ταξίδι στο κέντρο της γης

Σώμα αταξίδευτο,
του νου μου περιπλανώμενο φορτίο
του ύπνου νερό που κύλησε
στης δόξας μου το αδύνατο
κουτσαίνω στης αγάπης τον αγώνα σου.

Μικραίνοντας τα άλματα που μπόρεσα,
όπως μεγάλωσα, δίχως πυξίδα.
Τον ορίζοντα, στο χάσιμο της μέρας
για προσκύνημα,
βρήκα
της ανατέλουσας σελήνης
το ματωμαίνο μάτι.

Φίλησα το δρόμο,
και σου ευχήθικα
στην απογείωση με τα φτερά σου,
τον πλανήτη που γύρισες και γνώρισες
και μου 'φερες να δω
τα μπράβο και τα αντίο σου.

Δεν πήγα.
Παρά μόνο σαν απειλή,
σου ορκίστηκα,
πως θα σε ταξίδευα.

Γυρίζοντας τις μέρες σου,
το ράδιο,
καλό ταξίδι ευχήθηκε
και η γάτα σου ξεκίνησε για απέναντι.

Σπίτι, κουζίνα και σαλόνι
δρόμοι τρείς.
Τα πόδια δε βαστάνε,
και ίσως το τέλος να'ναι
το ταξίδι μου.

Αλήθεια.
Φως είδα που μεγάλωσε
και σε έπνιξε
και μπόρεσε.
Δώσε μου χρόνο
και στην επόμενη ζωή θα σου απαντήσω
τα πως και τα ύστερα.

Ανέβαλα τις αναπνοές μου
και σε κάπνισα
πακέτο ολάκερο.
Μέχρι τη δύση
και άλλο ένα, μαζί σου, φιλί.


Το καλοτάξιδο αντίο, καλωσόρισα
με ληγμένο διαβατήριο
και ίσως έτσι
να σε πήγα πιο μακριά.
Μέχρι μέσα μου
και μέχρι την αγάπη σου.

Πιο πέρα δε ξέρω
και δε μπόρεσα.

Λειψά σ'αγαπώ
δεν ομολόγησα στο φως.

και με πίστεψε.