18.7.07

αμνηστία (over and over and over again)

με συγκλονίζει αυτό το κομμάτι..
με συγκινεί τόσο πολύ..
και οχι γενικά δε συγκινούμαι εύκολα..
ακουπμάει κάτι τόσο βαθειά που ούτε ξέρω που βρίσκεται...
και όμως θα'πρεπε να ξέρω γαμώτο..
με έχω ανιχνεύσει σε γερές δώσεις ...
με γερά νεύρα....
με όρεξη και με διαστροφή.....
να βρω τις γωνιές μου....
να τις συγιρίσω.....
να καθαρίσω τις μισοκομμένες μου μνήμες και να τις δέσω γερά
και όμως δε ξέρω που διαολεμένα ακουμπάει....

κάθε λέξη σημαίνει άλλες εκατό
και όλες μαζί ζητάνε να λυτρωθούν...
ταυτόχρονα....

και όμως οχι με βία...
αλλά γαλήνια...

γιατί θα βγάλω τους ορούς απ'τα χέρια και θα περπατήσω
και όταν θα βγώ έξω θα δω το πιο ωραίο απόγευμα της ζωης μου
για πρώτη φορά


θα δω τη ζωή μου

No comments:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...