12ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Κάθε χρόνο στο αντιρατσιστικό περνάω τέλεια! Βλέπω φίλους που είχα να δω καιρό, τα λέμε τρώγοντας Αφγανικό Ρύζι και τυρόπιτα απο τη Γεωργία αγοράζουμε καφέ απο τον σπόρο ακούμε μουσικές ξαπλωμένοι στα γρασίδια και το πιο σημάντικό, δε νιώθουμε μόνοι στις ιδέες τις σκέψεις και τις στάσεις μας.

Μήπως όμως τελικά το αντιρατσιστικό φεστιβάλ έχει γίνει μόνο αυτό? Βρισκόμαστε μεταξύ μας, τα λέμε μεταξύ μας και τα ακούμε πάλι εμείς. Πόσοι αλήθεια ξενοφοβικοί ομοφοβικοί ρατσιστές ακροδεξιοί μας ακούνε εκεί έξω?

Ο μετανάστης μιλάει με τον πρόσφυγα και ο πρόσφυγας με τον ομοφυλόφιλο και αυτός με τη σειρά του με τις κακοποιημένες γυναίκες και στους άστεγους τους ψυχικά πάσχοντες τους απεξαρτημένους και τα άτομα με αναπηρίες. Ένας κύκλος ανθρώπων που τα λέει έτσι και αλλιώς κάθε χρόνο και τα ακούει κάθε χρόνο.

Υπάρχει όμως κανείς άλλος εκεί έξω που να ακούει όλους εμάς και να παίρνει κάτι απο όλο αυτό που γίνεται?

Πραγματικά δε ξέρω αλλά εγώ στο αντιρατσιστικό συνεχίζω να περνάω τέλεια!


ΥΓ: Το φεστιβάλ φέτος θα συνεχίστεί εκτάκτως μέχρι και τη Δευτέρα αφού λόγω καιρού δε μπόρεσε να πραγματοποιηθεί ότι ήταν προγραμματισμένο την Παρασκευή.