ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός.

είναι μια απο κεινες τις βδομάδες που πραγματικά
δε προφταίνεις να δεις τη φάτσα σου στον καθρέφτη.
όχι οτι έχω πολλές δουλειές
μα γιατί συνέχεια προκύπτουν μικρά ευχάριστα ή δυσάρεστα θεματάκια
που απο τη μια σε βγάζουν απο τη ρουτίνα
και απ'την άλλη κάνουν τις μέρες να μην κυλάνε.

η εβδομάδα αυτή κόλλησε κάπου και όλα μοιάζουν ανοιχτά και μετέωρα.
αποτελέσματα τοποθετήσεις θέσεις μετακινήσεις.

και εγώ το μόνο που θέλω να κάνω είναι να βρω δυο ώρες να κοιτάω το ταβάνι
και όταν τελικά τις βρίσκω (γιατί δεν είναι και ΤΟΣΟ δύσκολο) βαριέμαι
και ανοίγω νέες δουλειές κουβέντες συζητήσεις ιδέες και σχέδια.

η σχολική χρονιά ξεκίνησε. κάθε μέρα πρακτική τώρα πια
και έχω αρχίσει να νυστάζω τα βράδια.
εκεί που κηνυγούσα τον ύπνο τώρα με κηνυγάει αυτός!

μα εγώ θέλω το βράδυ αργά εκεί που όλα πάνε να ησυχάσουν
να ακούσω τις γλυκές ροκ μελαγχολικές μουσικές μου
και να προσπαθήσω να κλάψω
αν και τελικά ποτέ δε τα καταφέρνω.

μπαίνουμε ξανά σε άλλη εποχή
σε μια ακόμα αλλαγή.
που θα είσαι φέτος τι θα γίνει ποιούς θα γνωρίσεις
και ποιοι θα γίνουν αγαπημένα ονόματα και ποιοι οχι.

έχει μια αγωνία και μια προσμονή όλο αυτό
αλλά απο την άλλη μάλλον θέλω απλά τη βολεμένη ησυχία μου
να μην πέσει φύλλο
να μη φυσίξει τίποτα απο πουθενά.

ίσως αύριο το πρωί να είναι καλύτερα
και απλά να γκρινιάζω για το σπορ!
θα δείξει το πρωί.

για την ώρα κλείνουν τα μάτια μου
χωρίς να έχουν τέτοιες οδηγίες.

πήγε 3 παρα τέταρτο.