μετακίνηση

επιστροφή στην πόλη απο το νησί μου.
έξω έχει ησυχία, και βρίσκεις εύκολα να παρκάρεις όπου γουστάρεις.
νιώθω σαν να σταμάτησε ο χρόνος εδώ.
ίσως πάλι φταίει που μόλις ξύπνησα και είμαι λίγο εκτός.
στον ύπνο μου έβλεπα πόλεμο.
κόσμος προσπαθούσε να μετακινηθεί σε ασφαλές μέρος.
όπως στην Κύπρο στην εισβολή.

όλοι ανεβοκατεβαίνουν.
έρχεσαι και φεύγεις.
δε ξέρεις που είναι οι άλλοι.
στο δρόμό θα είναι και αυτοί για κάποιο νησί
ή έστω για το πατρικό τους.
και όλοι πάνω κάτω.

το νησί μου είχε μια γλύκα τώρα.
μια νοσταλγία.
στη βεράντα με καρπούζι και χαλούμι
κουβεντούλα ως αργά
και οι μπύρες να'ναι παγωμένες.
εκεί ακόμη δε κλειδώνεις την εξώπορτα το βράδυ
αν και άρχισαν όλοι να μιλούν για τους ξένους
που "αμαν πια γεμίσαμε απο δαύτους".

Οι δικοί μου με περίμεναν.
πάντα με περιμένουν να επιστρέψω.
όπως με περιμένουν να επιστρέψω κάποια μέρα εκεί
να βρω μια καλή κοπέλα
να φτιάξω το σπίτι
και να το γεμίσω με οικογένεια.

μα εμένα η οικογένεια μου είναι εδώ.
είναι το μωρό μου
οι φίλοι μου
η ευκαιρία να βγω στο δρόμο και να βρω 2 γνωστούς
να δω ανθρώπους που ξέρω τη φάτσα τους
και αυτή τη δικιά μου.

στο νησί ξεχάστηκα
το κινητό μου εκεί είναι άδειο απο ονόματα
και είμαι πάντα ο επισκέπτης

πάνω κάτω στα δρομολόγια της aegean
και της cyprus airways
κοντά 10 χρόνια μένω εδώ.
μα δε γίνεται ποτέ εύκολο.

τώρα θα φύγω και γω με τη σειρά μου
να πάρω την οικογένεια
να πάμε διακοπές
στα μπάνια του λαού.
μια σκηνή και 2 υπνόσακοι
και δρόμο

καλές μετακινήσεις.