panic my attack

Αγαπητή κρίση πανικού ή όπως αλλιώς θες να σε λέμε,

Καλά κάναμε παρέα αυτά τα χρόνια. Απο τότε που ήμουνα παιδί μπορούσα να βασιστώ σε σένα για να μου χαλάσεις τα βράδυα την εφηβεία και τις διακοπές μου. Δε σε ήθελα και δε σε ζήτησα ποτέ αλλά έμαθα να σε ανέχομαι. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει ντε και καλά να κατσικωθείς για τόσα χρόνια. Το έχεις παρακάνει.Τώρα επιστρέφεις. Εμένα με ρώτησες?
Ναι αναγνωρίζω την ανεργία μου.Τις αγγελίες που όποτε τις διαβάζω (καθημερινά) με κάνουνν να νιώθω πως ζω σε φαρσοκωμοδία. Τη δυσκολία μου να μείνω στην Ελλάδα γιατί χρειάζομαι άδεια παραμονής ή όπως σκατά το λένε. Το γαμημένο δικαστήριο που μου έχει κάνει τα νεύρα κρόσια και μου έχει στερήσει το γαλήνιο ύπνο μου εδώ και δύο χρόνια. Τις απαιτήσεις του μεταπτυχιακού μου που μου κάνουν το εντεράκι χάλια, αλλά εσύ θα έπρεπε να μείνεις μακρυά. Πέρασες τη γραμμή και αυτό σημαίνει πόλεμο.
Τώρα πάω για ύπνο. Μέχρι αύριο να έχεις φροντίσει να έχεις πάει στο διάολο μαζί με την ανεργία μου το εντεράκι μου τους συγγενείς μου και τις δικαστικές μου υποθέσεις.
Όπως βλέπεις παρέχω στον εαυτό μου τις καλύτερες συνθήκες έτσι ώστε εσύ να μην εμφανίζεσαι. Η ζωή στο μικρό σπίτι στο λιβάδι κυλάει όμορφα.Η Μαίρη δε τυφλώθηκε ποτέ αλλά έκανε μια ζωή τα κοτσιδάκια της Λώρας και το απόγευμα αρμέγανε μαζί τις αγελάδες.


Σε φιλώ και σου εύχομαι τα χειρότερα.

ο ξενιστής σου.