31.3.09

Μέρες Μαρτίου

ένας μήνας που φεύγει πριν καν καταλάβω πως άρχισε
έφερε την άνοιξη
μια ώρα παραπάνω φως
μια ηρεμία, έστω λίγη, στο στομάχι μου
την ελπίδα να κοιτάς ψηλά και να χαμογελάς
και τη γνώση πως τα πράγματα δε θα είναι εύκολα

ο Μάρτιος με ανακατέβει. (η μήπως είναι ανακατεύει?)
δεν είναι χειμώνας πια, κι όμως κρυώνεις και φοράς το κασκόλ σου
δεν είναι ούτε ακριβώς άνοιξη
αλλά όλο και βλέπεις τα δέντρα κάτω απ΄ το παράθυρό σου να πρασινίζουν

είναι μια εποχή που περιμένεις κάτι να αλλάξει
τολμάς για πρώτη φορά να ονειρευτείς το καλοκαίρι
κι΄ ας είσαι κάτω απ΄ την κουβέρτα σου
ελπίζεις να μπορέσεις να δεις φέτος τη θάλασσα
και πίνεις τους πρώτους σου καφέδες στον ήλιο της Ναυαρίνου

μετά έρχεσαι στο σπίτι
και κουλουριάζεσαι μπροστά στη σόμπα σου

περιμένεις πως κάτι θα αλλάξει
γιατί έτσι κι'΄αλλιώς όλα γύρω σου το κάνουν
και θες αυτό να μπει μέσα σου και να σε παρασύρει

οι βιτρίνες φοράνε άλλα χρώματα
τα σκούρα γυαλιά σου βρίσκουν τη μούρη σου μετά απο καιρό
και ώρες ώρες νιώθεις πως θες να βάλεις μουσική δυνατά
και να χορεύεις στο σαλόνι σου.

αν και ξέρεις πως τα πράγματα δε θα είναι εύκολα.

ο Μάρτιος τελικά είναι αυτές οι μικρές εκρήξεις
γύρω σου και εντός σου
γιατί, η άνοιξη πάντα έρχεται.
με ή χωρίς εσένα.

24.3.09

Τα όνειρα που κάνω όταν περπατώ στο δρόμο είναι πιο έντιμα από αυτά που μας πλασάρει ο νόμος

Αθώοι βρέθηκαν απο το κυπριακό δικαστήριο οι 10 αστυνομικοί που το βράδυ της 20ης Δεκεμβρίου 2005 μιμήθηκαν τους 'Ελληνες συναδέλφους τους και τη ζαρτινιέρα τους και με τη σειρά τους ξυλοφόρτωσαν δύο νεαρούς 27 ετών

Ντουκουμέντο απο το επεισόδιο μπορείτε να βρείτε εδώ


Αντιγράφω απο το politis-news.com :

"Στις εικόνες, εμφανίζονται αστυνομικοί με πολιτικά να κλοτσούν στο πρόσωπο και σε ολόκληρο το σώμα τους δύο νεαρούς, οι οποίοι κείτονται ημιλιπόθυμοι και δεμένοι με χειροπέδες πισθάγκωνα, στο πεζοδρόμιο της οδού Αρμενίας. Τους σέρνουν, τους γρονθοκοπούν, κάθονται πάνω στα σώματά τους, τους πατούν... ενώ δεν παραλείπουν να κάνουν και επίδειξη "τεχνικής" με λαβές που γυρίζουν τα (περασμένα με χειροπέδες) χέρια των κρατουμένων από την πλάτη στο στήθος.

Μάλιστα κάποιος "παλικαράς" προφανώς "αμυνόμενος" από τον λιπόθυμο Μ. Παπαγεωργίου, τον αρπάζει από τα μαλλιά και του χτυπάει το πρόσωπο επανειλημμένως στο πεζοδρόμιο. Στο βίντεο ακούγονται καθαρά οι κραυγές των δύο νεαρών οι οποίοι σφαδάζουν από τους πόνους, ενώ αστυνομικοί συνεχίζουν να τους χτυπούν χωρίς ίχνος ευαισθησίας.

Στην περίπτωση του βασανισμού των δύο 27χρονων οι "παλικαράδες" της ΜΜΑΔ όχι μόνο διαστρέβλωσαν τα γεγονότα λέγοντας ψέματα για το τι συνέβη, είχαν το θράσος να πάνε και στο Νοσοκομείο παριστάνοντας τους τραυματίες. Δεν αποκλείεται να είχαν κάποιους μώλωπες, οι οποίοι όμως προκλήθηκαν από τη μανία τους εναντίον των δύο 27χρονων οι οποίοι λιπόθυμοι ήταν αδύναμοι να αντιδράσουν."

απο την εφημερίδα "Φιλελεύθερος" :

"Το Δικαστήριο, αν και αποδέχθηκε ότι υπήρξε βάναυση κακοποίησή τους, εντούτοις δεν δέχθηκε το βίντεο με τις σκηνές βιαιοπραγίας ως τεκμήριο, αλλά ούτε και την αναγνώριση των κατηγορούμενων από τους δύο φοιτητές ως μαρτυρία ικανή για να οδηγήσει στην καταδίκη των αστυνομικών. Συνοπτικά, αποφαίνεται ότι δεν υπήρχε σαφής εικόνα «πότε, υπό ποιες περιστάσεις και από ποιον εκδηλώνονταν τα διάφορα περιστατικά βίας εναντίον των φοιτητών, ώστε να μπορούν να εξαχθούν οποιαδήποτε ευρήματα». Αυτό αποφάσισε το Δικαστήριο. Εν ολίγοις, το έγκλημα του"

απο την εφημερίδα "Καθημερινή" :

"Ανακοινώθηκε από τον Γενικό Εισαγγελέα Πέτρο Κληρίδη ότι η Νομική Υπηρεσία θα εφεσιβάλει την απόφαση του Κακουργιοδικείου για αθώωση των δέκα αστυνομικών, που αντιμετώπιζαν την κατηγορία της κακοποίησης δύο φοιτητών.
Οι λόγοι της έφεσης θα αφορούν την αυθεντικότητα του βίντεο, την απόρριψη της μαρτυρίας των δύο φοιτητών και των αξιωματικών, που αναγνώρισαν μέσω του βίντεο τους δέκα αστυνομικούς, το θέμα των πιέσεων, που όπως λέχθηκε από το δικαστήριο, ασκήθηκαν από τον πρώην αρχηγό της Αστυνομίας Χαράλαμπο Κουλέντη και την καταδίκη των αστυνομικών, η οποία βάσει της απόφασης υπήρξε, λόγω της δημοσιότητας, που δόθηκε στο θέμα."

14.3.09

Eurovision-Cyprus-2009-Official Video

Άλλαξε λίγο η ενορχήστρωση.
Επιτέλους το κορίτσι έβαλε ένα τζινάκι
και το όλο αποτέλεσμα μου φαίνεται μια χαρά.

Τώρα τι τα ήθελαν τα κάστρα και τους ιππότες δε ξέρω
αλλά αφού τα έχουμε να μην τα δείξουμε;

Ναι είναι ρομαντικό και γλυκό
ίσως μέχρι βλακείας αλλά τελικά νομίζω μου αρέσει.








9.3.09

4

Πέρασαν κιόλας 4 χρόνια.

4 Χριστούγεννα και 4 γενέθλια και πολλά ταξίδια πάνω κάτω στα νησιά.

4 χρόνια που είμαστε μαζί.

Και σκέφτομαι πως αν ήμασταν σε μια σχέση που αυτή η κοινωνία ονομάζει "κανονική" ίσως και να σε είχα παντρευτεί.

Σίγουρα θα σε είχα γνωρίσει στους δικούς μου και σε όλο μου το σοι.

Θα είχαμε προσκλήσεις για γάμους και γιορτές και βαφτήσεις και τραπέζια με όπου τα "νόμιμα" ζευγάρια γιορτάζουν τις χαρές τους.

Μάλλον θα μέναμε μαζί και θα καλούσαμε τα συμπεθέρια να γνωριστούν.

Θα μας ρωτούσαν πότε θα τους κάνουμε εγγόνια και τι θα θέλαμε να μας πάρουνε για το νέο μας σπίτι.

Θα ήτανε και αυτοί χαρούμενοι μάλλον με τη χαρά μας.

"καλό παιδί να'ναι και ότι να'ναι"

"μόνο να σε αγαπά και να σε προσέχει"

Τα σενάρια των gay σχέσεων δεν υπάρχουν κάπου γραμμένα.
Δεν υπάρχει μια σειρά στα πράγματα.

Γάμος παιδί σκυλί εξοχικό δάνεια διακοπές .....

Και αφού το ξέρω πως τα μισώ αυτά τα φιταγμένα σενάρια και κοινωνικά σχήματα που μας επιβάλουν τότε γιατί νιώθω πως μου στερούν κάτι;

Αφού βαριέμαι τους γάμους και τα κουφέτα και τα "να ζήσουν οι συμπέθεροι" και βρίσκω τόσο στημένες όλες αυτές τις κοινωνικές συναναστροφές που ακολουθούν κανόνες και εθιμοτυπικά τότε γιατί νιώθω σαν να έχω μια σχέση μη αναγνωρισμένη;

Δε ξέρω αν βγάζω νόημα.
Είναι και αργά.
Πρέπει να πάω και για ύπνο.

Πάλι καλά που δεν είμαι και καμιά "κρυφή" γιατί αλλιώς δε θα την πάλευα!


Ίσως πρέπει να πάρουμε ένα σκύλο!
Σκέψου το!

1.3.09

Veronica decides to die



Ένα βιβλίο που διάβασα φαντάρος.
κάπου εκεί στο τέλος της εφηβείας μου
στην αρχή της νέας ζωής μου.

Τότε που ο Coelho ήταν ο Θεός μας
και όλα μπορούσαν να γίνουν
γιατί εσύ και το σύμπαν το θελήσατε.

Μετά μεγάλωσα
και δε διάβασα άλλο βιβλίο του.

Τον βλέπω πια συχνά στις παραλίες
να κόβει τον ήλιο απο ιδρωμένα πρόσωπα
μα εγώ εκεί διαβάζω μόνο Μίκυ Μάους.


Στο μυαλό μου η Βερόνικα είχε μαύρα μαλλιά
και τώρα πια δε θυμάμαι το τέλος.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...