωθείς
ξανά και ξανά και ξανά
στο πείσμα σου

με φωνή δυνατή απ΄τα πνευμόνια σου
και όρκους σιωπηλούς.

να βρίσκεις και να βρίσκεις το δρόμο
επίμονα

κι όλο απ΄την αρχή

κοίτα

ασυναρτησίες (2)

γρήγορα ταξίδια
σαν γρήγορα γεύματα παιδικά
χωρίς το δώρο

γρήγορα ταξίδια
γύρω μου
και εντός μου

και που παει ο διπλανός
και γιατί
και ποιός είναι

τα γρήγορα ταξίδια
κρατάνε πολλές μέρες
μέσα σου
ένα οξύ τζετ-λαγκ
μια μέρα μετά δυο μέρες μετά τρεις μέρες μετά
και δε ξέρεις που ξυπνάς

κοιτάς γύρω σου το πρωί
το φώς
απο που μπαίνει
που κοιμάσαι

κοιτάς στο κινητό τις πρωινές αναπάντητες
με 0035
με 0030
με 2310

και μυρίζεις τον αέρα ανιχνευτικά
φωνάζεις μαμά
και δεν απαντάει

ο κύριος στη ρεσεψιόν
σε ξυπνάει σωστά
και οι κουρτίνες είναι απαίσιες

γρήγορα ταξίδια
γύρω μου
και εντός μου

μέχρι να ζαλιστώ στη στροφή
να τρομάξω τις μνήμες μου
να φέρω την καταστροφή

το υποσυνείδητό μου φταίει για όλα
δεν επικοινωνεί καλά με το προσυνειδητό
και ο ενδιάμεσος χρόνος
μέχρι να φτάσουν οι στιγμές στο συνειδητό
παγώνει

ο ενδιάμεσος χρόνος μου φταίει
οι μπαταρίες του ρολογιού
λειτουργούν νωχελικά
και οι δείκτες ξεχνιούνται

γρήγορα ταξίδια
σαν γρήγορα γεύματα
τα τζάνκια στο σταθμό
και οι φτηνές κολώνιες

λερωμένες καρέκλες
και ευκαιριακά ψιλικαντζίδικα

γρήγορα τσιγάρα
στα γρήγορα ταξίδια μου
γύρω μου και εντός μου
μέχρι να βρω
μια μόνιμη κατεύθυνση
η έστω ένα πιο συχνό δρομολόγιο

γρήγορα ταξίδια
και βιτρίνες με χειμωνίατικα
λίγο πριν αρχίσουμε
και αν ξέρουμε για που
φέτος
θα δείξει
του χρόνου ίσως


γρήγορα ταξίδια
και βιαστικά
μέχρι να γίνουν βαρετά

η έστω μόνιμα

6 χρόνια μετά

6 χρόνια
δεύτερο έτος τότε
καρφωμένος στην TV το μεσημέρι
μέσα στην εξεταστική

να βλέπω "έκτακτο δελτίο"
τον πρώτο πύργο να καίγεται
πήρα τη μαμά μου τηλέφωνο
ο αδερφός μου τότε ήταν στην Αμερική

του τηλεφωνήσαμε
ιδέα δεν είχε
έβαλε και αυτός ειδήσεις
είδαμε όλοι μαζί το δεύτερο αεροπλάνο

επειτά αυτούς που πήδηξαν
οτι πιο φρικιαστικό

έπειτα οι πύργοι χάθηκαν

έπειτα άρχισαν να χάνονται και οι ελευθερίες μας

Αφγανιστάν
Ιράκ

πυρηνικά και χημικά πουθενά
οι Αμερικάνοι ακόμη εκεί

ρατσιστικές επιθέσεις
αεροδρόμια με τα υγρά σε σακουλάκι

φόβος
φόβος

τρομονόμος

[=====]

ασυναρτησίες (1)

15 σελίδες με το ζόρι
εγκεφαλικές λειτουργίες
νευρώνες και δενδρίτες
πως σκατά λειτουργεί
το στραβό μου το κεφάλι

και έχω μετά παιδικές εμπειρίες
καρκινικές αιτίες
νοσοκόμες γιατρούς
διαγνώσεις και ανακοινώσεις
AIDS και χρόνιο πόνο

έπειτα πρέζα και ξύδια
να πίεις να κόψεις
και γιατί στο διάολο πίνεις ρε μαλάκα

μεσ΄ τα κιτάπια μου
τις σημειώσεις
τις μοναχικές βαρετές αναγνώσεις
τις αναλύσεις
τις έρευνες, τις στατιστικές

και μετά μου έρχεται
να τα πετάξω όλα στα γαμίδια
και να βάψω τις κουρτίνες ασορτί με το πάτωμα
και που να βάλεις μωρή το τασάκι (?)
και αν ο Τσαρούχης σου πάει με τον καναπέ σου

και ίσως να είναι καλύτερα
και τι να είναι καλύτερα τώρα πια

CAUSE IM NOT STRONG MAN, I NEED THE DRUGS

ήτανε ένα ακόμη πρωινό ξύπνημα (εντάξει μη φανταστείς με τα κοκόρια)

έκανα καφεδάκι, κάθισα μπροστά στον υπολογιστή
και απολάμβανα το πρώτο τσιγάρο της μέρας

μια μικρή ενόχληση, ένα τσίμπιμα ενοχλούσε την ουρήθρα μου
δεν έδωσα καμία σημασία και άναψα δεύτερο τσιγάρο

είχα βάλει σκοπό σήμερα να διαβάσω επιτέλους
και τίποτα δε θα στεκόταν εμπόδιο
κανένα ψυχοσωματικό πονάκι δε θα με κρατούσε πίσω.

το πονάκι όμως άρχισε να γίνεται έντονο
και ξαφνικά άρχισα να ουρλιάζω απο τον πόνο
στην πλάτη και στο στομάχι
μάλλον έτσι νιώθεις όταν σε μαχαιρώνουν
δεν το είχα ξανανιώσει ποτέ ΠΟΤΕ
τέτοιο πόνο ΠΟΤΕ

και έχω πονέσει αρκετά, και ψυχολογικά και σωματικά
αλλά τέτοιο πράγμα ποτέ!
υπέθεσα στην αρχή πως είναι πιάσιμο και έκανα ένα ζεστό μπανάκι αλλά τίποτα
δυστιχώς καμία υποχώρηση

έμαθα τα εφημερεύοντα
πήρα τηλέφωνο το μωρό μου και μια καλή φίλη
και πήγαμε μαζί στο νοσοκομείο

μπήκα διπλομένος στο ουρολογικό και απόλαυσα μια παυσίπονη ένεση
ο γιατρός καθόταν άααανετος στη καρέκλα του
φρόντισα εγώ να του πω τι φάρμακα παίρνω και αν είμαι αλλεργικός
χωρίς αυτός να με ρωτήσει.
μετά απο ένα υπέρηχο
με έστειλαν σε ένα δωμάτιο να περιμένω να ενεργίσει η ένεση
και μετά να κάνουμε και άλλες εξετάσεις

και φυσικά μέσα σε αυτό το χάος πόνου και δημόσιου νοσοκομείου
δεν έχασα τον καραγκιώζη εαυτό μου

διάλογος με νοσοκόμα:

N:είναι το πρώτο επεισόδιο?

phoinix:ναι και δε θα έχει άλλο!έχει χαμηλές τηλεθεάσεις το σήριαλ
και θα το κόψουνε!!

έπειτα ακολούθησε μια ακτινογραφία που δεν έδειξε κάτι όπως είπαν
και με μια συνταγή με παυσίπονα με έστειλαν σπίτι μου

απο εκείνη την ώρα έχω κατεβάσει 3 λίτρα νερό
και κάθε επίσκεψη στη τουαλέτα είναι τρομακτική εμπειρία!

λένε πως ο κολικός του νεφρού είναι ο μεγαλύτερος πόνος
που μπορεί να νιώσει ένα αντρικό σώμα
και συγκρίνεται με αυτόν της γέννας

(μαμά ευχαριστώ που άντεξες τον πόνο)

αύριο θα διαβάσω! το υπόσχομαι!
ελπίζω να μη βρεθεί κάτι άλλο να με σταματήσει!!

(πέρα απο το κακό μου το κεφάλι)

ΥΓ: αν σας τύχει μη μείνετε στατικοί! βρείτε μια θέση που σας βολέβει
περπατήστε και χοροπηδήστε
έπειτα ξαπλώστε και αφήστε τα παυσίπονα να κυλήσουν στο αίμα σας

outer space

31.08.07

τελευταία ημερολογιακή μέρα του καλοκαιριού
ο καύσωνας επιμένει
και θα επιμένει μέχρι να τελειώσει και ο Σεπτέμβριος
ώσπου μια μέρα
το κοντομάνικό μου δε θα με ζεσταίνει πια
και έτσι ξαφνικά
χωρίς ενδιάμεσα και προηδοποιήσεις
θα βρω το χοντρό μου μπουφάν

χάσαμε τα ενδιάμεσα.
καλοκαίρι-χειμώνας-καλοκαίρι-χειμώνας
2 είναι τώρα οι εποχές
να μην έχουν και τα παιδιά στο σχολείο να μαθαίνουν περισσότερες
έπειτα γίνανε 2 και οι μέρες
Δευτέρες και Κυριακές μας μείνανε
όλο να αρχίζουν όλα και όλο να τελειώνουν
σε ένα κύκλο δίχως τέλος

πρώτη του μήνα αύριο
καλός να ναι ο χειμώνας
να αγκαλιαζόμαστε αγάπη μου ζεστή
να σου φτιάχνω καφέ
και να πλένομαι με τσάι

καλός να ναι μαζί μας ο μήνας αυτός
ο 'Αυγουστος μας ξεγέλασε
ούτε σταφύλι ούτε γιορτή
μόνο στη στάχτη να λίωνουμε κεριά
σαν προσευχή
σαν να υπάρχει ακόμη ελπίδα

λες να υπάρχει ακόμη ελπίδα?

το δέρμα μου επανέρχεται στο λευκό του χρώμα
και το σώμα μου ξεχνάει τις θαλασσινές αιωρήσεις του
μόνο που εύχομαι κάποια βράδυα με βροχή
να μπορώ να επαναφέρω την αίσθηση στη μνήμη

μαζεύω τα κομμάτια μου
τα σκορπισμένα στα ταξίδια μου
και τα κλείνω στο κουτί με τις φωτογραφίες

εύχομαι καλό ταξίδι στις επιστροφές σας
στα χειμερινά σας θέρετρα
και κρατάω τα μηνύματά σας στο κινητό
ως του χρόνου
να κάνουν κύκλο και αυτά
μέσα στη τζέπη μου
ταξιδιάρικα μηνύματα
λέξεις και προτάσεις όλο υποσχέσεις και προσμονή

και έτσι όπως με χαιρετάει ο γενέθλιος μήνας μου
είναι κάποιες στιγμές
μικρές
τόσες δα
που πλημμυρίζω ευτυχία
και ύστερα θυμάμαι πως είναι νωρίς
και υποκύπτω στη θλίψη μου

την ασφάλεια του γνώριμου

λες να υπάρχει ακόμη ελπίδα?
έτσι και αλλιώς λένε πως πεθαίνει τελευταία
την πουτάνα
και μας θα μας θάψει.

ΣΤΑΥΡΩΣΤΕ ΤΗΝ (κάποιος οποιοσδήποτε)

γοτ δε φακ!!
αι αμ γκοινγκ του λουζ ιτ αντιλ δι ελεκτιονς αρ οβερ.

Σταυρώστε την κάποιος σας παρακαλώ!

(καλά στο επικρατείας δεν είναι αυτή?τι να την σταυρώσουνε λέει?)

Ντόρα σύνελθε!

και να ακούς σήμερα τη κυρία Ντόρα
να λέει πως οι φωτιές μπορεί να έχουν
προκληθεί απο τους ίδιους που έκαψαν τον άγνωστο στρατιώτη
και τα μαγαζιά στην Αθήνα
απο αυτούς που έχουν έδρα στα εξάρχεια..

γιατί θέλουν κάποιοι κύριοι να ρίξουν τα βλέματα αλλού
να στραφεί ο κόσμος πάλι στους γνωστούς άγνωστους (my ass)
που είναι τελικά ένας αστικός μύθος όπως ο Αη Βασίλης
και ο έντιμος πολιτικός

δεν ντρέπονται καθόλου να ανοίγουν τα σπουδαγμένα
στόματά τους και να λένε οτι τους κατέβει?

αλλά θα μου πεις μακάρι να έλεγαν οτι τους κατέβει
τα λένε τόσο καλοσχεδιασμένα και τόσο προσεγμένα
που ξέρουν που και πως θα χτυπίσουν
τι τρομοκρατία είναι αυτή?

μάλλον παίρνει το Ντοράκι παραδείγματα απο τον οικογενειακό φίλο Μπούς
το κράτος είναι ο πιο μεγάλος τρομοκράτης
και σήμερα το Ντοράκι νίκησε ακόμη και τον Βύρων!!

εδώ το Dora the explorer ψάχνει τους άγνωστους στο δάσος!
(όταν τους δεί πως θα ξέρει οτι είναι αυτοί?μην είν'τα δέντρα? μην είναι τα πουλιά?)