29.10.07

ασυναρτησίες (5)

δεύτερος καφές
να ξυπνάω αργά
στις μέρες που απλά περιμένεις

και παγώνεις
στον ατέλειωτο μέσα σου
χρόνο

που στόχοι και μνήμες
γίναν ένα

και ένα λιγότερο
κάθε λεπτό

μέρες με βρισιές και πονοκέφαλο
που αν δε ρωτήσεις
έχεις χάσει τις μέρες

το κινητό μου διαφωνεί
με το ρολόι μου
στο χρόνο

και μια ώρα πιο λίγο φως τώρα
γιατί χειμώνιασε
γιατί χειμωνιάζει



τσιγάρα που δεν ήθελες να καπνίσεις
αλλά συνέχεια βρίσκονται στο στόμα σου
πέρα απο σένα και πανω απ' τη λογική
καμιά φορά φοβάσαι μη μασίσεις κατα λάθος το φίλτρο

τα γατιά της γειτονιάς σκαρφαλώνουν στα δέντρα
και με παρακολουθούν
κρατάνε σημειώσεις
και λένε στον Αη Βασίλη αν ήμουνα καλό παιδί

μα εγώ κόλλησα πάλι
και ψάχνω στιγμές
να γεμίσω τις μέρες μου

στο άδειασμα της μνήμης
πόσα χρόνια μένω εδώ?

και αν οι τοίχοι με θυμούνται
μετά που θα φύγω

και αν θα λένε τις ιστορίες μου
στον επόμενο επισκέπτη

10 comments:

Aντώνης said...

" και μια ώρα λιγότερο φως/ γιατί χειμώνιασε/ γιατί χειμωνιάζει"... Τόσο υπέροχο, τόσο απλό, τόσο ευστοχο!

billzouk said...

Στειλτο να γραψει καποιος μουσικη. Μιλαμε θα γινει τρελο σουξε.

(αληθεια, πολυ ωραιο)

ΠΑΥΛΟΣ said...

Θα συμφωνήσω με τον billzouk. Αλήθεια το έχεις σκεφτεί ποτέ?

etalon said...

Παρεμεινε εδω. Ανωνυμος. Αγνωστος. Δυνατος. Κι οποιος θελει να ψαξει για να σε βρει. Οχι ετοιματζίδικα πια. Ας επιστρεψουμε στην εποχη των ανακαλύψεψν. Γλυκαίνουν οι ανθρωποι.

Αργότερα
οταν πια θα εχουμε καταλάβει το νοημα της μοναξιας και το εχουμε εκτιμήσει όλοι, τότε ξανα ισως αρχισουμε παλι να ψελίζουμε πιο οργανωμενα
να διασκεδάζουμε "μαζι" να ακουμε πολλοι "μαζι"
να νιώθουμε 'Μαζι"

ως τοτε ας πληρώνουμε το τίμημα
που αφήσαμε τους μεσάζοντες να διαχειρίζονται τα συναισθήματα μας
ως τοτε
μονοι
ανωνυμοι
ΔΥΝΑΤΟΙ
ν αντεξουμε
σ αυτη την ιδιοτυπη αντιστασιακη αγορα

παντα μου θυμιζουν δακρυα τα κειμενα σου...

καλημερα!

etalon said...

οι τοιχοι θυμούνται μεχρι να πεσει η νεα μπογια απο πανω
θυμουνται και μυρίζουν τα παθη των προηγουμένων ενοικιαστων
γι αυτο
σα νεος ιδιοκτητης θυμήσου πριν βαψεις το καινουργιο σπίτι
χαιδεψε το
περπατησε το
βαλτου μουσικη ν ακουσει
καντο
να σ αγαπησει...

Είδωλο said...

Eιναι μερες που δεν μπορουν να σε αγγιξουν ουτε οι αυρες, ειναι μερες που η βαση της ζωης, η ενεργεια δεν σου δινει το εναυσμα
δεν καταληγει στο απεραντο
στην ψυχολογια
στην παραψυχολογια
κι εσυ μασας μηχανικα
κι αναρωτιεσαι το γιατι
ποιος ο σκοπος
ποια η αιτια
εχεις καταπιει
και δεν ξερεις αν θα χωνεψεις

Χορτασμενος?
Πεινασμενος?
ή λιμοκτονια?

phoinix said...

@Aντώνης: καλώς η κακώς δε μπορώ να γραψω με δύσκολες λέξεις. :)

@billzouk: λες να το πει καμιά μέρα η Κοκκίνου? θα φαρμακωθώ!

@PAVLOS: μπααα ποιος θα θέλει να τραγουδήσει τις ασυναρτησίες μου?έτσι και αλλιώς μόνο σε μουσική electro μπορώ να τα σκεφτώ αλλά και ο Β και ο Δ γράφουν οι ίδιοι τέλεια

@etalon: νομίζω πως η εποχή του μαζί είναι κοντά, και χαίρομαι πολύ.Ελπίζω να είμαστε εκεί όταν τα πολλά μαζί ενωθούν σε κάτι μαζικό.

@x-oyranoy: αποπροσωποποίηση.σημείο των καιρών μας.Περπατώ κινούμαι ζω και δε ξέρω, και δε θυμάμαι πως.

Alex A. said...

Ωραίες κι αυτές οι κατ'όνομα "ασυναρτησίες". Μ'αρέσει ο τρόπος που βγάζεις την οδύνη - ισορροπημένα και αξιοπρεπώς. Τόσο ώστε να την αντέχουμε.

Την καλημέρα μου από πολύ μακριά.

tsarlatann said...

Ξυπνάω και μαθαίνω τα νέα σου από τις ασυναρτησίες σου

και καταλαβαίνω περισσότερα

I read between the lines

και νιώθω την αγωνία σου...

phoinix said...

@alex: τόσο ώστε να την αντέχω και εγώ.Γιατί αν μιλήσω αλλιώς θα είμαι απλά γραφικός

@tsarlatann: :-) είναι ωραίο να σε διαβάζουν οι φίλοι σου και να βλέπουν ανάμεσα στις γραμμές. φιλιά

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...