έρχεται

έρχεται πάλι.

μπορεί να μην το νιώθουμε πολύ τελευταία
γιατί έχει αυτό το σιχαμερό ψιλόβροχο στη Θεσσαλονίκη
αλλά σήμερα για μια στιγμή φύσηξε ένα ζεστό αεράκι.

έρχεται η άνοιξη.
κι' όσο και αν με τρομάζει,
γιατί πάντα το έκανε
ανυπομονώ να τη ζήσω.

με όλη την αναστάτωση στις καρδιές και στις μέρες μας
τις ταχύτητες που μεγαλώνουν
και τα χαρούμενα πλάσματα να τη δοξάζουν
στα πεζοδρόμια, στα πάρκα, στα καφέ
στις κλειστές κάμαρές μας.

ξυπνάει μέσα σου.
και μεγαλώνει.
και ζητάει.

και αν δεν είσαι γεμάτος
φυλάξου καλά.
έχει τον τρόπο να φωτίζει το κενό σου.

μα εγώ δε θέλω κάτι να αλλάξω.
θέλω αυτό που ξέρω πως θέλω.
γιατί μου πήρε καιρό.
και δε ψάχνω κάτι μεγάλο τώρα πια
γιατί ξέρω πως δεν υπάρχει η απάντηση
και δεν υπάρχει η λύση.

είσαι εσύ και το τώρα σου
μόνο να μπορουσες να το δεις.


καλώς να ορίσει

οπλίζομαι.