29.1.11

δουλειά και συνάδελφοι

2 απο τις λέξεις που μπήκαν πρόσφατα στο λεξιλόγιό μου και θα μείνουν εκεί ελπίζω για καιρό και σε καθημερινό επίπεδο.

Δεν ήμουνα αυτό που λέμε "άνεργος" για καιρό ούτε πήγα σε πολλές συνεντεύξεις ούτε σκόρπισα πολλα βιογραφικά (οκ κάπου εδώ με μισείς αλλά άκου πρώτα).
Η δουλειά ήρθε μέσα απο εθελοντισμό πρακτική ή όπως αλλιώς θέλεις πες το και όλο αυτό κράτησε τουλάχιστον 4 χρόνια για να έρθει η στιγμή που τόσο εγώ όσο και ο χώρος είμαστε έτοιμοι για μια συνεργασία.

Χαρούμενος είμαι. Και πολύ μάλιστα. Αλλά αυτό το συναίσθημα φόβου και ανεπάρκειας λίγο κυριαρχεί τις τελευταίες μέρες. Αν θα είμαι καλός. Αν θα είμαι τυπικός? Αν θα το αντέξω. Αν θα μπορέσω να το συνεχίσω να το κρατήσω να μην επηρεαστώ απο τα γύρω γύρω. Αν αν αν αν όλα αυτά τα αν μαζί.

Οι φίλοι μου χάρηκαν πολύ. Άνεργοι οι περισσότεροι μπορούν και βρίσκουν μέσα τους το χώρο να χαρούν. Δεν είναι εύκολο. Το έχω ζήσει. Το έχω δοκιμάσει. Οι συμφοιτητές που ξέρουν τα τι και τα πως χάρηκαν κ'αυτοί...οι περισσότεροι.

Όχι δεν μπορούν να χαρούν όλοι και να είναι υποστηρικτικοί και να σε χτυπάνε φιλικά στη πλάτη. Αλλά άμα δε μπορείς να χτυπήσεις τον άλλο "φιλικά στην πλάτη" μην κάνεις τίποτα άλλο πίσω απο την πλάτη του. Έλα μπροστά στα μούτρα του και πες του αυτό που νομίζεις.

Δε λέω οτι εγώ το έκανα αυτό πάντα και σε όλες τις περιπτώσεις. Σίγουρα όμως σε όσους συναδέλφους και συμφοιτητές θεωρούσα "φίλους" μου προσπάθησα να είμαι ανοιχτός ειλικρινής και...όχι ρουφιάνος.

Αυτά έχει το ζωή έ?

so if you cant take it kiss my ass but i worked hard for this so let me be! or just let go!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...