Ασυναρτησίες (21)

κάνε ησυχία να μ'ακούσω

πάρε τις λέξεις μου
τις ανάκατες
τις βρώμικες
τις χιλιοφορεμένες
και βαλ΄τις σε σειρά

έτσι που να λένε κάτι

προστακτική

μόνο αυτή

τώρα πια
όλο και πιο λίγα
αντέχω
να μου λες

να κάνω
να φορέσω
να πω
να μυρίσω
να αδειάσω
να πάω
να κοιτάξω

όλο και πιο λίγα

πάρε τις λέξεις μου
και τις ευχές μου
και τα φιλιά μου
και τις βρισιές μου
και καντα οτι θες

έτσι κι'αλλιώς
τα στέλνω
ταξίδι
μόνα τους
μέχρι την άλλη άκρη

του καλωδίου
του τηλεφώνου
του πληκτρολογίου

του μυαλού μου


τέλος χρόνου
οτι πρόλαβες πρόλαβες
να πεις
να κάνεις
να μ΄αγαπήσεις
να ψάξεις να με βρεις

τέλος χρόνου
δέσε τις πληγές σου
τελείωσε άλλος ένας γύρος
πες του γεια κι΄απο μένα.

να πάει ο μισός στο καλό

Jingle-Jingle

Αύριο πετώ για το νησί! Εκεί μου λένε πω έχει 17 βαθμούς. Άλλη μια φορά χριστούγεννα και νέα χρονιά χωρίς το αγόρι μου. Πρέπει όπως κάθε χρόνο να διαλέξω και τώρα που εκεί κάτω είναι δύσκολα τα πράγματα πρέπει να παω να βρω την ηρεμία μου μέσα στο χάος.
Εντάξει. Θα πάω να βρω το παιδικό μου δωμάτιο να ξαπλώσω στο κρεβάτι και να ελπίζω να βρω την ασφάλεια. Για πόσο όμως χρειάζεται ένας άνθρωπος την ασφάλεια του πατρικού του? Έχω φτάσει σχεδόν τα 30 και όμως θέλω το δώρο του Αη Βασίλη κάτω απ΄το δέντρο και τα σπιτικά γλυκά και τη ζεστασιά και όλη την αγγαλιά του σπιτιού των παιδικών μου χρόνων. Να πάω εκεί και να γαληνέψω για να γυρίσω και πάλι εδώ πιο δυνατός υγιής και καλοταισμένος. Μακάρι!
Σας εύχομαι να βρείτε και εσείς τις αγγαλιές που θέλετε να χωθείτε και να περάσετε όμορφα όσο μπορείτε. Γιατί οι γιορτές είναι κυρίως δύσκολες. Σε φέρνουν αντιμέτωπο με τις ελλείψεις σου τα θέλω σου και την υπαρκτή ή οχι ευτυχία σου.
Καλές γιορτές!! Τα λέμε απ'το νησί αν και λίγο δύσκολα γιατί το internet εκεί έχει παραμείνει παιδικό όσο και το δωμάτιό μου.

yes, i'm gay But

ναι είμαι gay αλλά
δε μου αρέσει η Βίσση.
μου αρέσει να ψωνίζω.
μου αρέσει να μαζεύω παλιά έπιπλα
δε μου αρέσουν τα μπλουζάκια μου γυαλίζουν
μου αρέσουν οι ταβέρνες.
δε μου αρέσουν οι γάτες.
μου αρέσουν οι ταινίες καταστροφής και τα κόμιξ
δε θέλω να γίνω κομμωτής
αλλά μου αρέσει να ασχολούμαί με τη μόδα
δε μου αρέσει το ουράνιο τόξο
μου αρέσει η Eurovision
βαριέμαι στα gay bar
ακούω ροκ και λαικά
(οχι η Πεγκυ Ζήνα δεν είναι λαικό είναι σκυλί)
βαριέμαι την Kylie και τις φίλες της
ακούω Τρύπες και Κώστα Μακεδόνα
δεν είχα πάνω απο 10 ερωτικούς συντρόφους
το φρύδι μου το αφήνω στην ησυχία του
δεν έχω πάνω απο 3 gay φίλους
μου αρέσουν τα σκυλιά
έχω στο σπίτι ένα τοίχο ροζ

Αλλά όπως λένε και τα παιδιά στο video
αυτά δεν είναι επειδή είμαι gay
αλλά επειδή είμαι ο phoinix.

εκτός τόπου και χρόνου

Νομίζω είναι Δεκέμβριος. Δε ξέρω πια. Σήμερα θυμήθηκα να γυρίσω τη σελίδα του ημερολογίου στην κουζίνα. Το blog το έχω αφήσει κάπου στη γωνία. Τελευταία μαθαίνω τι είναι η ρουτίνα η έλλειψη χρόνου το "λείπω όλη μέρα απο το σπίτι".
Οι ώρες πρακτικής στο μεταπτυχιακό φορτώνουν το πρόγραμμα. Φεύγω στις 10 γυρνάω στις 10 όλη μέρα στο δόμο. Γυρνάω στο σπίτι κομμάτια. Συνήθως νιώθω οτι έχει περάσει ένα φορτηγό απο πάνω μου. Άνθρωποι περνάνε απο πάνω μου. Άνθρωποι περνάνε δίπλα μου, χάνονται απο δίπλα μου. Οι βδομάδες περνάνε γρήγορα. Σταματάω καμιά φορά, όταν είναι κόκκινο το φανάρι, και σκέφτομαι που πάω πάλι και γιατί το κάνω, ανάβει όμως πράσινο και ξεχνάω τη σκέψη μου.
Οι φίλοι μου είναι παντού. Στη δουλειά, στο σπίτι στο internet, στο νησί, στα νησιά και εγώ κλέβω χρόνο, να τους δω πεταχτά και να ρωτήσω τι κάνουν. Το αγόρι μου το βλέπω για λίγο το πρωί που ξυπνάμε καμιά φορά μαζί και ίσως για λίγο πάλι το βράδυ. Μου λείπει. Γίναμε τώρα μάλλον αυτό που λένε "ζευγάρι του Σαββατοκύριακου" μα αυτό δε μας φτάνει και δε θα'πρεπε να φτάνει σε κανέναν.
Δεν ήμουνα πάντα έτσι. Καθόμουνα ανήσυχος για πάρα πολλά χρόνια. Αυτά τα 2-3 όμως τρέχω και θα τρέχω. Δε ξέρω αν φαίνεται γκρίνια αυτό. Δε γκρινιάζω. Περνάω καλά. Κάνω αυτό που μου αρέσει. Είναι μέρες που νιώθω ικανός, δυνατός και χρήσιμος. Είναι μέρες που πονάω λιγότερο. Μέρες που μπορώ.
Δε ξέρω αν είναι έτσι η ζωή. Αν είναι έτσι γάμησέ τα. Τώρα ξέρω γιατί λένε "δραπετεύστε για διακοπές". Εγώ δεν τρέχω για παραπάνω λεφτά. Πρακτική κάνω δε πληρώνομαι αλλά γουστάρω πολύ. Μαθαίνω. Τα κάνω και σκατά και χάλια και χάνω και το νόημα καμιά φορά αλλά γουστάρω.
Έχω χάσει όμως το χρόνο πάλι. Μπαίνει το 2010!! (Οδύσσεια του Διαστήματος φάση). Έχει Χριστουγεννιάσει ο τόπος. Τόση καρδούλα δεν την αντέχω. Τόσο φωτάκι δεν το αντέχω! Μας έχει βγει απ΄τη μύτη πια! Αν και λέω να στολίσω δέντρο φέτος! Μπορεί να 'χει και πλάκα που ξέρεις. Πέρυσι δεν το γιόρτασα. Δεν άντεχα να το βλέπω χωρίς τον θείο μου. Πρωτοχρονιά χωρίς αυτόν και με το σοι μπάχαλο άλλη μια χρονιά. Φέτος όμως λέω να γράψω το σοι στ'αρχίδια μου και με την μνήμη μου (και το μυαλό μου) γεμάτα αγάπη να το γιορτάσω.

ΥΓ1: να θυμηθώ να πάρω νέο ημερολόγιο τοίχου για την κουζίνα. Αυτό μας τελειώνει.

ΥΓ2: Α! να πάρω και το νέο cd του Κ.Βήτα! και της Τσανακλίδου καλά οχι και της Αλεξίου είπαμε! Έλεος!

ΥΓ3: Τι καλά να καιγότανε το δεντράκι άλλη μια χρονιά!