εκτός τόπου και χρόνου

Νομίζω είναι Δεκέμβριος. Δε ξέρω πια. Σήμερα θυμήθηκα να γυρίσω τη σελίδα του ημερολογίου στην κουζίνα. Το blog το έχω αφήσει κάπου στη γωνία. Τελευταία μαθαίνω τι είναι η ρουτίνα η έλλειψη χρόνου το "λείπω όλη μέρα απο το σπίτι".
Οι ώρες πρακτικής στο μεταπτυχιακό φορτώνουν το πρόγραμμα. Φεύγω στις 10 γυρνάω στις 10 όλη μέρα στο δόμο. Γυρνάω στο σπίτι κομμάτια. Συνήθως νιώθω οτι έχει περάσει ένα φορτηγό απο πάνω μου. Άνθρωποι περνάνε απο πάνω μου. Άνθρωποι περνάνε δίπλα μου, χάνονται απο δίπλα μου. Οι βδομάδες περνάνε γρήγορα. Σταματάω καμιά φορά, όταν είναι κόκκινο το φανάρι, και σκέφτομαι που πάω πάλι και γιατί το κάνω, ανάβει όμως πράσινο και ξεχνάω τη σκέψη μου.
Οι φίλοι μου είναι παντού. Στη δουλειά, στο σπίτι στο internet, στο νησί, στα νησιά και εγώ κλέβω χρόνο, να τους δω πεταχτά και να ρωτήσω τι κάνουν. Το αγόρι μου το βλέπω για λίγο το πρωί που ξυπνάμε καμιά φορά μαζί και ίσως για λίγο πάλι το βράδυ. Μου λείπει. Γίναμε τώρα μάλλον αυτό που λένε "ζευγάρι του Σαββατοκύριακου" μα αυτό δε μας φτάνει και δε θα'πρεπε να φτάνει σε κανέναν.
Δεν ήμουνα πάντα έτσι. Καθόμουνα ανήσυχος για πάρα πολλά χρόνια. Αυτά τα 2-3 όμως τρέχω και θα τρέχω. Δε ξέρω αν φαίνεται γκρίνια αυτό. Δε γκρινιάζω. Περνάω καλά. Κάνω αυτό που μου αρέσει. Είναι μέρες που νιώθω ικανός, δυνατός και χρήσιμος. Είναι μέρες που πονάω λιγότερο. Μέρες που μπορώ.
Δε ξέρω αν είναι έτσι η ζωή. Αν είναι έτσι γάμησέ τα. Τώρα ξέρω γιατί λένε "δραπετεύστε για διακοπές". Εγώ δεν τρέχω για παραπάνω λεφτά. Πρακτική κάνω δε πληρώνομαι αλλά γουστάρω πολύ. Μαθαίνω. Τα κάνω και σκατά και χάλια και χάνω και το νόημα καμιά φορά αλλά γουστάρω.
Έχω χάσει όμως το χρόνο πάλι. Μπαίνει το 2010!! (Οδύσσεια του Διαστήματος φάση). Έχει Χριστουγεννιάσει ο τόπος. Τόση καρδούλα δεν την αντέχω. Τόσο φωτάκι δεν το αντέχω! Μας έχει βγει απ΄τη μύτη πια! Αν και λέω να στολίσω δέντρο φέτος! Μπορεί να 'χει και πλάκα που ξέρεις. Πέρυσι δεν το γιόρτασα. Δεν άντεχα να το βλέπω χωρίς τον θείο μου. Πρωτοχρονιά χωρίς αυτόν και με το σοι μπάχαλο άλλη μια χρονιά. Φέτος όμως λέω να γράψω το σοι στ'αρχίδια μου και με την μνήμη μου (και το μυαλό μου) γεμάτα αγάπη να το γιορτάσω.

ΥΓ1: να θυμηθώ να πάρω νέο ημερολόγιο τοίχου για την κουζίνα. Αυτό μας τελειώνει.

ΥΓ2: Α! να πάρω και το νέο cd του Κ.Βήτα! και της Τσανακλίδου καλά οχι και της Αλεξίου είπαμε! Έλεος!

ΥΓ3: Τι καλά να καιγότανε το δεντράκι άλλη μια χρονιά!